Forward from: حبیب الله پیمان
🔹خاموشي به معناي رضايت نيست
⬅️پوشیده نیست که معترضین محدود به این عده نیستند. افزون برمیلیون هاافراد خاموش که نظاره گر دور و نزدیک حوادث اند به حمایت زبانی وقلبی از شکایت ها ومطالبات معترضبن بسنده می کنند، جمعیت انبوهی از خاموشان نيز منتقد سیاست ها وکارنامه مسولان حکومتی اند وازمشکلات عدیده و فقر وبیکاری طولانی مدت شکایت دارند. لذا بااطمینان می توان گفت که سلب اعتماد اکثریت مردم از سیاست ها ونهادهای حکومتی اعم از اصولگرایی واصلاح طلبی مهمترین چالشی است که نظام درداخل باآن روبه رواست. تکرار وعده اصلاح امور و ارایه آمار وگزارش موفقیت هاي سطحي،توان جلب دوباره اعتمادعمومی در سطح گسترده و ملي را ندارد. خطاست اگرتصور کنند که با وعده دادن و انجام اقدامات روبنایی نظیرآنچه تاکنون در قبال نا رضايتي ها و اعتراضات پراكنده انجام داده اند خواهند توانست ،از طريق وعده و شعار باچاشنی خشونت و سركوب بحران ها را مهار واعتماد و وخوش بینی را به جامعه بازگردانند.
ریشه های اصلی بحران ها عبارتنداز ؛ ۱) ادامه سیاستهای اقتصادی نولیبرالی موسوم به تعدیل اقتصادی، ۲)وابستگی تقریبا کامل اقتصادکشور به فروش نفت و۳) مناسبات مبتنی بررانت وغارت. وفساد چاره ناپذیر دامنگیر بوروکراسی ونظام مدیریت کشور ۴) نقض ویا عدم اجرای مهمترین اصول قانون اساسی ناظر برآزادی ها و حقوق دموکراتیک همه افراد ملت . ایجاد انواعی ازموانع ومحدودیت های فراقانونی (عقیدتی، سیاسی، قوميتي، فرهنگی وجنسیتی) دربرابر حق مشارکت آزاد وبرابر سیاسی افراد وگروههای ناوابسته به جریان حاکم، عوامل مزبور درسه دهه گذشته قویابر ضد توسعه صنایع وتولیدات داخلی، برابری وعدالت اجتماعی و لوازم توسعه پایدار ودرجهت افزایش فقر وبیکاری وبی عدالتی وعمیق ترشدن فاصله طبقاتی وبروپاشی حیات اخلاقی جامعه عمل کرده ومی کنند.
🔹چاره جویی، «ناگهان دیر می شود»
⬅️آگاهی ازمخاطراتي كه عليه کشور، مردم وسرزمین كمين كرده اند جدی است وزمان چنان تنگ است که حتی یک روز تأخیر در انجام آنچه می باید کرد ممکن است فاجعه آفرین شود. فقر ، فساد ، خشونت هاي فراگير در جامعه انوميك ، ایجاب می کند که همه نیروهای خواهان تغییر، بدون لحظه ای درنگ در ایجاد زمینه مناسب برای شکل گیری یک گفت وگوی ملی دست بکارشوند. به یقین در میان دولتمردان وزنان هم کسانی هستند که از عمق بحرانهای درهم پیچیده اقتصادی اجتماعی سیاسی وفرهنگی ومصایب و مشکلات بظاهر درمان ناپذیر مردم آگاهی دارند. آنان نیز نگران بروز فاجعه های بزرگتر درآینده نه چندان دور اند. وکم وبیش دریافته اند که اِعمال خشونت و سركوب هرگز به برقراری امنیت پایدارنمی انجامد. قبل ازهرچیز این حاکمیت است که باید به دوواقعیت اذعان کند :اول انكه از قوه قهریه برای برگرداندن امنیت وثبات جامعه دردراز مدت کار چنداني ساخته نیست. زيرا امنیت وثبات واقعي وپایدار بدون دست زدن به یک رشته تغییرات بنیادی برای حل بحران ها وچالش های داخلی وبین المللی ، وایجاد فضای باز برای گفت وگوی انتقادی وریشه کن کردن فقروفساد، بیکاری وبی عدالتی برقرار نخواهد گشت. دوم، شرط اصلی موفقیت درایجاد این تغییرات، جلب اعتماد مردم اعم از اقوام وگروهها وپیروان همه مذاهب ومسلک هاازطریق فراهم آوردن شرایط مشارکت وهمکاری موثر همه اقشارملت در چاره جویی معضلات و برطرف کردن آنهاست. https://t.me/drhabibollahpeyman
⬅️پوشیده نیست که معترضین محدود به این عده نیستند. افزون برمیلیون هاافراد خاموش که نظاره گر دور و نزدیک حوادث اند به حمایت زبانی وقلبی از شکایت ها ومطالبات معترضبن بسنده می کنند، جمعیت انبوهی از خاموشان نيز منتقد سیاست ها وکارنامه مسولان حکومتی اند وازمشکلات عدیده و فقر وبیکاری طولانی مدت شکایت دارند. لذا بااطمینان می توان گفت که سلب اعتماد اکثریت مردم از سیاست ها ونهادهای حکومتی اعم از اصولگرایی واصلاح طلبی مهمترین چالشی است که نظام درداخل باآن روبه رواست. تکرار وعده اصلاح امور و ارایه آمار وگزارش موفقیت هاي سطحي،توان جلب دوباره اعتمادعمومی در سطح گسترده و ملي را ندارد. خطاست اگرتصور کنند که با وعده دادن و انجام اقدامات روبنایی نظیرآنچه تاکنون در قبال نا رضايتي ها و اعتراضات پراكنده انجام داده اند خواهند توانست ،از طريق وعده و شعار باچاشنی خشونت و سركوب بحران ها را مهار واعتماد و وخوش بینی را به جامعه بازگردانند.
ریشه های اصلی بحران ها عبارتنداز ؛ ۱) ادامه سیاستهای اقتصادی نولیبرالی موسوم به تعدیل اقتصادی، ۲)وابستگی تقریبا کامل اقتصادکشور به فروش نفت و۳) مناسبات مبتنی بررانت وغارت. وفساد چاره ناپذیر دامنگیر بوروکراسی ونظام مدیریت کشور ۴) نقض ویا عدم اجرای مهمترین اصول قانون اساسی ناظر برآزادی ها و حقوق دموکراتیک همه افراد ملت . ایجاد انواعی ازموانع ومحدودیت های فراقانونی (عقیدتی، سیاسی، قوميتي، فرهنگی وجنسیتی) دربرابر حق مشارکت آزاد وبرابر سیاسی افراد وگروههای ناوابسته به جریان حاکم، عوامل مزبور درسه دهه گذشته قویابر ضد توسعه صنایع وتولیدات داخلی، برابری وعدالت اجتماعی و لوازم توسعه پایدار ودرجهت افزایش فقر وبیکاری وبی عدالتی وعمیق ترشدن فاصله طبقاتی وبروپاشی حیات اخلاقی جامعه عمل کرده ومی کنند.
🔹چاره جویی، «ناگهان دیر می شود»
⬅️آگاهی ازمخاطراتي كه عليه کشور، مردم وسرزمین كمين كرده اند جدی است وزمان چنان تنگ است که حتی یک روز تأخیر در انجام آنچه می باید کرد ممکن است فاجعه آفرین شود. فقر ، فساد ، خشونت هاي فراگير در جامعه انوميك ، ایجاب می کند که همه نیروهای خواهان تغییر، بدون لحظه ای درنگ در ایجاد زمینه مناسب برای شکل گیری یک گفت وگوی ملی دست بکارشوند. به یقین در میان دولتمردان وزنان هم کسانی هستند که از عمق بحرانهای درهم پیچیده اقتصادی اجتماعی سیاسی وفرهنگی ومصایب و مشکلات بظاهر درمان ناپذیر مردم آگاهی دارند. آنان نیز نگران بروز فاجعه های بزرگتر درآینده نه چندان دور اند. وکم وبیش دریافته اند که اِعمال خشونت و سركوب هرگز به برقراری امنیت پایدارنمی انجامد. قبل ازهرچیز این حاکمیت است که باید به دوواقعیت اذعان کند :اول انكه از قوه قهریه برای برگرداندن امنیت وثبات جامعه دردراز مدت کار چنداني ساخته نیست. زيرا امنیت وثبات واقعي وپایدار بدون دست زدن به یک رشته تغییرات بنیادی برای حل بحران ها وچالش های داخلی وبین المللی ، وایجاد فضای باز برای گفت وگوی انتقادی وریشه کن کردن فقروفساد، بیکاری وبی عدالتی برقرار نخواهد گشت. دوم، شرط اصلی موفقیت درایجاد این تغییرات، جلب اعتماد مردم اعم از اقوام وگروهها وپیروان همه مذاهب ومسلک هاازطریق فراهم آوردن شرایط مشارکت وهمکاری موثر همه اقشارملت در چاره جویی معضلات و برطرف کردن آنهاست. https://t.me/drhabibollahpeyman