“هیچوقت نگفتم و تو هم هیچوقت نفهمیدی. هیچوقت نگاه توی چشمامو نخوندی و هیچوقت احساس نکردی. قلبمو.
اگه میدونستی اینقدر بهت نیاز دارم، اینقدر به تو پیوند خوردم، باز هم دستمو ول میکردی؟ من بدون تو غرق شدم. توی تاریکی، توی ترس، توی خودم. من خودم رو برای همیشه از دست دادم و زمانی که داشتم میجنگیدم، تو خیلی وقت بود رفتن رو انتخاب کرده بودی. فکر میکردم که دارم برای تو میجنگم، اما حقیقت این بود که من داشتم برای خودم، با تو میجنگیدم و به عنوان یادگاری، تو عمیق ترین زخم ها رو به من هدیه دادی.”
To:
@ouchdot