https://t.me/mohsensalahierad/78
#شهریار_و_آیت‌الله_مرعشی
«آیت‌الله‌العظمیٰ مرعشی نجفی فرمودند: ”شبی توسلی پیدا کردم تا یکی از اولیای خدا را در خواب ببینم. آن شب در عالم خواب دیدم که در زاویۀ مسجد کوفه نشسته‌ام و وجود مبارک مولا امیرالمؤمنین(ع) با جمعی حضور دارند. حضرت فرمودند: ’شاعران اهل‌بیت را بیاورید.‘ دیدم چند تن از شاعران عرب را آوردند. فرمودند: ’شاعران فارسی‌زبان را نیز بیاورید.‘ آن‌گاه محتشم و چند تن از شاعران فارسی‌زبان آمدند. فرمودند: ’شهریارِ ما کجاست؟‘ شهریار آمد. حضرت خطاب به شهریار فرمودند: ’شعرت را بخوان!‘ شهریار این شعر را خواند: ’علی، ای همای رحمت، تو چه آیتی خدا را؟/ که به ماسوا فکندی همه سایۀ هما را...‘ [...] وقتی شعر شهریار تمام شد، از خواب بیدار شدم. چون من شهریار را ندیده بودم، فردای آن روز پرسیدم که ’شهریارِ شاعر کیست؟‘ گفتند: ’شاعری است که در تبریز زندگی می‌کند.‘ گفتم: ’از جانب من او را دعوت کنید که به قم نزد من بیاید.‘ چند روز بعد شهریار آمد. دیدم همان کسی است که من او را در خواب در حضور حضرت امیر(ع) دیده‌ام. از او پرسیدم: ’این شعرِ علی، ای همای رحمت را کی ساخته‌ای؟‘ شهریار با تعجب از من سؤال کرد که ’شما از کجا خبر دارید که من این شعر را ساخته‌ام؟ چون من نه این شعر را به کسی داده‌ام و نه دربارهٔ آن با کسی صحبت کرده‌ام.‘“ مرحوم آیت‌الله‌العظمیٰ مرعشی نجفی خواب خود را با شهریار در میان می‌گذارند. شهریار فوق‌العاده منقلب می‌شود و می‌گوید: ”من فلان شب این شعر را ساخته‌ام و همان‌طور که قبلاً عرض کردم تاکنون کسی را در جریان سرودن این شعر قرار نداده‌ام.“ آیت‌الله مرعشی نجفی فرمودند: ”وقتی شهریار تاریخ و ساعت سرودن شعر را گفت، معلوم شد مقارن ساعتی که شهریار آخرین مصرع شعر خود را تمام کرده من آن خواب را دیده‌ام.“ ایشان چندین بار به‌دنبال نقل این خواب فرمودند: ”یقیناً در سرودن این غزل به شهریار الهام شده که توانسته است چنین غزلی به این مضامین عالی بسراید. البته خودش هم از فرزندان فاطمۀ زهرا(س) است، و خوشا به حال شهریار که مورد توجه و عنایت جدّش قرار گرفته است.“»
به‌نقل از: http://www.snn.ir/detail/News/357213/81
غرض:
با توجه به دست‌خط خود شهریار و تاریخ سرایش شعر که در پای صفحه مشخص است و اینکه شهریار در تاریخ مذکور (بهمن ۱۳۱۶) ساکن تهران بوده، این روایتِ معروف، اگر به‌کلی کذب نباشد، مخدوش است.
تذکر:
توجه به این تناقض تاریخی را مدیون دقت‌نظر شاعر و پژوهشگر بلندپایۀ تبریزی، #جمشید_علیزاده، هستم.
#محسن_صلاحی‌راد
@mohsensalahirad
https://t.me/mohsensalahierad/78
#شهریار_و_آیت‌الله_مرعشی
«آیت‌الله‌العظمیٰ مرعشی نجفی فرمودند: ”شبی توسلی پیدا کردم تا یکی از اولیای خدا را در خواب ببینم. آن شب در عالم خواب دیدم که در زاویۀ مسجد کوفه نشسته‌ام و وجود مبارک مولا امیرالمؤمنین(ع) با جمعی حضور دارند. حضرت فرمودند: ’شاعران اهل‌بیت را بیاورید.‘ دیدم چند تن از شاعران عرب را آوردند. فرمودند: ’شاعران فارسی‌زبان را نیز بیاورید.‘ آن‌گاه محتشم و چند تن از شاعران فارسی‌زبان آمدند. فرمودند: ’شهریارِ ما کجاست؟‘ شهریار آمد. حضرت خطاب به شهریار فرمودند: ’شعرت را بخوان!‘ شهریار این شعر را خواند: ’علی، ای همای رحمت، تو چه آیتی خدا را؟/ که به ماسوا فکندی همه سایۀ هما را...‘ [...] وقتی شعر شهریار تمام شد، از خواب بیدار شدم. چون من شهریار را ندیده بودم، فردای آن روز پرسیدم که ’شهریارِ شاعر کیست؟‘ گفتند: ’شاعری است که در تبریز زندگی می‌کند.‘ گفتم: ’از جانب من او را دعوت کنید که به قم نزد من بیاید.‘ چند روز بعد شهریار آمد. دیدم همان کسی است که من او را در خواب در حضور حضرت امیر(ع) دیده‌ام. از او پرسیدم: ’این شعرِ علی، ای همای رحمت را کی ساخته‌ای؟‘ شهریار با تعجب از من سؤال کرد که ’شما از کجا خبر دارید که من این شعر را ساخته‌ام؟ چون من نه این شعر را به کسی داده‌ام و نه دربارهٔ آن با کسی صحبت کرده‌ام.‘“ مرحوم آیت‌الله‌العظمیٰ مرعشی نجفی خواب خود را با شهریار در میان می‌گذارند. شهریار فوق‌العاده منقلب می‌شود و می‌گوید: ”من فلان شب این شعر را ساخته‌ام و همان‌طور که قبلاً عرض کردم تاکنون کسی را در جریان سرودن این شعر قرار نداده‌ام.“ آیت‌الله مرعشی نجفی فرمودند: ”وقتی شهریار تاریخ و ساعت سرودن شعر را گفت، معلوم شد مقارن ساعتی که شهریار آخرین مصرع شعر خود را تمام کرده من آن خواب را دیده‌ام.“ ایشان چندین بار به‌دنبال نقل این خواب فرمودند: ”یقیناً در سرودن این غزل به شهریار الهام شده که توانسته است چنین غزلی به این مضامین عالی بسراید. البته خودش هم از فرزندان فاطمۀ زهرا(س) است، و خوشا به حال شهریار که مورد توجه و عنایت جدّش قرار گرفته است.“»
به‌نقل از: http://www.snn.ir/detail/News/357213/81
غرض:
با توجه به دست‌خط خود شهریار و تاریخ سرایش شعر که در پای صفحه مشخص است و اینکه شهریار در تاریخ مذکور (بهمن ۱۳۱۶) ساکن تهران بوده، این روایتِ معروف، اگر به‌کلی کذب نباشد، مخدوش است.
تذکر:
توجه به این تناقض تاریخی را مدیون دقت‌نظر شاعر و پژوهشگر بلندپایۀ تبریزی، #جمشید_علیزاده، هستم.
#محسن_صلاحی‌راد
@mohsensalahirad