علامه عبدالرحمن جامي رحمه الله ليکي:
په يوه مدرسه کې ډېره هوښیاره پيشو اوسېدله، د دې پيشو دا ځانګړتيا وه چې کله به مدرسې ته ميلمانه راغلل، نو دا پیشو به راغله او ميلمنو ته به یې وکتل او ټول به یې شمار کړل، بيا به لاړه او اشپز ته به يې ميَوْ ميَوْ کول، که يو ميلمه به وو نو يو ميَوْ به يې کاوه، که دوه ميلمانه به وو نو دوه ميَوْ ميَوْ به يې کول، همداسې څومره مېلمانه به چې وو هغومره ميَوْ ميَوْ به يې کول او اشپز به په همدې حساب خواړه تيارول.
يوه ورځ مدرسې ته يوولس تنه ميلمانه راغلي وو، خو پيشو اشپز ته لس ځله ميَوْ ميَوْ وکړ، نو اشپز لس خوراکه خواړه تيار کړل، کله چې يې دسترخوان ته راوړل، ګوري! يو خوراک کم دی، ځکه دلته يوولس کسان ناست دي او اشپز لس خوراکه تیار کړي دي دي، نو اشپز پیشو ته غوسه وکړه چې مخکينی عادت خو دي صحيح وو، نن ولي غلطه شوې يې؟!
پيشو يو طرف ته غلې ولاړه وه، اشپز چې ډېره غوسه ورته وکړه، آخر پيشو ته هم غوسه ورغله او راغله ټول کسان یې بوی کول شروع کړل، يوه کس ته چې را ورسېده، نو له بوی څخه وروسته يې پښه اوچته کړه او بولې/ميتازې يې پرې وکړې.
خلک حيران شول چې دا څنګه معامله ده؟ پيشو عجيب کار وکړ، خو بيا له تحقيق وروسته معلومه شوه چې هغه کس یهودي وو، مدرسې ته پټ د کوم غرض لپاره راغلی وو، مېلمه نه وو، د پيشو دغه کار خلک زیات حيران کړل.
[نفحات الانس من حضرات القدس (۱/۲۲)]
مولوي محمد ناصر منصور
په يوه مدرسه کې ډېره هوښیاره پيشو اوسېدله، د دې پيشو دا ځانګړتيا وه چې کله به مدرسې ته ميلمانه راغلل، نو دا پیشو به راغله او ميلمنو ته به یې وکتل او ټول به یې شمار کړل، بيا به لاړه او اشپز ته به يې ميَوْ ميَوْ کول، که يو ميلمه به وو نو يو ميَوْ به يې کاوه، که دوه ميلمانه به وو نو دوه ميَوْ ميَوْ به يې کول، همداسې څومره مېلمانه به چې وو هغومره ميَوْ ميَوْ به يې کول او اشپز به په همدې حساب خواړه تيارول.
يوه ورځ مدرسې ته يوولس تنه ميلمانه راغلي وو، خو پيشو اشپز ته لس ځله ميَوْ ميَوْ وکړ، نو اشپز لس خوراکه خواړه تيار کړل، کله چې يې دسترخوان ته راوړل، ګوري! يو خوراک کم دی، ځکه دلته يوولس کسان ناست دي او اشپز لس خوراکه تیار کړي دي دي، نو اشپز پیشو ته غوسه وکړه چې مخکينی عادت خو دي صحيح وو، نن ولي غلطه شوې يې؟!
پيشو يو طرف ته غلې ولاړه وه، اشپز چې ډېره غوسه ورته وکړه، آخر پيشو ته هم غوسه ورغله او راغله ټول کسان یې بوی کول شروع کړل، يوه کس ته چې را ورسېده، نو له بوی څخه وروسته يې پښه اوچته کړه او بولې/ميتازې يې پرې وکړې.
خلک حيران شول چې دا څنګه معامله ده؟ پيشو عجيب کار وکړ، خو بيا له تحقيق وروسته معلومه شوه چې هغه کس یهودي وو، مدرسې ته پټ د کوم غرض لپاره راغلی وو، مېلمه نه وو، د پيشو دغه کار خلک زیات حيران کړل.
[نفحات الانس من حضرات القدس (۱/۲۲)]
مولوي محمد ناصر منصور