♥️~یه حرف عمیقاً دلی:
داشتم فکر می‌کردم به این‌که من ۳ سال پیش وقتی برای اولین بار پیج اینستاگرام زدم، سعی می‌کردم همه چیز رو توی پیج به اشتراک بذارم. سعی می‌کردم عکس های هنری، ناب، قشنگ و حس خوب دار بگیرم و پست کنم. سعی می‌کردم همه جا که میرم توی صفحه‌ام به اشتراک بذارم و چه سعیِ باطلی! می‌دونید همه ی این کار ها رو می‌کردم ولی حواسم نبود که چه‌قدر نادونم. که «وقت» این گرانبها ترین عنصر هستی رو دارم هدر میدم. به جای اون سه سال و وقتی که برای دونه دونه ی عکس ها گذاشتم اگه کارهای مفید تری می‌کردم قطعاً موفق‌تر بودم. از شما پنهون نباشه ولی کاش من از اول عاقل بودم:))ولی ماهی رو هر وقت از آب بگیری تازه‌ست، مگه نه؟
چه لزومی داره خوشی ها و ناخوشی ها رو به همه نشون داد؟! حالا این هیچی، آدم گاهی نیاز داره به آدما بگه و آروم بشه ولی واقعاً چه لزومی داشت که من سعی کنم عکس‌های قشنگ بگیرم و با چند خط کپشن به اشتراک بذارم؟
یه پیامی توی کانال گلگلی خوندم و به نظرم حقّ اومد:«اگه واقعا عاشق شکلات باشی، وقتی میخوای ازش عکس بگیری بستش خالیه، یعنی چیزی که عاید بقیه میشه از دیدنش، هیچیه. اینو تعمیم بده به همه‌ی چیزای خوبت، اصن چیزایی که عاشقشی رو چرا باید همه ببینن، همه بدونن؟! نگهشون دار توی جیبت، کنار فندک، حالا میخواد آدم باشه یا شکلات.»
تصمیمم بر این شد که توی پیج جدیدم وقتم رو نذارم پای عکاسی صرفاً برای به اشتراک گذاشتن توی صفحه ام. هر وقت عکسی گرفتم که باب میلم بود و همینطور نوشته ای نوشتم که مورد پسندم بود به اشتراک بذارم.
این‌جوری مدیون جسمم و روحم و وقتم نمیشم.
داشتم فکر می‌کردم به این‌که من ۳ سال پیش وقتی برای اولین بار پیج اینستاگرام زدم، سعی می‌کردم همه چیز رو توی پیج به اشتراک بذارم. سعی می‌کردم عکس های هنری، ناب، قشنگ و حس خوب دار بگیرم و پست کنم. سعی می‌کردم همه جا که میرم توی صفحه‌ام به اشتراک بذارم و چه سعیِ باطلی! می‌دونید همه ی این کار ها رو می‌کردم ولی حواسم نبود که چه‌قدر نادونم. که «وقت» این گرانبها ترین عنصر هستی رو دارم هدر میدم. به جای اون سه سال و وقتی که برای دونه دونه ی عکس ها گذاشتم اگه کارهای مفید تری می‌کردم قطعاً موفق‌تر بودم. از شما پنهون نباشه ولی کاش من از اول عاقل بودم:))ولی ماهی رو هر وقت از آب بگیری تازه‌ست، مگه نه؟
چه لزومی داره خوشی ها و ناخوشی ها رو به همه نشون داد؟! حالا این هیچی، آدم گاهی نیاز داره به آدما بگه و آروم بشه ولی واقعاً چه لزومی داشت که من سعی کنم عکس‌های قشنگ بگیرم و با چند خط کپشن به اشتراک بذارم؟
یه پیامی توی کانال گلگلی خوندم و به نظرم حقّ اومد:«اگه واقعا عاشق شکلات باشی، وقتی میخوای ازش عکس بگیری بستش خالیه، یعنی چیزی که عاید بقیه میشه از دیدنش، هیچیه. اینو تعمیم بده به همه‌ی چیزای خوبت، اصن چیزایی که عاشقشی رو چرا باید همه ببینن، همه بدونن؟! نگهشون دار توی جیبت، کنار فندک، حالا میخواد آدم باشه یا شکلات.»
تصمیمم بر این شد که توی پیج جدیدم وقتم رو نذارم پای عکاسی صرفاً برای به اشتراک گذاشتن توی صفحه ام. هر وقت عکسی گرفتم که باب میلم بود و همینطور نوشته ای نوشتم که مورد پسندم بود به اشتراک بذارم.
این‌جوری مدیون جسمم و روحم و وقتم نمیشم.