داوود بن ابی هند می‌گوید: هنگامی که حَجّاج، سعید بن جُبیر ـ رحمه الله ـ را دستگیر کرد، سعید گفت: گمان دارم که کشته خواهم شد و دلیلش را به شما خواهم گفت: من و دو تن از دوستانم هنگامی که متوجه شیرینی دعا شدیم دعا کردیم و از خداوند شهادت را خواستیم، پس هر دو دوستم به شهادت رسیدند و من منتظر آنم.

امام ذهبی می‌گوید: گویا او بر این باور بود که هنگام شیرینی دعا، دعا مورد اجابت قرار خواهد گرفت. (یعنی انسان وقتی که دعایش به دلش می‌نشیند خود متوجه می‌شود که اکنون دعایش به اجابت نزدیک است).

(سیر أعلام النبلاء)

@khoshamadii