📌تکه ای از شعر:

پشت لبخندت غمی پنهان و طولانی ست، نیست!؟
ساکتی اما دلت ابری و طوفانی ست، نیست!؟

عشق می‌گوید ببین و عقل می‌گوید ببند
در چنین جنگی همیشه چشم، قربانی ست، نیست!؟

میکشی با دست، با پایت ولی پس میزنی
حاصل جمع تناقض ها پریشانی ست، نیست!؟


📌 تکه ای از نقد مریم جعفری آذرمانی:


هر سه شعر، با توجه به سابقۀ کوتاه شاعر (که کمتر از دو سال است) نشان از توانایی‌هایی در تصویرسازی، نحوِ نسبتاً روان در قالبِ وزن، خیال بخشیدن به اتفاقاتِ عادیِ زندگی و... دارد، اما بیان هر سه شعر، بینِ فضای عادی و طنزگونه، در نوسان است، به عبارتِ دیگر، نوعی تناقضِ لحن و بیان در هر سه ایجاد شده است، به ویژه در شعر اول که تا اواسطِ شعر، لحن عادی است اما یک‌باره از عبارتِ المپیک زمستانی، طنزگونه بودن آغاز می‌شود. بهتر است در هر شعری که سروده می‌شود، یکی از این دو گونه بیان، مورد دقتِ نظر شاعر قرار گیرد، یعنی یا شعر را کاملاً با بیانی عادی و جدی بگوید یا اگر میلِ ذهنی‌اش و نوعِ گفتارش به طور ذاتی طنزگونه است، باید سعی کند که تمامی عبارات بدونِ استثنا این‌طور باشند.


📌 برای خواندن متن کامل به این نشانی بروید:

http://naghdesher.ir/review/1198

عضویت، #نقد و #نشر رایگان اشعار شما در نخستین پایگاه نقد شعر
✅ ثبت‌نام: http://naghdesher.ir/