Forward from: هېرمي نه یې
ﺜﺮه ﺧﻨﺪا د ﺗﺒﺴﻢ ﻭه خندا يې ږغ نه درلودي.
۶۱- کله کله به يې ﻣﺰﺍﺡ کوله اما د مزاح او خندا په ﺑﻬﺎﻧﻪ يي نامناسب اﻭ ﺑﺎﻃﻞ حروف نه ويل.
۶۲-ﺑﺪ نوم ته يي ﺗﻐﻴﻴﺮ ورکاوه او د هغه پر ځاى يي ښه نوم کاراوه .
۶۳-ﺑﺮﺩﺑﺎﺭﻱ او سړه سينه يي هم مهاله پر خښم وړانديوالى کاوه .
۶۴- د شتمنۍ د هلاکت پر وخت خښم نه ورتلى او نه هم ناارامه کيدى .
۶۵- د خداى ج لپاره دومره په قهر کيدى چه بل چا به نه پيژندى.
۶۶- هيڅکله يې د ځان غچ نه اخيستى ﻣﮕﺮ بغير له هغو چه د ﺣﻖ حريم يې ماتوى.
۶۷- د محمد ص په وړاندي تر ټولو ﻣﻨﻔﻮﺭﺗﺮين خوى درواغ ويل وو.
۶۸- د خوشحالۍ او خفګان پر مهال يې د حق د يادولو پرته بل څه پر ژبه جاري نه وو .
۶۹- هيڅکله يې پيسي نه ذخيره کولي .
۷۰- په ﺧﻮﺭﺍﮎ اﻭ ﭘﻮښاﮎ کي تر خپلو خدمت ګارانو زيات شى نه درلودي .
۷۱-پر خاورو کښينستي او ډوډۍ يې هم ورباندي خوړله مګر پاکي يې تر هر څه خوښيده.
۷۲- پر مځکه بيديدى .
۷۳- بوټونه او کالي يې خپله اغوستل .
۷۴- پخپلو لاسونو يي شيدي څښلى او د اوښ پښي يې پخپله تړلي.
۷۵- ﻫﺮ ﻣﺮکب چه به ورته ﻣﻬﻴﺎ وو ورباندي سپريدى او فرق نه ورکاوه.
۷۶-ﻫﺮځاى ته چه به تلى هغه خپله عبا (چپني ته ورته جامه ده ) يي همواروله او ګټه يې ځيني اخستله .
۷۷- دده ﺣﻀﺮﺕ اکثره جامي سپيني وي.
۷۸- چه نوى جامه به جوړه کړه مخکنۍ يې ﻓﻘﻴﺮ ته بخښله.
۷۹- ﻓﺎﺧﺮﻱ ډوله جامه يي د جمعي د ورځي وه.
۸۰- د بوټونو او کاليو د داغوستلو پر مهال يې له ښي خوا پيل کاوه.
۸۱- ببر او خيرن ويښتان يې ﮐﺮﺍﻫﺖ ګڼل.
۸۲-ﻫﻤﻴﺸﻪ به ﺧﻮﺷﺒﻮ وو او زيات ﻣﺨﺎﺭﺝ يې د عطرونو پر رانيولو وو .
۸۳-ﻫﻤﻴﺸﻪ به يې اودس درلودى او د اوداسه پر مهال يي مسواک واهه .
۸۴- لمونځ لکه دده د سترګو نور وو ارامي او استراحت يې په لمانځه کي موندل .
۸۵- د هري مياشتي پر ديارلسم ، څوارلسم او پنځلسمه ورځ يې روژه نيوله .
۸۶- هيڅکله يې کوم نعمت پوري نه خندل .
۸۷- د الله تعالى لږ ﻧﻌﻤﺖ يې ډير باله .
۸۸- هيڅکله يې غذا نه ﺗﻌﺮيفوله او نه يې بد پسي ويل .
۸۹-د ﻏﺬﺍ پر موقع چه به هر څه ﺣﺎﺿﺮ وو ﻣﻴﻞ يي ورته ښکاره کاوه .
۹۰- ﺩ سترخان پر سر يې له خپلي خوا غذا نورو ته وراړوله .
۹۱-د ﻏﺬﺍ پر مهال تر ټولو ژر ﺣﺎﺿﺮيدى او تر ټولو وروسته ځيني ولاړيدى.
۹۲- چه وږى به نه وو د ډوډۍ ميل يې نه کاوه او تر مړيدو وړاندي يې د ډوډۍ څخه انصراف کاوه يعنى پر ماړه نس يې ډوډۍ نه خوړله .
۹۳- ﻣﻌﺪي يې هيڅکله دوي غذاوي هم مهاله جمع نکړي .
۹۴- په ﻏﺬﺍ کي يې هيڅکله ټيغ (آروغ) ندى ايستلى .
۹۵-تر خپله وسه يې يواځي ډوډۍ نه خوړله .
۹۶-تر ډوډۍ خوړولو وروسته يې لاسونه پريمينځل او پر خپل مخ يې کشول .
۹۷- د اوبو څښلو پر مهال يې دري ساه وي (اېندي) نيولي په اول کي يې ﺑﺴﻢ ﺍﻟﻠﻪ اﻭ په ﺁﺧﺮ کي يې ﺍﻟﺤﻤﺪﻟﻠﻪ ويله .
۹۸- تر هر ډول مستورو او حياداره پيغلو ﺣﻴﺎناک وو.
۹۹- کله چه به کورته داخيلدى دري واره يې اجازه غوښته .
۱۰۰- د کور داخل وختونه يي پر دري برخو ويشلي وو : يوه برخه د الله ج دپاره ، بله برخه د کورنۍ او دريمه برخه يې د ځان او خلګو دپاره وه.
بشری
ـــــــــــــــــــــــــ
دوستانو دمسلمانې له مخی یې شیر کړی تر ځو هر مسلمان له دی خویونو برخورداره شې
۶۱- کله کله به يې ﻣﺰﺍﺡ کوله اما د مزاح او خندا په ﺑﻬﺎﻧﻪ يي نامناسب اﻭ ﺑﺎﻃﻞ حروف نه ويل.
۶۲-ﺑﺪ نوم ته يي ﺗﻐﻴﻴﺮ ورکاوه او د هغه پر ځاى يي ښه نوم کاراوه .
۶۳-ﺑﺮﺩﺑﺎﺭﻱ او سړه سينه يي هم مهاله پر خښم وړانديوالى کاوه .
۶۴- د شتمنۍ د هلاکت پر وخت خښم نه ورتلى او نه هم ناارامه کيدى .
۶۵- د خداى ج لپاره دومره په قهر کيدى چه بل چا به نه پيژندى.
۶۶- هيڅکله يې د ځان غچ نه اخيستى ﻣﮕﺮ بغير له هغو چه د ﺣﻖ حريم يې ماتوى.
۶۷- د محمد ص په وړاندي تر ټولو ﻣﻨﻔﻮﺭﺗﺮين خوى درواغ ويل وو.
۶۸- د خوشحالۍ او خفګان پر مهال يې د حق د يادولو پرته بل څه پر ژبه جاري نه وو .
۶۹- هيڅکله يې پيسي نه ذخيره کولي .
۷۰- په ﺧﻮﺭﺍﮎ اﻭ ﭘﻮښاﮎ کي تر خپلو خدمت ګارانو زيات شى نه درلودي .
۷۱-پر خاورو کښينستي او ډوډۍ يې هم ورباندي خوړله مګر پاکي يې تر هر څه خوښيده.
۷۲- پر مځکه بيديدى .
۷۳- بوټونه او کالي يې خپله اغوستل .
۷۴- پخپلو لاسونو يي شيدي څښلى او د اوښ پښي يې پخپله تړلي.
۷۵- ﻫﺮ ﻣﺮکب چه به ورته ﻣﻬﻴﺎ وو ورباندي سپريدى او فرق نه ورکاوه.
۷۶-ﻫﺮځاى ته چه به تلى هغه خپله عبا (چپني ته ورته جامه ده ) يي همواروله او ګټه يې ځيني اخستله .
۷۷- دده ﺣﻀﺮﺕ اکثره جامي سپيني وي.
۷۸- چه نوى جامه به جوړه کړه مخکنۍ يې ﻓﻘﻴﺮ ته بخښله.
۷۹- ﻓﺎﺧﺮﻱ ډوله جامه يي د جمعي د ورځي وه.
۸۰- د بوټونو او کاليو د داغوستلو پر مهال يې له ښي خوا پيل کاوه.
۸۱- ببر او خيرن ويښتان يې ﮐﺮﺍﻫﺖ ګڼل.
۸۲-ﻫﻤﻴﺸﻪ به ﺧﻮﺷﺒﻮ وو او زيات ﻣﺨﺎﺭﺝ يې د عطرونو پر رانيولو وو .
۸۳-ﻫﻤﻴﺸﻪ به يې اودس درلودى او د اوداسه پر مهال يي مسواک واهه .
۸۴- لمونځ لکه دده د سترګو نور وو ارامي او استراحت يې په لمانځه کي موندل .
۸۵- د هري مياشتي پر ديارلسم ، څوارلسم او پنځلسمه ورځ يې روژه نيوله .
۸۶- هيڅکله يې کوم نعمت پوري نه خندل .
۸۷- د الله تعالى لږ ﻧﻌﻤﺖ يې ډير باله .
۸۸- هيڅکله يې غذا نه ﺗﻌﺮيفوله او نه يې بد پسي ويل .
۸۹-د ﻏﺬﺍ پر موقع چه به هر څه ﺣﺎﺿﺮ وو ﻣﻴﻞ يي ورته ښکاره کاوه .
۹۰- ﺩ سترخان پر سر يې له خپلي خوا غذا نورو ته وراړوله .
۹۱-د ﻏﺬﺍ پر مهال تر ټولو ژر ﺣﺎﺿﺮيدى او تر ټولو وروسته ځيني ولاړيدى.
۹۲- چه وږى به نه وو د ډوډۍ ميل يې نه کاوه او تر مړيدو وړاندي يې د ډوډۍ څخه انصراف کاوه يعنى پر ماړه نس يې ډوډۍ نه خوړله .
۹۳- ﻣﻌﺪي يې هيڅکله دوي غذاوي هم مهاله جمع نکړي .
۹۴- په ﻏﺬﺍ کي يې هيڅکله ټيغ (آروغ) ندى ايستلى .
۹۵-تر خپله وسه يې يواځي ډوډۍ نه خوړله .
۹۶-تر ډوډۍ خوړولو وروسته يې لاسونه پريمينځل او پر خپل مخ يې کشول .
۹۷- د اوبو څښلو پر مهال يې دري ساه وي (اېندي) نيولي په اول کي يې ﺑﺴﻢ ﺍﻟﻠﻪ اﻭ په ﺁﺧﺮ کي يې ﺍﻟﺤﻤﺪﻟﻠﻪ ويله .
۹۸- تر هر ډول مستورو او حياداره پيغلو ﺣﻴﺎناک وو.
۹۹- کله چه به کورته داخيلدى دري واره يې اجازه غوښته .
۱۰۰- د کور داخل وختونه يي پر دري برخو ويشلي وو : يوه برخه د الله ج دپاره ، بله برخه د کورنۍ او دريمه برخه يې د ځان او خلګو دپاره وه.
بشری
ـــــــــــــــــــــــــ
دوستانو دمسلمانې له مخی یې شیر کړی تر ځو هر مسلمان له دی خویونو برخورداره شې