من از لا به لای موهایت
صبحی می بینم
وطن را شاد می کند
تا دوباره از خلیج اش
ماهی صید می کنیم!
بندری بزنیم
و کسی بیاید برایمان برقصد!
صدایم را بلند می کنم حالا
و از لا به لا ی دهانت
دوباره باید گفته باشم
شعر تنها بیان دلم شده ست
با تو بودن معجزه می خواهم
تا بوی جنگل می گیرم
بوی جاده ی نهارخوران* شاید !
و عطر شال ترکمن
آغشته به کلام مقدس شاعری
در مراوه تپه ی خدا!
من از لا به لای موهایت
دستم تازه به عشقی می رسم
که انقلاب می خواهد
با میوه هایی که حوا ندیده باشد
و دستمان را می گیرد
تا از دنیا بگذریم
سمت افتابگردان هایی
که دوباره خودمان شده ایم
و شعر تنها معجزه اش می شود
تا عاشقانه
اتفاق می افتیم .

حمید رضا اکبری شروه
23/7/98

@samaakbri