Khaste

یه موردی هم که یادم رفت...
دوستان دقت کرده باشید رپ کردن خیلی زیاد شده و این باعث افتخاره ولیکن
دال بر این نیست که هر شخصی رپر باشه
یک سری ملاک وجود داره
خیلی از اشخاصی که حتی معروف هم هستن در اصل بلاگر خوبی هستند و قافیه چینی بلدن
چیزی که بین عوام مردم جا افتاده بر این من باب هست که هرکی غم گین تر یا برعکس داستان گنگ تر بخونه پس صرفا رپر خوبیه
ولی چیزی که از دیدگاه بزرگان این راه سنجیده میشه این نیست
۱.فرمول شعر نویسی و سن قلم که باید مختص به خوده شخص باشه مستلزم چندین سال تمارین پیوسته
۲.وَهم اجرا یا کاراکتر و شخصیت سازی
۳.بکار گیری لحن ها و فراز نشیب هایه حسی در موزیک
۴.داستان روایی ، رعایت هنجار ها برای مثال جامعه ای که آماره اعتیاد در آون بیداد میکنه من نمیتونم از مواد بخونم وقتی قرار بچه ها و نسل خودمون تو این جامعه زندگی کنن
و مسائل دیگه که سر فرصت صحبت میکنم
یا حق.

خب اینم از آلبوم "ناراحت"
سعی کردم ژانر هایه مختلفو و موضاعت مختلف
فلو رایم هایه متفاوت بارها گفتم ؛ فلویی که مد نظر من هست به واسطه چینش کلمات ساخته میشه نه با تغییر لحن ، سبک های مختلف از سیاسی اجتماعی تا دلی و ژانر ها گنگ خیلی مختصر مفید تو چهار قطعه جمع شد و اگر فرصت بشه حتما از نوع آوری هایی که با کلمات استفاده کردم جناس های ، خیلی از کلمات اگر معکوس بشن معنی میدن تا فرمول شعر نویسی که مختص به خودم هست توضیح میدهم
امید وارم که لذت برده باشید اگر انتقادی هست یا پیشنهادی حتما به پیج اینستا خودم برام کامنت کنید khaste_rpfa✋️

یه قسمتی از قطعه "مسه قدیما" بعد از اتمام آلبوم ناراحت میرم سر وقتش