💢✅حقوق شهروندی #معلولان تنها نیازمند کمپین نیست
✍ #مینو_خالقی/حقوقدان/انتشار در روزنامه شهروند ٩۶/٩/۱٣
🔰بخش نخست🔰
✅ کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت (٢۰۰۶) در سال ۱٣٨٧ مورد تصویب قانونی مجلس شورای اسلامی قرارگرفت و به عنوان قانون عادی در جمهوری اسلامی ایران قابل استناد است. در این کنوانسیون حقوق مادی و معنوی افراد دارای معلولیت در زمینه های گوناگون مورد توجه قرار گرفته و بر مسئله مهم «همسان سازی» حقوق معلولان با دیگر افراد جامعه، جلوگیری از تبعیض بر مبنای معلولیت و اهمیت جریان سازی موضوع معلولیت به عنوان جزء جدایی ناپذیر راهبردهای مرتبط با توسعه پایدار و دسترسی به محیط فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و فیزیکی و بهداشت و آموزش و اطلاعات و ارتباطات در جهت توانمند ساختن افراد دارای معلولیت در بهره مندی کامل از تمامی حقوق بشر و آزادیهای بنیادین، تاکید شده است.
💠✅نکته مهم و قابل توجه در این کنوانسیون تکلیف دولتهای عضو به توجه همزمان به « #آگاه_سازی جامعه نسبت به موقعیت، ظرفیتها و مشارکت افراد معلول، حفظ شان و کرامت انسانی و حفظ امنیت و آزادی و حق دادخواهی و ...» و از دیگر سو « #دسترسی افراد معلول به امکانات جهت زندگی شایسته ی مستقل جهت حضور در جامعه» است. به عبارتی وظیفه دولتها در توجه به حقوق انسانی افراد ملت و در اینجا تخصصا افراد معلول، تضمین حقوق مدنی و سیاسی و حقوق اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی (حقوق نسل اول و دوم) به صورت همزمان و به موازات یکدیگر است.
❇️💠حقوقی که تحت عنوان «دسترسی ها» در ماده ٩ کنوانسیون مورد اشاره قرار گرفته مواردی از جمله ساختمانها، جاده ها، ترابری و سایر تأسیسات بیرونی و درونی همچون مدارس، خانه ها، تأسیسات پزشکی و محیطهای خدمات الکترونیکی و خدمات اورژانس را شامل می شود. همچنین تهیه علائمی به خط بریل و سایر اشکال به سهولت و قابل فهم و خواندن در ساختمانها، تأمین انواع کمکها و میانجی گری های حضوری از جمله راهنما، قرائت گر و مترجمین حرفه ای زبان های ایماء و اشاره جهت تسهیل در دسترسی به ساختمانها و سایر تاسیسات است.
🛑⭕️حال آنکه با نگاهی به شرایط محیطی شهرهای ما(خصوصا کلانشهرها)، فضای نامناسب زندگی و عدم توجه به مسئله مهم «دسترسی» مورد تاکید کنوانسیون، بیش از هر چیز عیان است. شرایط نامناسب زیرساختهای شهری، عدم وجود رمپ های کنار پلکان و یا پلهای منتهی به پیاده روها ، سرویس های بهداشتی، عدم وجود اتوبوس های ویژه با قابلیت سوار شدن معلولین و یا عدم امکان استفاده از پله های برقی در مترو، چگونگی دسترسی به آسانسورها و بسیاری موارد دیگر ، مشکلاتی است که انگیزه خروج از خانه را از آنان سلب خواهد نمود و نتیجه آنکه اگر یک معلول امکان حضور و حرکت در جامعه به عنوان ابتدائی ترین نیاز خود را نداشته باشد، چگونه می توان انتظار مشارکت فعال اجتماعی و اقتصادی را از او داشت؟
آیا این مسیر منتهی به افسردگی و سرخوردگی آنان نخواهد شد؟
⭕️💠از آن جهت که مدتی در یکی از محیط های کاری خود با افراد معلول جسمی در تماس و همکاری بوده ام، دریافتم کسانی که دچار معلولیت های متفاوت جسمی شده اند، به عنوان نمونه افراد قطع نخاع که متاسفانه در اثر یک تصادف یا حادثه به این شرایط دچار شده اند و یا جانبازان غیور کشورمان که با آرمانهایی مقدس پا به عرصه دفاع از سرزمین خود گذارده اند، در زمان سلامتی جزو فعال ترین گروه های اجتماعی بوده اند و عدم امکان حضور مستقل آنها در جامعه به صورتی مضاعف بر افسردگی و اختلالات روحی آنان خواهد افزود و البته بیماری های جسمی را مشدد خواهد نمود.
🛑⭕️مسلما نقش #شهرداری ها و الزام این نهاد توسط #شوراهای_شهر به عنوان سیاست گذار مستقیم مسائل مرتبط با حق «دسترسی های» معلولان در شهر ها، طی سالهای گذشته آنگونه که شایسته است مورد توجه واقع نگردیده و ساختارهای شهری و شهر سازی ما خالی از تبصره توجه ضروری به اصول مصرح در کنوانسیون حقوق معلولان و نظارت بر اجرایی شدن آن است. از دیگر سو مسئله اشتغال معلولان و الزام قانون استخدام ٣ درصد معلولین و دیگر تسهیلات مصرح در قانون جامع حمایت از معلولان(۱٣٨٣) ، به شهادت نهاد های ناظر و متولی ، به درستی عملیاتی نشده و در بخش خصوصی نیز این مشکلات بنیانی تر و مضاعف است.
🕊کانال رسمی مینو خالقی
@minookhaleghi
http://mobile.shahrvand-newspaper.ir/News/Mobile/Main/119309/حقوق-شهروندی-معلولانتنها-نیازمند-کمپین-نیست
✍ #مینو_خالقی/حقوقدان/انتشار در روزنامه شهروند ٩۶/٩/۱٣
🔰بخش نخست🔰
✅ کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت (٢۰۰۶) در سال ۱٣٨٧ مورد تصویب قانونی مجلس شورای اسلامی قرارگرفت و به عنوان قانون عادی در جمهوری اسلامی ایران قابل استناد است. در این کنوانسیون حقوق مادی و معنوی افراد دارای معلولیت در زمینه های گوناگون مورد توجه قرار گرفته و بر مسئله مهم «همسان سازی» حقوق معلولان با دیگر افراد جامعه، جلوگیری از تبعیض بر مبنای معلولیت و اهمیت جریان سازی موضوع معلولیت به عنوان جزء جدایی ناپذیر راهبردهای مرتبط با توسعه پایدار و دسترسی به محیط فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و فیزیکی و بهداشت و آموزش و اطلاعات و ارتباطات در جهت توانمند ساختن افراد دارای معلولیت در بهره مندی کامل از تمامی حقوق بشر و آزادیهای بنیادین، تاکید شده است.
💠✅نکته مهم و قابل توجه در این کنوانسیون تکلیف دولتهای عضو به توجه همزمان به « #آگاه_سازی جامعه نسبت به موقعیت، ظرفیتها و مشارکت افراد معلول، حفظ شان و کرامت انسانی و حفظ امنیت و آزادی و حق دادخواهی و ...» و از دیگر سو « #دسترسی افراد معلول به امکانات جهت زندگی شایسته ی مستقل جهت حضور در جامعه» است. به عبارتی وظیفه دولتها در توجه به حقوق انسانی افراد ملت و در اینجا تخصصا افراد معلول، تضمین حقوق مدنی و سیاسی و حقوق اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی (حقوق نسل اول و دوم) به صورت همزمان و به موازات یکدیگر است.
❇️💠حقوقی که تحت عنوان «دسترسی ها» در ماده ٩ کنوانسیون مورد اشاره قرار گرفته مواردی از جمله ساختمانها، جاده ها، ترابری و سایر تأسیسات بیرونی و درونی همچون مدارس، خانه ها، تأسیسات پزشکی و محیطهای خدمات الکترونیکی و خدمات اورژانس را شامل می شود. همچنین تهیه علائمی به خط بریل و سایر اشکال به سهولت و قابل فهم و خواندن در ساختمانها، تأمین انواع کمکها و میانجی گری های حضوری از جمله راهنما، قرائت گر و مترجمین حرفه ای زبان های ایماء و اشاره جهت تسهیل در دسترسی به ساختمانها و سایر تاسیسات است.
🛑⭕️حال آنکه با نگاهی به شرایط محیطی شهرهای ما(خصوصا کلانشهرها)، فضای نامناسب زندگی و عدم توجه به مسئله مهم «دسترسی» مورد تاکید کنوانسیون، بیش از هر چیز عیان است. شرایط نامناسب زیرساختهای شهری، عدم وجود رمپ های کنار پلکان و یا پلهای منتهی به پیاده روها ، سرویس های بهداشتی، عدم وجود اتوبوس های ویژه با قابلیت سوار شدن معلولین و یا عدم امکان استفاده از پله های برقی در مترو، چگونگی دسترسی به آسانسورها و بسیاری موارد دیگر ، مشکلاتی است که انگیزه خروج از خانه را از آنان سلب خواهد نمود و نتیجه آنکه اگر یک معلول امکان حضور و حرکت در جامعه به عنوان ابتدائی ترین نیاز خود را نداشته باشد، چگونه می توان انتظار مشارکت فعال اجتماعی و اقتصادی را از او داشت؟
آیا این مسیر منتهی به افسردگی و سرخوردگی آنان نخواهد شد؟
⭕️💠از آن جهت که مدتی در یکی از محیط های کاری خود با افراد معلول جسمی در تماس و همکاری بوده ام، دریافتم کسانی که دچار معلولیت های متفاوت جسمی شده اند، به عنوان نمونه افراد قطع نخاع که متاسفانه در اثر یک تصادف یا حادثه به این شرایط دچار شده اند و یا جانبازان غیور کشورمان که با آرمانهایی مقدس پا به عرصه دفاع از سرزمین خود گذارده اند، در زمان سلامتی جزو فعال ترین گروه های اجتماعی بوده اند و عدم امکان حضور مستقل آنها در جامعه به صورتی مضاعف بر افسردگی و اختلالات روحی آنان خواهد افزود و البته بیماری های جسمی را مشدد خواهد نمود.
🛑⭕️مسلما نقش #شهرداری ها و الزام این نهاد توسط #شوراهای_شهر به عنوان سیاست گذار مستقیم مسائل مرتبط با حق «دسترسی های» معلولان در شهر ها، طی سالهای گذشته آنگونه که شایسته است مورد توجه واقع نگردیده و ساختارهای شهری و شهر سازی ما خالی از تبصره توجه ضروری به اصول مصرح در کنوانسیون حقوق معلولان و نظارت بر اجرایی شدن آن است. از دیگر سو مسئله اشتغال معلولان و الزام قانون استخدام ٣ درصد معلولین و دیگر تسهیلات مصرح در قانون جامع حمایت از معلولان(۱٣٨٣) ، به شهادت نهاد های ناظر و متولی ، به درستی عملیاتی نشده و در بخش خصوصی نیز این مشکلات بنیانی تر و مضاعف است.
🕊کانال رسمی مینو خالقی
@minookhaleghi
http://mobile.shahrvand-newspaper.ir/News/Mobile/Main/119309/حقوق-شهروندی-معلولانتنها-نیازمند-کمپین-نیست