به نام خداوند مهربان
حسينيه حكيم شب هفتم:
حكمت 64:
1-« اهل دنيا مانند يك قافله‌اي هستند كه حركت داده مي‌شوند ولي آنها خواب هستند.» مثلا با قطار در حال رفتن به مشهد هستيم و ما خوابيم ولي با اين حال به مقصد مي‌رسيم.
2- چه ما بخواهيم چه نخواهيم ما سوار بر مَركب شب و روز هستيم و عمر مي‌گذرد تا ما چيزهايي را ياد بگيريم و چيزهايي را براي خود كسب كنيم. حال اگر در همان مثال قطار به ما گفتند در مسير، درخت‌هايي است كه ميوه دارند و براي خودت ميوه بچين اگر ما توجهي نكرديم يا خواب بوديم يا به كار ديگري مشغول بورديم بهره‌اي از سفر خود نمي‌بريم.
3- بعضي از جوانان وقتي اسم آخرت مي‌آيد مي‌گويند حالا دنيا را بگير تا آخرت. اين حرف مي‌تواند درست باشد چون دنيا مرزرعه آخرت است، ما مي‌توانيم دنياي خوبي داشته باشيم تا آخرت خوبي به دنبالش بيايد و دين به معناي اين نيست كه دنياي بدي داشته باشيم
حكمت 65:
1- انسان وقتي دوستانش را از دست بدهد تنها مي‌شود چون دوست فايده‌هايي دارد، هم كمك‌كار است و هم براي درد دل كردن است و هم براي محبت كردن به او، چون انسان نياز به محبت كردن هم دارد.
2- انسان بدون دوست غريب است و تنهاست. و كسي هم كه دوستش را از دست بدهد او هم تنهاست.
حكمت 66:
1- اگر حاجتي داشتيم، نرسيدن به آن بهتر از رو زدن به ديگران است، چون ممكن است هر روز به خاطر آن بر ما منت بگذارد.
2- انسان مي‌خواهد گرفتاريش حل شود اما نه به هر قيمتي و به هر قيمتي نبايد به هر چيزي رسيد بايد ارزش كار خود، ارزش آبروي خود و ارزش هزينه پرداختي را در نظر گرفت.
حكمت 67:
1- «از دادن چيز كم به ديگران حيا نكن، زيرا محروم ساختن بدتر است»
2- گفته شده سفره نينداختن بهتر است از انداختن يك سفره ناقص، سفره نينداختن يك عيب دارد ولي سفره انداختن چندين عيب دارد. اين جمله درست نيست و با اين كلام امام منافات دارد چون با اين كار ديگران را از داشته‌هاي خود محروم مي‌كنيم.
اين كلمات خيلي كاربردي است و استفاده‌هاي زيادي در زندگي ما دارد.
حكمت 68:
1- عزت نفس داشتن زينت فقر است اگر انسان فقير است و چيزي ندارد بايد عزت نفس داشته باشد و به كسي رو نزند و آبروي خود را نبرد.
2- شكر كردن زينت غني بودن است. شكر گذاري فقط لفظي نيست، بلكه منظور اين است كه نعمت را در راهي كه سزاوار است مصرف كنيم پس شكر نعمت، نعمتت افزون كند يعني شكر عملي، حال يا با كمك كردن به فقير يا كمك عقلي به ديگران به خاطر اين كه توان عقلي دارد و يا ... .
http://t.me/ostadahmadabedini68
حسينيه حكيم شب هفتم:
حكمت 64:
1-« اهل دنيا مانند يك قافله‌اي هستند كه حركت داده مي‌شوند ولي آنها خواب هستند.» مثلا با قطار در حال رفتن به مشهد هستيم و ما خوابيم ولي با اين حال به مقصد مي‌رسيم.
2- چه ما بخواهيم چه نخواهيم ما سوار بر مَركب شب و روز هستيم و عمر مي‌گذرد تا ما چيزهايي را ياد بگيريم و چيزهايي را براي خود كسب كنيم. حال اگر در همان مثال قطار به ما گفتند در مسير، درخت‌هايي است كه ميوه دارند و براي خودت ميوه بچين اگر ما توجهي نكرديم يا خواب بوديم يا به كار ديگري مشغول بورديم بهره‌اي از سفر خود نمي‌بريم.
3- بعضي از جوانان وقتي اسم آخرت مي‌آيد مي‌گويند حالا دنيا را بگير تا آخرت. اين حرف مي‌تواند درست باشد چون دنيا مرزرعه آخرت است، ما مي‌توانيم دنياي خوبي داشته باشيم تا آخرت خوبي به دنبالش بيايد و دين به معناي اين نيست كه دنياي بدي داشته باشيم
حكمت 65:
1- انسان وقتي دوستانش را از دست بدهد تنها مي‌شود چون دوست فايده‌هايي دارد، هم كمك‌كار است و هم براي درد دل كردن است و هم براي محبت كردن به او، چون انسان نياز به محبت كردن هم دارد.
2- انسان بدون دوست غريب است و تنهاست. و كسي هم كه دوستش را از دست بدهد او هم تنهاست.
حكمت 66:
1- اگر حاجتي داشتيم، نرسيدن به آن بهتر از رو زدن به ديگران است، چون ممكن است هر روز به خاطر آن بر ما منت بگذارد.
2- انسان مي‌خواهد گرفتاريش حل شود اما نه به هر قيمتي و به هر قيمتي نبايد به هر چيزي رسيد بايد ارزش كار خود، ارزش آبروي خود و ارزش هزينه پرداختي را در نظر گرفت.
حكمت 67:
1- «از دادن چيز كم به ديگران حيا نكن، زيرا محروم ساختن بدتر است»
2- گفته شده سفره نينداختن بهتر است از انداختن يك سفره ناقص، سفره نينداختن يك عيب دارد ولي سفره انداختن چندين عيب دارد. اين جمله درست نيست و با اين كلام امام منافات دارد چون با اين كار ديگران را از داشته‌هاي خود محروم مي‌كنيم.
اين كلمات خيلي كاربردي است و استفاده‌هاي زيادي در زندگي ما دارد.
حكمت 68:
1- عزت نفس داشتن زينت فقر است اگر انسان فقير است و چيزي ندارد بايد عزت نفس داشته باشد و به كسي رو نزند و آبروي خود را نبرد.
2- شكر كردن زينت غني بودن است. شكر گذاري فقط لفظي نيست، بلكه منظور اين است كه نعمت را در راهي كه سزاوار است مصرف كنيم پس شكر نعمت، نعمتت افزون كند يعني شكر عملي، حال يا با كمك كردن به فقير يا كمك عقلي به ديگران به خاطر اين كه توان عقلي دارد و يا ... .
http://t.me/ostadahmadabedini68