تکیه داده ام
و این عصای سست
صلح نام دیگرش شده!
و جنگ تمام جوانی اش را برده
خدا جنگ را نیافرید !
و مردم
شاخه های نباتش بودند
که تند تند
لا‌به‌لای نفس‌های جنگ
اتفاق نمی افتادند
تا کسی بیاید /آمد!
تکه ها ‌ای از خاک را قیچی‌ ‌کند
تکه‌ای از خودم را هم حتی
که خاک پس ام می داد
باید درفش بشوم
تکه‌ ام را بردارند
و در تمام کوچه های بن بست بگردانند.
ما
اماصلح را مادر جهان می نامیم
و دنیا اکنون
پدری شده نگا ه کن!
کودکانش را
در کوچه های کوبانی
یا دمشق
بی جرعه آبی
ذبح می کند.!
حالا باید گلویی پیدا کنیم
صلح را ترانه ای بخواند
برای گوش هایی
که از نیمه شهیدش کرده اند.


حمید رضا اکبری شروه
24/7/98


@samaakbri