اگر به ترکیه سفر کرده باشید با شگفتی دریافته‌اید که به جای دزدان دیروز، با مردمی درستکار روبرو هستید، از آن‌روست که چندیست دولتی هرچند میان‌مایه بر سر کار دارد که به قوت و هیبتش، احوال عموم اصلاحاتی عمیق یافته است. اما اگر می‌بینید که ایران رو به سقوط است تا حدی که بنیان خانواده در آن رو به فروپاشی است، از آن‌روست که اشرار زندان‌های شاه، سردمداران فعلی ایرانند.

دلیل آ‌که زندانیان گوانتانامو هیچگاه بر مصدر امورات امریکا ننشسته اند، روشن است. در آن سامان حکومت قانون بر هرزه‌درایی الوات روشنفکرش وقعی نمی‌نهد. آسانژ باید محاکمه شود. چاپلین به آمریکا ممنوع‌ورود است. فلان زن و شوهر کمونیست بابت به طر انداختن بنیان‌های ملّی ایالات‌متحده باید روی صندلی الکتریکی بنشینند.

یک تمثیلی در شاهنامه وجود دارد. بهرام گور که دوران او، کامرواترین زمانه ایرانیان است، دستور می‌دهد که برای خوشی ملت، دفترهای دیوانی و مالیات را آتش بزنند. نتیجه آن می‌شود که پس از چندی، شورش‌هایی گسترده ایران را فرا می‌گیرد که تنها به زور شمشیر شاه فرو می‌نشیند. سپس بهرام دستور می‌دهد که دفاتر دیوانی بازگردند.


مسعود اسپنتمان


@paniranist_org