Ашық үмити

Көптен сорастырып көшеңди таптым
Кеш киргеннен артқа шегинер жақтым
Нəзериң түсер деп, қайталап өтип
Бой созып, үйиңе урлана бақтым

Сездим үйиңдесең, өзим күткендей
Сəруи бойларыңа шəмен питкендей
Түн шырасы жарығында жүзиңе
Ай сəулесин алып, сəнем сүрткендей

Турман ышқы самалына ентигип
Шаң-тозаңын көзлериме ем қылып
Қапаланып ашшы сөзлер айтсаң да
Сениң сестиң ең мазалы, ең тынық

Мен ашықпан, яр сапасын көрмеген
Сағынышы алқымына өрлеген
Өзиң едиң күлимсиреп, наз етип
Гүл исмиңди жүрегиме мөрлеген

Бəлким билмей түслериңе енермен
Тап сол ушын кешпес едим нелерден?
Бир өмир күт десең дағы қайылман
Мен кешпейин, жан кешсе де денемнен

Ай периштем сөзлериме қулақ түр!
Көзим дийдар тилеп, бозлаңқырап тур
Ғəзебиңди ашыу тасыңа орап
Маған қарап терезеңнен ылақтыр

Көринсең болғаны мүтəжим сонда
Кейин қəле! Қалдыр аязда, тоңда
Яки түсинейин шықпасаң. Мени
көргиң келгени деп. Бүгиннен соң да

Жангелдиев Ниетулла (ойшыл)

28.11.2020 ж

@oyshil_qosiqlari