برشی از کتاب📕

بسیار جای خوشبختی دارد اگر فرزندان بزرگترمان از کارهای ما آگاه شوند و به ما در مورد آنها گوشزد کنند.
در این صورت، این فرصت را می‌یابیم تا به اشتباه‌های خود پی ببریم و در نتیجه پوزش بطلبیم.
پذیرش اشتباهاتمان ممکن است به فرزندانمان کمک کند بالاخره بندهای غفلت و تبعیض و تمسخر و سوءاستفاده از قدرت را، که نسل‌های متمادی تداوم داشته، پاره کنند و دور بیندازند. وقتی فرزندان ما بتوانند آگاهانه احساس درماندگی و خشم خود را بروز بدهند، دیگر در خود نیازی نخواهند دید تا با اعمال قدرت بر دیگران این احساسات را از خود دور نگه دارند.

آلیس میلر
از کتاب دلهره‌های کودکی
ترجمه امید سهرابی‌نیک