کاش‌آیینه‌اتاقت‌بودم‌و‌هرروز‌میدیدمت...
کاش‌گلدون‌کوچیک‌توی‌اتاقت‌بودم‌تا‌هرروز‌کنارم‌می‌نشستی‌و‌باهام‌حرف‌میزدی‌وازم‌مراقبت‌میکردی...
کاش‌اون‌کتابی‌میبودم‌که‌تو‌دوستش‌داری‌و‌میخونیش...
کاش‌اون‌آهنگی‌بودم‌که‌زیر‌لب‌زمزمش‌میکنی...
کاش‌منم‌یکی‌از‌آدمایی‌بودم‌که‌دوستشون‌داری...
کاش‌لاقل‌یکی‌ازعابرایی‌میبودم‌که‌اتفاقی‌گذرشون‌به‌گذرت‌میافتاد...
کاش‌اون‌قطره‌بارونی‌بودم‌که‌میباره‌و‌روی‌گونت‌میشینه...
کاش‌دوربین‌عکاسی‌بودم‌تا‌بهم‌لبخند‌میزدی‌و‌هردفعه‌عمدا‌عکستو‌خراب‌میکردم‌و‌به‌دروغ‌مجبورت‌میکردم‌دوباره‌لبخند‌بزنی‌و‌من‌هم‌هیچوقت‌از‌حسم‌بهت‌‌نمیگفتم...