من فهمیدم خیلی‌‌هام خودشناسی‌ مون خیلی پایینه!
خیلی!!
وقتی خودمون بشناسیم
بدونیم این رفتارمون ریشه‌‌اش چیه! اونوقت راهکار براش داریم!
مرحله بعد از خودشناسی هم انعطاف روانشناختیه! به این شکل که می‌بینی وسط استرس داری دست و پا میزنی اما داری وظایفت انجام میدی! تمرکز نداری ولی داری درست میخونی. افسرده‌ای اما داری تلاش می‌کنی.

مجازی با تمام بدی‌هاش و اعتیادش کلی مزایا داره!
به‌جای این که مثلاً از فلانی بپرسیم چطوری "زود بیدار شیم" یا چطوری" تمرکزم بهتر کنم" و ...
این‌هارو از زبانِ متخصص این کار چرا نشنویم!؟
من دلم میخواد از تک‌تک تون خواهش کنم
که لطفاً بیشتر از روح‌ و روان‌تون مراقبت کنید
واقعاً دلم میخواد حتی مجبورتون کنم که
بریید وبینارهایی که نیازتونه شرکت کنید!
ولی خب هم شدنی نیست هم این‌که درست نیست! خودمون باید خودمون رو توی اجبار قرار بدیم و بریم دنبال " راه حل". این میشه شروعِ بالغ‌ترو بزرگ‌‌تر شدن.
و لطفاً از هیچ‌کسی توی مجازی الگوبرداری نکنید؛
حتی پروفسور سمیعی!
دوم این که تا جای ممکنه از بقیه سوال نپرسیم؛
به‌قول اطهر جواب اکثر جواب‌هامون پیش خودمونه!
مشورت میخوای بگیرید؟! یه تایم مشاوره بگیریید.(هزینه اش خوبه ۳۰۰ باشه؟ یکم پول‌هات سیو کنی هزینه‌اش جمع میشه)
برای تصمیم‌های مهم زندگی‌تون از هر کسی مشورت نگیریید.

اینا تمام حرفایی بود که قبل‌تر به خودم زده بودم.
شاید فقط" یک "نفر نیاز به شنیدنشون داشته
باشه.