«زندگی مفهومی جز گردش ابدی ندارد. هنر زندگی، درست دیدن جهان، آفرینش و خلق زیبایی‌هاست که نیازمند اندیشه خلاق است. اندیشیدن مستمر برای ارتقابخشیدن کیفیت زندگی، حق، بلکه وظیفه هر انسانی برای بالا رفتن است. به تعبیری لطیف و پندآموز اگر نمی‌توانی بالاروی، سیب باش معطر، مقتدر و با صلابت که وقتی افتادی اندیشه‌ای را بالا بری! اگر نهال عشق را در دلمان پرورش دهیم، پرواز حتمی است. نوشتن، به‌ویژه در این زمانه با حفظ حرمت قلم، کاری سترگ، دشوار و رسالتی بس ‌خطیر است که با پشتوانه‌ صبر، تلاش، نظم و مداومت و البته در بستر پویائی و عشق، همه سختی‌هایش جبران شده و غوطه‌ور شدن در این اقیانوس، فوق‌العاده لذت‌بخش می‌شود. به‌ویژه که در چنین شرایطی، خلق اندیشه، حرکت هدفمند، سودمندی و خدمت به خلق را تجربه می‌کنی! در چنین فضایی، خلوت یک نویسنده و پژوهشگر، بهشتی را ماند که خداوند با فضل خود به او ارزانی داشته است».