دیار کهگیلو یه بویر آحمد

🔴🔴 تحلیل سیاسی: پیام نهفته در استمرار تجمعات اعتراضی؟‍‍!

۱- طی یک هفته بعد انتخابات؛ شاهد گسترش تجمعات اعتراضی و تغییری در کیفیت آنها هستیم. در هفته گذشته در ۶۱ پالایشگاه و مرکز پتروشیمی و نیروگاه در ۱۹شهر ایران اعتصاب وارد دومین هفته خود شد همچنین در این هفته شاهد تجمعات اعتراضی در شهرهایی هم‌چون تهران، شوش، کرج، یزد، شیراز، مشهد، همدان، اصفهان، گناباد و... بودیم.
۲- محوریت کارگران نفت و پتروشیمی در این اعتصابات بر اهمیت این موج اعتراضی می‌افزاید چرا که صنایع نفت و پتروشیمی شریان درآمد سران رژیم است و رژیم برای تأمین هزینه دستگاه سرکوب و تروریسم خود سخت به آن نیازمند است.
۳- از ۷ماه پیش زنجیره‌یی از اعتراضات و اعتصابات سراسری توسط اقشار محروم و به‌جان‌آمده آغاز شد و اگرچه در انتخابات یک مقطع فروکش کرد ولی بعد از انتخابات این منحنی شتاب ویژه‌ای به خود گرفت.
۴- چون مردم ایران به‌ویژه اقشار هیچ چشم‌‌اندازی برای حل مسائل خود نمی‌بینند و به‌ویژه اوضاع اقتصادی را در دوران رئیسی بسا تیره‌تر از گذشته می‌دانند با شتاب بیشتری به صحنه آمده و این روند به رغم هر افت و خیز شتاب خواهد گرفت
۵- پدیده جدید در این اعتصابات، حمایت روزانه اقشار مختلف، از کارگران قسمتهای مختلف تا دانشجویان و معلمان و مادران شهدا و... از اعتصاب نفتگران است.
۶- موضوع دیگر حمایت‌های منطقه‌ای و بین المللی از اعتراضات اجتماعی است به عنوان مثال فدراسیون بین‌المللی پتروشیمی اینداستریال یا اتحادیه عمومی کارگران بخش نفت و گاز عراق از کارگران ایران حمایت کردند.

✳️ نتیجه‌گیری:
در یک چیز تردیدی نیست و آن افزایش نفرت عمومی مردم از رژیم، در مداری بالاتر از قیام ۹۸ است چرا که در این مدت هم قتل‌عام مردم توسط کرونا و هم فقر و فلاکت مردم بیشتر شده است و مردم ایران این موضوع را به خوبی در تحریم سراسری انتخابات برجسته کردند.
بنابراین گسترش کمی و کیفی اعتراضات اقشار قطعات تکمیلی پازل قیام‌‌ها و در مسیر سرنگونی به حساب می‌آید. روزنامه شرق نوشت: «بی‌توجهی به نارضایتی مردم می‌تواند بروز ناآرامی‌ها و افزایش شکاف سیاسی را در پی داشته و این موضوع جز تشدید نارضایتی‌ها و عصبانیت شهروندان (شورش و قیام) نتیجه‌یی در پی نخواهد داشت... بی‌توجهی به این نارضایتی می‌تواند ابعاد دیگری از جمله بروز ناآرامی‌ها و افزایش شکاف سیاسی را در پی داشته باشد». اینها از نتایج سحر است باش تا صبح دولت رئیسی بعد از شروع کارش بدمد!

شما فکر کنید در این گرمای وحشتناک یک نیروی اجرایی که۱۰ ساعت در ظِل آفتاب کار کرده باید با سرویسی برود خوابگاه که حداقل بیست سال از عمرش گذشته و بدون کولر درست و حسابی نیروها را جابه‌جا می‍‌‌کند. شب هم که به خوابگاه می‌رسد شامش یا لوبیاست یا عدس و یا همبرگر،گوجه و بادمجان و...
یکی دیگر از خواسته‌ها تعدیل زمان کار در فصول گرم سال است. اینجا نیروها باید ۵ صبح از خواب بیدار شوند و صبحانه بخورند (یک کره و مربای کوچک که دو لقمه هم نمی‌شود. آن هم برای کارگری که قرار است تا ۱۲ ظهر کار یَدیِ طاقت‌فرسا بکند و کارگرها حق این را هم ندارند که همین صبحانه را هم با خودشان سر کار ببرند، چون اگر سرپرست‌ها ببینند یا اخراج می‌کنند یا ۵ ساعت کسر کار می‌زنند. در حالی که به قول بچه‌های اینجا اگر خر و گاو را هم ۵ صبح چوب بزنی کاه و یونجه نمی‌خورد) و بعد ۵ و نیم سوار سرویس شوند تا ساعت ۶ صبح توی کارگاه باشند.
از ساعت ۶ صبح تا ۱۲ سر کارند. بعد دوباره سوار سرویس می‌شوند و به خوابگاه می‌روند. آنجا هم که می‌رسند تا دوش بگیرند و لباس بشورند و ناهار بخورند ساعت می‌شود یک و نیم تا دو. یعنی فقط نیم‌ساعت تا یک ساعت وقت استراحت دارند. دوباره ساعت دو و نیم باید بروند و سوار سرویس شوند که ساعت ۳ در کارگاه حضور بزنند. از ساعت ۳ تا هفت و نیم هم باید سر کار باشند. دوباره همین چرخه‌ی برده‌وار تکرار می‌شود. یعنی نیروها شب‌ها ساعت هشت و نیم تا ۹ از حمام کردن و لباس شستن و شام خوردن فارغ می‌شوند و فقط و فقط یک ساعت زمان دارند که فارغ از رنج سرمایه در اختیار خودشان باشند.
حالا تمام این شرایط غیرانسانی را در نظر بگیرید و این را بدانید که وضع ما صد پله از کارگرهای بیل و کلنگی روزمزد بلوچستانی بهتر است. آنها اصلا هیچ حق و حقوقی ندارند. نه بیمه دارند. نه سرویس رفت و برگشت. نه خوابگاه و نه هیچ امکانات دیگری. هم مورد ستم سیستماتیک حاکمیت (کارفرما و پیمانکاران) هستند و هم مورد ستم قومیتی و نژادی توسط نیروهای دیگر. فقط یک حقوق روزمزد ۲۷۰ هزار تومانی به آنها می‌دهند که باید با همین پول در گروه‌های چندنفره خانه اجاره کنند و سرویس بگیرند و غذا هم درست کنند. برده‌های دوران برده‌داری هم وضعیت‌شان از کارگرهای روزمزد بلوچستانیِ شاغل در مناطق گازی پارس جنوبی بهتر بود.
و نکته‌ی آخر در مورد اعتصابات اینکه ما تصمیم گرفتیم هیچ‌گونه اعتراض و تجمع خیابانی در هیچ نقطه‌ای از کشور نداشته باشیم که نتوانند به سرعت وارد فاز سرکوب شوند. این‌طور توپ توی زمین حاکمیت است و حال آنها باید واکنش نشان بدهند.
بنابراین تصمیم نهایی این شد که بدون سر و صدا وسایل و ابزار تولید را تحویل بدهیم و روند تولید گاز را متوقف کنیم و برویم بنشینیم توی خانه‌هایمان تا خوراک پتروشیمی و پالایشگاه‌ها همین‌طور دِپو کرده بماند روی دست حاکمیت و آنها مجبور شوند از مواضع خودشان کوتاه بیایند و خواسته‌های ما را قبول کنند.

گزارشی از قلب اعتصاب
یکی از کارگران پارس جنوبی
مقدمه: این گزارش کوتاه اما خواندنی و پر از نکته را یکی از کارگران شاغل در پارس جنوبی نوشته است. یعنی همان جایی که امروز یکی از قلب‌های تپنده‌ی اعتصاب سراسری کارگران پیمانی نفت محسوب می‌شود. بدون شک خواندن گزارشی واقعی از محیطی واقعی، در شرایطی که انواع صداهای جعلی هم در حال تکثیر است، می‌تواند تصویر واقعی‌تری از وضعیت نیروهایی که اعتصاب کرده‌اند، شرایطی که موجب اعتصاب سراسری شده است، افق‌های موجود و دلیل اَشکال اجرایی اعتصاب به دست بدهد.
با همبستگی از اوایل دهه‌ی نود فقط تعداد خیلی محدودی از نیروها برای حقوق‌های عقب‌افتاده قبل از عید اعتصاب می‌کردند، چون اکثر نیروهای پیمانکاران را قوم و خویش‌ها و دوستان و همکاران سابق خودشان تشکیل می‌دادند و برای اعتصابات از همین حربه استفاده می‌کردند و اعتصاب را می‌شکستند.
اکثرا هم بعد از هر اعتصاب، کسانی که اعتصاب کرده بودند یا اخراج می‌شدند یا در «بلک‌لیست» پارس جنوبی قرار می‌گرفتند. من خودم چند نفر را می‌شناسم که بعد از پنج سال هنوز در بلک‌لیست «اویک» یکی از شرکت‌های مادر پارس جنوبی قرار دارند و قرار داشتن در بلک‌لیست یعنی این‌که فقط می‌توانند برای پیمانکارها کار کنند.
اعتصاب سال پیش نیروهای اجراییِ (فیتر، جوشکار، مونتاژکار، تک‌زن، کمکی) پارس جنوبی بعد از تورم افسارگسیخته و بالا رفتن قیمت وحشتناک دلار و هزینه‌ی مسکن و خوراک و پوشاک نسبت به پایین بودن حقوق‌ها به کل معادلات را عوض کرد.
و حالا اعتصاب امسال
تفاوت بزرگ اعتصاب امسال مشارکت بالای نود درصد نیروهای دفتری (دفتر فنی، کنترل کیفیت "QC"، نقشه‌بردار، مکانیکال، متریال، بچه‌های گروه رادیوگرافی) با نیروهای اجرایی است. مشارکت گسترده‌ی نیروهای دفتری قوت قلب بیشتری به نیروهای اجرایی داد که اعتصاب را تا رسیدن به خواسته‌ها دنبال کنند و نکته‌ی مهم این‌که امسال 100% نیروهای اجرایی در این اعتصابات شرکت کرده‌اند. 100% نیروهای اجرایی یعنی نیروهای بخش‌های فیتر، جوشکار، فورمن، سوپروایزر، برشکار، راننده‌ی جرثقیل، ریگر، قالب‌بند، آرموتوربند، سَند پلاست‌کار، مونتاژکار، داربست‌بند، نصاب، برق‌کار، نگهبان، انباردار. و به این‌ترتیب میزان مشارکت اعتصابیون از ۲هزار نفر در سال پیش به بیش از ۳۰هزار نفر رسیده است.
بالای 90% از نیروهای اجرایی و دفتری مناطق پارس جنوبی (عسلویه، کنگان، بوشهر، بیدخون و...) و همین‌طور پالایشگاه‌ها و پتروشیمی‌های سراسر کشور بختیاری‌ها و لرزبانان ساکن شهرستان‌های ایذه، مسجد سلیمان، استان چهارمحالِ بختیاری، بختیاری‌های ساکن استان اصفهان، لرزبانان یاسوج، گچساران، دهدشت و خرم‌آباد هستند. این نیروها اکثرا با پیمانکاران کار می‌کنند. یعنی ۲۴ روز کار می‌کنند و ۶ روز مرخصی دارند. بنابراین وقتی بخواهند به مرخصی بروند، به‌خاطر دوری مسافت ۲ روز از مرخصی‌شان را در راه هستند و فقط ۴ روز می‌توانند در کنار خوانواده‌هایشان باشند. همین دور بودن از محیط خانواده آسیب‌های اجتماعی و روانی جبران‌ناپذیری را به روح و تن کارگران و همچنین خانواده‌هایشان وارد کرده است. به همین دلیل یکی از خواسته‌های اعتصابیون ۲۰ روز کار و ده روز مرخصی است.
اکثریت پیمانکاران، عیدی و سنوات را به نیروهایشان نمی‌دهند و حقوق‌هایشان هم سه ماه به تعویق می‌افتد و بعد پرداخت می‌شود. یعنی الان که ماه اول تابستان هستیم، پیمانکاران تازه حقوق فروردین را داده‌اند (البته بعضی‌ها برج دوم را هم پرداخت کرده‌اند).
یکی دیگر از مشکلات حقوق‌های پایین نسبت به نرخ تورم و فشار وحشتناک کاری در این کوره‌ی آدم‌سوزی است. یعنی به نیروی اجرایی در کشورهای همسایه مانند عراق و عمان و قطر دارند ماهی ۲۵ تا ۴۵ میلیون حقوق می‌دهند ولی همان نیرو در ایران با بازدهی به‌مراتب بیشتر، در یک محیط به شدت ناایمن دارد میانگین از ماهی ۶ تا ۱۴ میلیون تومان می‌گیرد. توجه کنیم که مثلا یک فیتر با کمکی و جوشکار و کمکی روزانه میانگین باید ۸۰ اینچ فیت‌آپ و جوش بدهند که سود همین ۸۰ اینچ برای پیمانکار می‌شود تقریبا ۱۲ میلیون و از این پول یک میلیون سهم فیتر و جوشکار و کمکی‌هایشان می‌شود و یک میلیونش هم هزینه‌ی بیمه و غذا و بقیه‌ی چیزها، یعنی دو نیروی اجرایی در کمترین حالت روزی ده میلیون برای پیمانکار کار می‌کنند.
یکی دیگر از خواسته‌ها بیمه است. الان برای نیروی اجرایی و دفتری بیمه‌ی عادی کارگری واریز می‌شود، یعنی در واقع سختی کار و حقوق پایه‌ی بسیار بسیار پایینی برای این نیروها رد می‌شود.
یکی دیگر شرایط فاجعه‌بار غذا و سرویس رفت‌وبرگشت است که در نازلترین حالت ممکن قرار دارد، طوری که همه‌ی نیروها دچار بیماری‌های داخلی، معده‌درد، دندان‌درد و ریزش موی شدید هستند. دادن میوه که برای نیروها تبدیل به آرزو شده.

⭕️❓سوال سیاسی: آیا با آمدن رییسی مردم سرد نمی‌شوند؟ احتمال قیام کم نمی‌شود؟!

✳️ رئیسی آمده تا طعم تلخ شکست و یاس و انجماد را به کام مردم و آن هم مردم به‌جان‌آمده که در وضعیت جوشان انقلابی هستند و از قیام‌های ۹۶-۹۷ و آبان۹۸ و به‌ویژه از حماسه «نه» به رژیم و تحریم سراسری انتخابات عبور کرده‌اند بریزد. ولی «هرگز» چنین کاری امکان‌پذیر نیست چرا که نه مردم ایران به عقب برمی‌گردند و نه رژیم می‌تواند عقربه زمان را به قبل از قیام‌‌های اخیر به ویژه به دهه ۶۰ برگرداند.
صورت مساله مردم ایران فقر و گرسنگی و آزادی‌های سیاسی و اجتماعی است و رئیسی هرگز توان پاسخگویی به آنها را ندارد پس «هرگز» نمیتواند زمینه جرقه و قیام‌ها و شورش‌های مردمی را از بین ببرد.

تردیدی نیست که فراز و نشیب‌های تاکتیکی و مقطعی به ویژه با دجال‌بازی‌های این «جلاد پیوند خورده به شیادی» را در پیش رو خواهیم داشت ولی یقینا بعد از انتصاب او، این خامنه‌ای و رئیسی هستند که بدون هیچ حائل و زره و سپری مانند باند اصلاح‌طلب‌ها یا روحانی و.... در خط مقدم نبرد مردم قرار گرفته‌‌اند. مردمی که «نه» بزرگ خود را در انتخابات با صدای بلند فریاد کرده‌اند مسیر قیام‌های آبان و حماسه خود در انتخابات را تا پایان یعنی سرنگونی این رژیم طی خواهند کرد.
کافیست که نگاهی داشته باشیم به شروع اعتصاب‌ها و اعتراضات اقشار به جان آمده و اعتصاب سراسری نفتگران در دهها نقطه در سراسر ایران که پیامی بسیار واضح و روشن برای آنچه که در پیش روست برای رژیم دارند.

🔴🔴 تحلیل سیاسی: مزخرفات دیکتاتور و تبدیل «حرام» به «حماسه»!!

بر اثر شکست قاطع نمایش انتخابات، رژیم دچار شقه و شکافی مرگبار شده و نیروهای رژیم نیز دچار ریزشی سرسام‌آور گردیده‌اند. شاخص این شقه و ریزش، آرای باطله و ابعاد عظیم و بی‌سابقه آن است. اگر تحریم سراسری نمایش انتخابات، پاسخ «نه» قاطع مردم ایران به‌دیکتاتوری منحوس ولایت فقیه است، آرای باطله و به‌خصوص افزایش ۱۲درصدی آن نسبت به‌نمایشات قبلی، بیانگر آن است که حتی افرادی مثل سربازان وظیفه و... که به‌هر دلیل، ترس یا نیاز و اجبار، ناگزیر از شرکت در نمایش انتخابات رژیم شده‌اند، با ریختن آرای سفید انزجار خود را از این شعبده رسوا نشان دادند، امری که همه تحلیلگران نظام از هر دو باند آن را زنگ خطر و بسیار هشدار دهنده برای نظام ارزیابی کردند. به همین دلیل خامنه‌ای در سخنرانی دیروز خود با فضاحت و سخافت بسیار تقلا کرد آن را هم رفع و رجوع کند و وارونه نشان دهد. او گفت: «بعضیها روی آرای باطله تکیه می‌کنند... آراء باطله دلیل جدایی آن افراد از نظام است؟ ابداً! عکس قضیّه است! آن کسی که می‌آید در شعبه رأی‌گیری و می‌خواهد رأی بدهد، نگاه می‌کند می‌بیند آن شخصی که قبول دارد، در این مجموعه نامزدها نیست؛ خب این چه کار کند؟... این به‌نظام علاقمند است»!!

✳️ خلیفه ارتجاع که از شدت ضربه‌یی که خورده به‌پرت و پلاگویی افتاده، گویا فراموش کرده بود که خودش در پاسخ استفتایی گفته بود «اگر رأی سفید دادن موجب تضعیف نظام اسلامی باشد، حرام است»! این که چگونه یک حرام، ظرف چند روز حماسه می‌شود و «تضعیف نظام» تبدیل به «علاقمندی به‌نظام» می‌گردد، راز پوشیده‌یی نیست، تماماً دست و پا زدن مذبوحانه دیکتاتوری است که تاریخ به‌دست توانای مردم ایران و مقاومت آزادی‌ستانش بر پیشانی آن مهر باطل زده است.