این بررسی تحت هدایت سازمان خبرنگاری "اورب میدیا" دریافت که به طور متوسط در هر لیتر آب ده ذره پلاستیکی وجود دارد که قطر هر کدام پهن تر از یک موی انسان (بیش از ۱۰۰ میکرون) است.
شرکت های تولیدکننده که محصولات آنها آزمایش شد گفتند که کارخانه های آنها با بالاترین استاندارد کار می کند.
این آزمایش ها در دانشگاه ایالتی نیویورک در فردونیا انجام شد.
شری میسون، استاد شیمی در این دانشگاه که این تحلیل ها را انجام داده، گفت:
"بطری بعد از بطری، مارک بعد از مارک حاوی ذرات پلاستیکی بود."
"هدف انگشت نما کردن مارک های خاص نیست؛ این آزمایش نشان می دهد که این مشکل همگانی است، و پلاستیک به چنان ماده فراگیری در جامعه ما بدل شده که به همه این محصولاتی که مصرف می کنیم راه یافته."
در حال حاضر شواهدی دایر بر اینکه قطعات خیلی ریز پلاستیکی (میکروپلاستیک) زیانبار باشد وجود ندارد، اما درک پیامدهای بالقوه آن موضوع بررسی های علمی است.
پروفسور میسون در مورد این نتایج گفت: "ارقامی که می بینیم فاجعه بار نیست، اما مایه نگرانی است."
به گفته کارشناسان ، مردم در کشورهایی که احتمال آلودگی آب لوله کشی در آنها هست باید به استفاده از بطری های آب ادامه دهند.
شرکت های تولیدکننده این محصولات در پاسخ به بی بی سی پافشاری کردند که در تولید محصولاتشان عالی ترین استانداردهای ایمنی و کیفیت را رعایت می کنند.
آنها همچنین به فقدان مقررات نظارت بر میکروپلاستیک ها و شیوه های استاندارد تست آنها اشاره کردند.
پروفسور میسون سال پیش در نمونه های آب لوله کشی هم به وجود ذرات پلاستیکی پی برده بود و سایر محققان آنها را در محصولات دریایی، آبجو، نمک دریایی و حتی هوا یافته اند.
مطالعه تازه در خلال توجه بیشتر به نفوذ روزافزون مواد پلاستیکی به طبیعت انجام می شود که پس از نمایش سری دوم برنامه "سیاره آبی" بی بی سی است که در آن سر دیوید اتنبورو تهدید زباله پلاستیکی در اقیانوس ها را برجسته کرد.
آکوافینا، داسانی، اویان، نسلی پیور لایف و سن پلگرینو به عنوان محصولات شناخته شده بین المللی و آکوا (اندونزی)، بیسلری (هند)، اپورا (مکزیک)، گرولستاینر (آلمان)، مینالبا (برزیل) و واهاها (چین) به عنوان محصولات ملی در این مطالعه بررسی شدند.
شمار ذرات کوچکتر از ۱۰۰ میکرون (هر میکرون یک هزارم میلیمتر) خیلی بیشتر از ذرات بزرگتر از ۱۰۰ میکرون بود یعنی شمارشان به طور میانگین به ۳۱۴ ذره در هر لیتر می رسید.
البته ترکیب شیمیایی این گروه از ذرات کوچکتر تایید نشد اما پروفسور میسون گفت که می توان انتظار داشت اینها هم پلاستیکی باشند.
یک سوال واضح این بود که این پلاستیک چگونه وارد آب می شود.
یک نظریه این است که با توجه به میزان پلیپروپیلین که در تولید در بطری به کار می رود، ممکن است فرآیند باز کردن در بطری باعث ریزش آن داخل آب شود.
https://t.me/laserplasma
