و بیش از هر کلمه ای، باید از همیشه ها و هرگز ها و هیچوقت ها و هیچ کجا ها پرهیز کرد.
از این "همیشه با تو می مانم" ها و "هرگز ترکت نمی کنم" ها که "های" آغازشان با دو چشم حیران و متعجب به آدمهایی می نگرد که مقید به زمان و مکان اند، اما فراتر از زمان و مکان، وعده می دهند و باور و اعتماد را به سخره می گیرند.

گاهی از خودمان می پرسیم: از کی، کلمات اینقدر خالی از معنا شدند؟ از کی شروع کردیم به سخن گفتن با زبانی که می دانستیم، اما نمی فهمیدیم.

- حسین وحدانی