A. S. Pushkinning “Bog‘chasaroy fontani” dostonini o‘qib...
Saroy bu – qafasning yaltiroq nomi,
Podshoh kim–hashamdor to‘n kiygan mahbus.
Haram qizi – cho‘qqa tushgani oni
qaytadan tirila olmagan qaqnus.
Qalʼani cho‘ktirgan sukut dengizi,
Shoh Garoy qalbiga solar dolg‘alar.
Vazirlar ko‘zida xiyonat izi,
Eshikdan ham hissiz eshikog‘alar.
Arslonni ohuga evirar hadik,
Sultonga qulligin anglatar qo‘rquv.
Insonning eng yaqin do‘sti yolg‘izlik,
Aslo yengib bo’lmas dushmani ham – u.
Xilvatda ibodat qiladir besas,
Garoyxon – ho‘l bo‘lgan soqoli o‘siq.
Kim u yig‘layotgan favvora emas,
Go‘zal Mariyaning qayg‘urang ko‘zi.
Birdan Bog‘chasaroy do‘nar bo‘shliqqa,
Isrofil surini chalar favvora.
Ko‘k to‘lar Zarema aytgan qo‘shiqqa,
Qo‘shiqlar qushlarga aylandi, qara:
“Balki laʼnatlaydi, qarg‘aydi balki,
Kecha duo qilgan maloikalar.
Jamiyki hujayram topgandir tarkib
Qaynoq gunohingdan – bo‘yi muattar.
Farishta qalbini zabt etgan iblis,
Qanday do‘zaxsanki – jannatdan muhim.
Juftiga talpingan oqqushdek ilkis,
Hijobini otdi muslima ruhim.
Ammo isyonlarim lahzalik xolos,
Chorasiz taqdirdan kutmadim shafqat.
Dunyo yugurardi ortimdan xallos,
Ko‘zingga qochardim, ko‘zingga faqat.
Tushda hamma bolam sening pushtingdan,
Tashda sarob – qizim, iztirob – o‘g‘lim.
Ruhingni o‘ragan yo‘rgak ham kafan –
Mening yosin ko‘nglim, taborak ko‘nglim”
Har tomonda ruhlar kezar sarosar,
Yolg‘izlikni yolg‘iz qoldirmas yohu.
Garoyning yuragin ezadi battar,
Qo‘shig‘in tugatmas Zaremabonu.
Mana, unutildi har kim va har ne,
Dunyosidan o‘tdi podsho Garoyda.
Lek, hanuz eslatib qora kunlarni,
Oppoq gunoh o‘ynar Bog‘chasaroyda.
✍MehrNoz
@mehrnoz_abbos
Saroy bu – qafasning yaltiroq nomi,
Podshoh kim–hashamdor to‘n kiygan mahbus.
Haram qizi – cho‘qqa tushgani oni
qaytadan tirila olmagan qaqnus.
Qalʼani cho‘ktirgan sukut dengizi,
Shoh Garoy qalbiga solar dolg‘alar.
Vazirlar ko‘zida xiyonat izi,
Eshikdan ham hissiz eshikog‘alar.
Arslonni ohuga evirar hadik,
Sultonga qulligin anglatar qo‘rquv.
Insonning eng yaqin do‘sti yolg‘izlik,
Aslo yengib bo’lmas dushmani ham – u.
Xilvatda ibodat qiladir besas,
Garoyxon – ho‘l bo‘lgan soqoli o‘siq.
Kim u yig‘layotgan favvora emas,
Go‘zal Mariyaning qayg‘urang ko‘zi.
Birdan Bog‘chasaroy do‘nar bo‘shliqqa,
Isrofil surini chalar favvora.
Ko‘k to‘lar Zarema aytgan qo‘shiqqa,
Qo‘shiqlar qushlarga aylandi, qara:
“Balki laʼnatlaydi, qarg‘aydi balki,
Kecha duo qilgan maloikalar.
Jamiyki hujayram topgandir tarkib
Qaynoq gunohingdan – bo‘yi muattar.
Farishta qalbini zabt etgan iblis,
Qanday do‘zaxsanki – jannatdan muhim.
Juftiga talpingan oqqushdek ilkis,
Hijobini otdi muslima ruhim.
Ammo isyonlarim lahzalik xolos,
Chorasiz taqdirdan kutmadim shafqat.
Dunyo yugurardi ortimdan xallos,
Ko‘zingga qochardim, ko‘zingga faqat.
Tushda hamma bolam sening pushtingdan,
Tashda sarob – qizim, iztirob – o‘g‘lim.
Ruhingni o‘ragan yo‘rgak ham kafan –
Mening yosin ko‘nglim, taborak ko‘nglim”
Har tomonda ruhlar kezar sarosar,
Yolg‘izlikni yolg‘iz qoldirmas yohu.
Garoyning yuragin ezadi battar,
Qo‘shig‘in tugatmas Zaremabonu.
Mana, unutildi har kim va har ne,
Dunyosidan o‘tdi podsho Garoyda.
Lek, hanuz eslatib qora kunlarni,
Oppoq gunoh o‘ynar Bog‘chasaroyda.
✍MehrNoz
@mehrnoz_abbos