ҚИССАИ СЕ ФАРМУДАИ СУЛТОН🕵♂
Ривоят мекунанд, ки дар замоне султоне буд, ва маргаш наздик омад. Фармондеҳи лашкарҳояшро даъват намуда, ба ӯ се фармон дод ва гуфт:
●Аҳкоми аввал: Дар дафн тобути маро ба ҷуз табибони ман ва ҳеҷ каси дигар набаранд.
●Аҳкоми дуюм: Ҷои марги ман то қабристон дар роҳи ман пораҳои тилло, нуқра ва сангҳои қиматбаҳое, ки дар тӯли умри худ ҷамъ кардаам, пошида бошад.
●Аҳкоми охирин: Чун маро ба тобут бардорӣ, дастонамро аз кафан берун кунед.
Сардор ба ӯ гуфт:
Амри ту иҷро хоҳад шуд...
Аммо ин чӣ маъно дорад???
Гуфт:
Мехохам ба дунё дарси ибрате дихам, ки то имруз нафахмидам!!
Дар мавриди аввал: Ман мехостам, ки мардум бидонанд, ки агар марг фаро расад, барои пешгирӣ аз он ҳеҷ кумаке нест, ҳатто табибоне, ки дар сурати ба сари мо ҳодисаи нохуше расад, ба онҳо муроҷиат мекунем ва саломатӣ ва зиндагӣ ду неъматест, ки ҳеҷ инсон наметавонад онро бигирад. ато кардан.
Дар мавриди Дуюм: Мардум медонанд, ки ҳар вақте, ки мо пул ҷамъ мекардем, ҷуз беҳуда нест ва ҳатто пораҳои тиллоро бо худ намебарем.
Дар мавриди саввум: Мардум бидонанд, ки мо ба ин дунё дасти холӣ омадаем ва аз он ҳам дасти холӣ меравем...✍☝️
Ривоят мекунанд, ки дар замоне султоне буд, ва маргаш наздик омад. Фармондеҳи лашкарҳояшро даъват намуда, ба ӯ се фармон дод ва гуфт:
●Аҳкоми аввал: Дар дафн тобути маро ба ҷуз табибони ман ва ҳеҷ каси дигар набаранд.
●Аҳкоми дуюм: Ҷои марги ман то қабристон дар роҳи ман пораҳои тилло, нуқра ва сангҳои қиматбаҳое, ки дар тӯли умри худ ҷамъ кардаам, пошида бошад.
●Аҳкоми охирин: Чун маро ба тобут бардорӣ, дастонамро аз кафан берун кунед.
Сардор ба ӯ гуфт:
Амри ту иҷро хоҳад шуд...
Аммо ин чӣ маъно дорад???
Гуфт:
Мехохам ба дунё дарси ибрате дихам, ки то имруз нафахмидам!!
Дар мавриди аввал: Ман мехостам, ки мардум бидонанд, ки агар марг фаро расад, барои пешгирӣ аз он ҳеҷ кумаке нест, ҳатто табибоне, ки дар сурати ба сари мо ҳодисаи нохуше расад, ба онҳо муроҷиат мекунем ва саломатӣ ва зиндагӣ ду неъматест, ки ҳеҷ инсон наметавонад онро бигирад. ато кардан.
Дар мавриди Дуюм: Мардум медонанд, ки ҳар вақте, ки мо пул ҷамъ мекардем, ҷуз беҳуда нест ва ҳатто пораҳои тиллоро бо худ намебарем.
Дар мавриди саввум: Мардум бидонанд, ки мо ба ин дунё дасти холӣ омадаем ва аз он ҳам дасти холӣ меравем...✍☝️