اقتدار ملی

پیشرفت در سطح تکنولوژی و صنعت تسلیحات نظامی جهان سبب تغییراتی در شکل منازعات و تسلیحات بکار گرفته شده است، که یکی از مهمترین این ادوات بهره‌گیری از ربات‌های رزمی و شناسایی در منازعات چند دهه اخیر است.

کارشناسان نظامی نیز با دریافت این موضوع، دست به کار شده و متناسب با پیشرفت در عرصه تسلیحات نظامی و در راستای ایجاد موازنه مثبت در صحنه نبرد، به سمت طراحی و ساخت نوع جدیدی از تسلیحات (رباتیک) که هزینه کمتر و کاهش خطر برای نیروی انسانی را به همراه دارد، اقدام کنند.

سازمان جهادخودکفایی نیروی زمینی ارتش نیز در سال 94 با حضور فرمانده این نیرو از نخستین خودروی شناسایی و رزمی ربایتک خود با نام  «نذیر» رونمایی کرد. این خودرو که در دو مدل 4 چرخ و 6 چرخ طراحی شده است از موتور الکتریکی کم هزینه و با مداومت عملیاتی مناسب استفاده می کند.

«نذیر» 6 چرخ

همانطوری که در تصاویر این سامانه مشخص است در طرفین این خودرو نارنجک اندازهای دودزا نصب شده و ربات مسلح بدین وسیله در صحنه نبرد خود را مستتر و از دید دشمن پنهان می‌نماید. همچنین بهره گیری از موتور الکتریکی نیز شانس شناسایی این خودرو را در صحنه نبرد کم می‌کند.

براساس این گزارش ربات مسلح «نذیر» مجهز به دو پرتابگر موشک «ضد هوایی» و یا دو قبضه موشک «ضدزره» است و همچنین از یک قبضه تیربار 7.62 میلی متری بهره می‌برد. تمامی این تسلیحات در این ربات به گونه ای تعبیه شده که کاربر می‌تواند به صورت اتوماتیک سلاح متناسب با تهدید را انتخاب کرده و علیه هدف اقدام کند.

ربات مسلح «نذیر» که از هدایت رادیویی بهره می‌برد حدود 4 کیلومتر برد عملیاتی دارد و قادر است در سطوح عملیاتی هوایی و زمینی به صورت غافلگیرانه اجرای ماموریت کند.

این سامانه رباتیک به واسطه بهره‌گیری از سیستم شناسایی اپتیکی قادر به شناسایی اهداف در تمامی ساعات شبانه روز است. همچنین استفاده از تسلیحات آفندی و پدافندی این سامانه رباتیک سبب افزایش توان تهاجمی و تدافعی در مقابله با بالگردها، خودروهای زرهی، خودروهای تاکتیکی و نیروهای پیاده متخاصم شده است.

«نذیر» 4 چرخ

این سامانه متحرک رباتیک قادر است ضمن حمل تسلیحات ذکر شده، محموله ای به وزن 600 کیلوگرم را در میدان نبرد جا به جا کند که این محموله می تواند، اعم از غذا، دارو، وسایل اورژانسی و... باشد.

همانطوری که سامانه های پهپادی می‌توانند فضای مرزهای کشور را بطور دقیق و منظم پوشش دهند، سامانه‌های رباتیک نیز قادرند مسافت قابل توجهی از نقاط مرزی را تحت پوشش عملیاتی خود قرار دهند.

در پاییز سال ۱۹۵۷ سازمان CIA خواهان یک هواپیما با سرعت بالا و ارتفاع بالا و سطح مقطع راداری کم شد و آنالیز های انجام شده این مسئله را نشان میداد که سرعت بالا باعث میشود که رادار ها نتوانند هواپیما را کشف کنند و تحت عنوان طرح GUSTO شرکت های لاکهید و کانویر و جنرال داینامیکس طرح های خود را ارائه دادند.

بعد از آنالیز هایی که انجام شد مشخص شد که SUNTAN با تکنولوژی آن زمان قابل اجرا نبود در یک ملاقات با رییس نیروی هوایی در سال ۱۹۵۷ جانسون توصیه کرد که برنامه SUNTAN را به نفع یک طرحی با موتور های مرسوم تر لغو میکند ، جانسون طرفدار یک طرحی با با ساختار و بدنه کوچک تر و دو موتور توربورمجت j58 بود که طرح نهایی تحت عنوان CL400 -15JP معرفی شد که از سوخت هیدروکربنی بهره میبرد و این طرح جاپایی برای طرح های ARCHANGEL شد که در نهایت به طراحی A12 ختم شد.

که در نتیجه پروژه YF12 هم به دلایل مالی در سال ۱۹۶۸ لغو شد و در نهایت این مدل رهگیر از سال ۱۹۶۹ برای تحقیقات به خدمت ناسا در آمد ناسا دو فروند YF12 و یک فروند SR71A را به خدمت گرفت و ناسا این هواپیما هارا تا سال ۱۹۷۹ در خدمت داشت نیروی هوایی در سال۱۹۹۰ ناوگان SR71 را بازنشسته کرد ولی در سال ۱۹۹۵ دو فروند را به خدمت بازگرداند و آن دو فروند را در سال ۱۹۹۷ از خدمت خارج کرد و سازمان ناسا SR71 را از سال ۱۹۹۱ تا اکتبر سال۱۹۹۹ در خدمت داشت و طی سالها مقالات و کتب زیادی درباره SR71 نوشته شده

#هواپیمای شناسایی راهبردی اس ار 71 بلک برد و خانواده آن ادامه 4