@moasse47
استاد دكتر مهدى محقق در بهمن ماه 1308 هجرى شمسى در مشهد به دنيا آمدند. تحصيلات خود را در دوره ابتدائى و متوسّطه را در مشهد و تهران گذراندند و از سال 1323 شروع به تحصيلات حوزوى كردند و براى استفاده از محضر استادان بزرگ در سالهاى 1326 و 1327 به مشهد رفتند و علوم حوزوى را در حوزههاى علميّه مشهد و سپس تهران تا مرحله اجتهاد فراگرفتند و موفّق به اخذ درجه اجتهاد از آيت اللّه شیخ محمدحسین كاشف الغطاء و آيت اللّه سيّدمحمّدتقى خوانسارى گرديدند.
در سال 1327 وارد دانشگاه تهران شدند و دوره دكترى الهيّات را در سال 1337 و دكترى رشته زبان و ادبيّات فارسى را در سال 1338 به پايان رسانيدند و در سال 1339 پس از شركت در آزمون دانشيارى به عضويت هيأت آموزشى گروه زبان و ادبيّات فارسى دانشگاه تهران درآمدند و پيش از آن به مدّت نُه سال در دبيرستان هاى تهران تدريس كرده بودند كه مدّت سه سال از آن را مدير بخش كتب خطّى كتابخانه ملّى فرهنگ هم بودند. در سال 1340 از طرف دانشگاه لندن براى تدريس در دانشكده زبانهاى شرقى دعوت شدند و به مدّت دو سال در آن ديار به سر بردند. در سال 1345 به مقام استادى دانشگاه تهران نائل آمدند. ايشان طىّ سالهاى 1344ـ1347 و 1355ـ1357 و 1360ـ1361 در دانشگاه مك گيل كانادا به تدريس فلسفه و كلام و عرفان اسلامى پرداختند.
⬅️ در سال 1347 شعبه مؤسّسه مطالعات اسلامى آن دانشگاه را در تهران تأسيس كردند كه نتيجه آن نشر متجاوز از يكصدوشصت كتاب در زمينههاى مختلف علوم اسلامى است كه با همكارى متجاوز از سى تن از استادان داخلى و سى تن از استادان خارجى در مجموعه هاى «سلسله دانش ايرانى»، «تاريخ علوم در اسلام»، «انديشه اسلامى»، «همايش قرطبه و اصفهان» و «زبان و ادب فارسى» فراهم آمده است.
در سال 1350 به عنوان رئيس انجمن استادان زبان و ادبيّات فارسى برگزيده شدند و با استفاده از امكانات مؤسّسه مطالعات اسلامى چهل اثر به استادان آن رشته تقديم داشتند و نيز در همان سال به عنوان عضو هيأت امنا با انجمن فلسفه همكارى كردند و در نشر آثار علمى دانشمندان شيعى ايرانى به وسيله آن انجمن سهيم شدند. پس از بازنشستگى، به مدّت پنج سال، سالى سه ماه در كانادا تدريس كردند و پس از آن پنج سال در مؤسّسه بين المللى انديشه و تمدّن اسلامى مالزى به عنوان «استاد ممتاز فلسفه اسلامى» به تدريس و تحقيق اشتغال ورزيدند و نشر مجموعه اى از متون و تحقيقات در زمينه علوم اسلامى را بنيان نهادند كه تاكنون دوازده مجلّد از آن به وسيله آن مؤسّسه در تهران و كوالالامپور در مجموعه «انديشه اسلامى» منتشر شده است و نيز به دعوت دانشگاه آكسفورد سالى يك ماه به تحقيق و مطالعه درباره تاريخ پزشكى اشتغال داشته و برخى از استادان را در راهنمائى رساله هاى دكترى در زمينه علوم اسلامى يارى كرده اند.
پس از انقلاب اسلامى به رياست دانشكده دماوند منصوب شدند و در سال 1361 سازمان دائرةالمعارف تشيّع را پايه ريزى كردند و همچنين پس از انتصاب به عضويّت هيأت امناى بنياد دائرةالمعارف اسلامى در سال 1362 مدّت دوسال به عنوان مديرعامل، آن نهاد را اداره كردند.
◀️ از بدو تأسيس فرهنگستان زبان و ادب فارسى در سال 1370 به عضويّت پيوسته آن منصوب گشتند و نيز با عضويّت وابسته فرهنگستان علوم پزشكى در گروه طبّ اسلامى و پزشكى سنّتى همكارى خود را ادامه دادند.
همچنین از سال 1378 تا 1389 و نیز 1392 تا 1395 رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی بودند.
ايشان همچنين در بسيارى از مجامع بين المللى عضويّت دارند از جمله: فرهنگستان زبان عرب مصر، فرهنگستان زبان عرب دمشق، فرهنگستان علوم و تمدّن اسلامى اردن، فرهنگستان علمى هند، انجمن بين المللى تاريخ پزشكى و انجمن بين المللى فلسفه در قرون وسطى.
◀️ ايشان پديدآورنده بيش از هشتاد عنوان كتاب اعمّ از تأليف و ترجمه و تصحيح و مجموعه مقالات و يكصدوپنجاه مقاله فارسى و عربى و سى وپنج مقاله انگليسى هستند كه اين مقالات در مجلّات دانشگاه هاى ايران و نشريّات علمى كشور و همچنين در مجلّات علمى كشورهاى انگلستان و فرانسه و امريكا و ژاپن و ايتاليا و هلند و تركيه و مصر و اردن و لبنان و سوريه و مراكش و افغانستان و پاكستان و هندوستان و ازبكستان و تاجيكستان و تايلند چاپ و منتشر گشته است.
از آثار ايشان كتاب «فيلسوف رى، محمّدبن زكرياى رازى» (انتشارات انجمن آثار ملّى 1349) تأليف درجه اوّل و برنده جايزه در سال 1349 و كتاب «مفتاح الطّبّ» با خلاصه ترجمه انگليسى و فارسى(انتشارات مؤسّسه مطالعات اسلامى دانشگاه تهران ـمك گيل، 1368) برنده جايزه بهترين كتاب سال جمهورى اسلامى ايران در سال 1369 و كتاب «مجموعه متون و مقالات در تاريخ و اخلاق پزشكى در اسلام و ايران»(انتشارات سروش، 1374) برنده جايزه دوازدهمين جشنواره بين المللى خوارزمى در سال 1377 شده است.
استاد دكتر مهدى محقق در بهمن ماه 1308 هجرى شمسى در مشهد به دنيا آمدند. تحصيلات خود را در دوره ابتدائى و متوسّطه را در مشهد و تهران گذراندند و از سال 1323 شروع به تحصيلات حوزوى كردند و براى استفاده از محضر استادان بزرگ در سالهاى 1326 و 1327 به مشهد رفتند و علوم حوزوى را در حوزههاى علميّه مشهد و سپس تهران تا مرحله اجتهاد فراگرفتند و موفّق به اخذ درجه اجتهاد از آيت اللّه شیخ محمدحسین كاشف الغطاء و آيت اللّه سيّدمحمّدتقى خوانسارى گرديدند.
در سال 1327 وارد دانشگاه تهران شدند و دوره دكترى الهيّات را در سال 1337 و دكترى رشته زبان و ادبيّات فارسى را در سال 1338 به پايان رسانيدند و در سال 1339 پس از شركت در آزمون دانشيارى به عضويت هيأت آموزشى گروه زبان و ادبيّات فارسى دانشگاه تهران درآمدند و پيش از آن به مدّت نُه سال در دبيرستان هاى تهران تدريس كرده بودند كه مدّت سه سال از آن را مدير بخش كتب خطّى كتابخانه ملّى فرهنگ هم بودند. در سال 1340 از طرف دانشگاه لندن براى تدريس در دانشكده زبانهاى شرقى دعوت شدند و به مدّت دو سال در آن ديار به سر بردند. در سال 1345 به مقام استادى دانشگاه تهران نائل آمدند. ايشان طىّ سالهاى 1344ـ1347 و 1355ـ1357 و 1360ـ1361 در دانشگاه مك گيل كانادا به تدريس فلسفه و كلام و عرفان اسلامى پرداختند.
⬅️ در سال 1347 شعبه مؤسّسه مطالعات اسلامى آن دانشگاه را در تهران تأسيس كردند كه نتيجه آن نشر متجاوز از يكصدوشصت كتاب در زمينههاى مختلف علوم اسلامى است كه با همكارى متجاوز از سى تن از استادان داخلى و سى تن از استادان خارجى در مجموعه هاى «سلسله دانش ايرانى»، «تاريخ علوم در اسلام»، «انديشه اسلامى»، «همايش قرطبه و اصفهان» و «زبان و ادب فارسى» فراهم آمده است.
در سال 1350 به عنوان رئيس انجمن استادان زبان و ادبيّات فارسى برگزيده شدند و با استفاده از امكانات مؤسّسه مطالعات اسلامى چهل اثر به استادان آن رشته تقديم داشتند و نيز در همان سال به عنوان عضو هيأت امنا با انجمن فلسفه همكارى كردند و در نشر آثار علمى دانشمندان شيعى ايرانى به وسيله آن انجمن سهيم شدند. پس از بازنشستگى، به مدّت پنج سال، سالى سه ماه در كانادا تدريس كردند و پس از آن پنج سال در مؤسّسه بين المللى انديشه و تمدّن اسلامى مالزى به عنوان «استاد ممتاز فلسفه اسلامى» به تدريس و تحقيق اشتغال ورزيدند و نشر مجموعه اى از متون و تحقيقات در زمينه علوم اسلامى را بنيان نهادند كه تاكنون دوازده مجلّد از آن به وسيله آن مؤسّسه در تهران و كوالالامپور در مجموعه «انديشه اسلامى» منتشر شده است و نيز به دعوت دانشگاه آكسفورد سالى يك ماه به تحقيق و مطالعه درباره تاريخ پزشكى اشتغال داشته و برخى از استادان را در راهنمائى رساله هاى دكترى در زمينه علوم اسلامى يارى كرده اند.
پس از انقلاب اسلامى به رياست دانشكده دماوند منصوب شدند و در سال 1361 سازمان دائرةالمعارف تشيّع را پايه ريزى كردند و همچنين پس از انتصاب به عضويّت هيأت امناى بنياد دائرةالمعارف اسلامى در سال 1362 مدّت دوسال به عنوان مديرعامل، آن نهاد را اداره كردند.
◀️ از بدو تأسيس فرهنگستان زبان و ادب فارسى در سال 1370 به عضويّت پيوسته آن منصوب گشتند و نيز با عضويّت وابسته فرهنگستان علوم پزشكى در گروه طبّ اسلامى و پزشكى سنّتى همكارى خود را ادامه دادند.
همچنین از سال 1378 تا 1389 و نیز 1392 تا 1395 رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی بودند.
ايشان همچنين در بسيارى از مجامع بين المللى عضويّت دارند از جمله: فرهنگستان زبان عرب مصر، فرهنگستان زبان عرب دمشق، فرهنگستان علوم و تمدّن اسلامى اردن، فرهنگستان علمى هند، انجمن بين المللى تاريخ پزشكى و انجمن بين المللى فلسفه در قرون وسطى.
◀️ ايشان پديدآورنده بيش از هشتاد عنوان كتاب اعمّ از تأليف و ترجمه و تصحيح و مجموعه مقالات و يكصدوپنجاه مقاله فارسى و عربى و سى وپنج مقاله انگليسى هستند كه اين مقالات در مجلّات دانشگاه هاى ايران و نشريّات علمى كشور و همچنين در مجلّات علمى كشورهاى انگلستان و فرانسه و امريكا و ژاپن و ايتاليا و هلند و تركيه و مصر و اردن و لبنان و سوريه و مراكش و افغانستان و پاكستان و هندوستان و ازبكستان و تاجيكستان و تايلند چاپ و منتشر گشته است.
از آثار ايشان كتاب «فيلسوف رى، محمّدبن زكرياى رازى» (انتشارات انجمن آثار ملّى 1349) تأليف درجه اوّل و برنده جايزه در سال 1349 و كتاب «مفتاح الطّبّ» با خلاصه ترجمه انگليسى و فارسى(انتشارات مؤسّسه مطالعات اسلامى دانشگاه تهران ـمك گيل، 1368) برنده جايزه بهترين كتاب سال جمهورى اسلامى ايران در سال 1369 و كتاب «مجموعه متون و مقالات در تاريخ و اخلاق پزشكى در اسلام و ايران»(انتشارات سروش، 1374) برنده جايزه دوازدهمين جشنواره بين المللى خوارزمى در سال 1377 شده است.