نظریه‌های شخصیت

🌀 اثربخشی درمان‌های روان‌پویشی
➕ آدلر (۱۹۲۹) درباره‌ی اثربخشی روان‌شناسی فردنگر خود تحقیقات کنترل‌شده انجام نداد و طرفدار آن‌ها نیز نبود و در عوض ترجیح داد موردهایی را نقل کند.
➕ گرچه تعدادی از مفاهیم اصلی آدلر - جایگاه ترتیبی، خاطرات قدیمی کودکی، علاقه‌ی اجتماعی - به‌طور گسترده‌ای مورد بررسی قرار گرفته‌اند، ولی درباره‌ی اثربخشی درمان آدلری پژوهش تجربی اندکی اجرا شده است.
➕ بررسی‌های اولیه (اسمیت و همکاران، ۱۹۸۰) فقط چهار تحقیق کنترل‌شده را درباره‌ی درمان آدلری مشخص کردند.
➕ بازبینی نوشته‌ها نتوانسته‌اند پژوهش کنترل‌شده‌ی قابل ملاحظه‌ای را درباره‌ی نتیجه‌ی درمان آدلری برای بزرگسالان (گراو، دوناتی، و برنار، ۱۹۸۸) یا برای کودکان (ویس و همکاران، ۲۰۰۴) مشخص کنند.
⚠️ شاید تنها چیزی که بتوانیم در حال حاضر بگوییم این است که درمان آدلری از بدون درمان بهتر است و وقتی در چند تحقیق با درمان‌های دیگری مقایسه شد، معلوم شد که به اندازه‌ی درمان مراجع‌محور و درمان روان‌کاوی موثر بوده است.
📚منبع: نظریه‌های روان‌درمانی پروچاسکا و نورکراس(۱۳۹۵)، ترجمه‌ی یحیی سید محمدی، نشر روان
@persona20

⬅️ ادامه‌ی مبحث درمان روان‌پویشی کوتاه مدت
✅ رابطه‌ی مثبت بین اتحاد درمانی و نتیجه‌ی درمان، یکی از قاطع‌ترین یافته‌ها در پژوهش روان‌درمانی است.
➕ کیفیت اتحاد درمانی با مراجعان بزرگسال (هوروارتو بِدی، ۲۰۰۲) و کودک (شیرک و کارور، ۲۰۰۳)؛ به موفقیت درمان کمک کرده و آن را پیش‌بینی می‌کند.
⚠️ در واقع، میزان موفقیت در موارد اتحاد درمانی کم در برابر زیاد، از ۳۷٪ به ۶۳٪ افزایش می‌یابد.
➕درمانگر روان‌پویشی با تاکید بر اتحاد درمانی، طبق سنت کارل راجرز، همدل‌تر و انسان‌گراتر می‌شوند.
💠 برخی از درمان‌های روان‌پویشی کوتاه‌مدت به درمان حمایتی- ابرازی مشهورند.
⬅️ درمام حمایتی - ابرازی توسط لستر لوبورسکی و همکاران در دانشگاه پنسیلوانیا تنظیم شده، که به بیماران کمک می‌کند موضوعات مکرری را در زندگی خود مشخص کنند که بر روابط آن‌ها با دیگران تاثیر منفی داشته‌اند.
⚠️ درمانگر برای برقراری رابطه‌ی حمایتی، از روش‌های روان‌پویشی اشتراکی استفاده می‌کند و سپس برای ترغیب بیماران به ابراز الگوهای رابطه‌ی تعارضی خود و آگاه شدن از آن‌ها، روش‌های تعبیری را به کار می‌برد.
بنابراین این درمان دو مولفه‌ی اصلی دارد:
🌀 حمایت کردن در آگاهی یافتن از رابطه (حمایتی) و تحریک کردن بینش از طریق توضیحات، و تعبیرها (ابرازی).
🔸نکته: درمانگران روان‌پویشی کوتاه‌مدت در جستجوی بهترین گرایش نظری و روش‌شناختی هستند. آن‌ها از لحاظ نظری، بر دانش جامع و هدایت‌کننده‌ی روان‌کاوی و انواع آن اتکا می‌کنند. از لحاظ روش، فنون زیادی را به‌صورت انعطاف‌پذیر اجرا می‌نمایند که عمدتاً از مکتب روان‌کاوی سرچشمه گرفته‌اند و از لحاظ عملی بر اتحاد درمانی تاکید دارند.

📗منبع: نظریه‌های روان‌درمانی پروچاسکا و نورکراس(۱۳۹۵)، ترجمه‌ی یحیی سید محمدی، نشر روان
@persona20

سلام دوستان. یکی از راه‌های درک مفاهیم نظری هر نظریه‌پرداز این است که با توجه به وقایع تاریخی مهم هر دوره، آن نظریه را تبیین کنیم. این کار یک مزیت بزرگ دارد باعث می‌شود که به خوبی آن نظریه را درک کنیم. یکی از همکاران روان‌شناس ما از دیدگاه آلفرد آدلر، به موضوع ویروس کرونا پرداختند که پرداختن به آن خالی از لطف نیست.

آیا کرونا یا همان ویروس کووید 19 انسان و جامعه بشری را دچار حقارت طبیعی کرده است؟
این سوالی است که اینجانب به عنوان یک روانشناس بالینی از قدرت‌های جهانی و محافل علمی می‌پرسم. اما جواب آن بسیار ساده و قابل تامل است.
یکی از راههای جلوگیری از حقارت طبیعی چیزی نیست جز زنده کردن احساس اجتماعی یا همان اصطلاح معروف (علاقه اجتماعی) که اصل چهارم آدلر روانشناس فرد نگر معروف است که درست نقطه مقابل اصطلاح کسب قدرت است. که ناشی از عقده‌ی حقارت بنیادی انسان است.
این اصطلاح یعنی علاقه‌ی اجتماعی به معنی احساس وحدت با کل بشریت و به نوعی همدلی با هر یک از اعضای جامعه بشری است. علاقه‌ی اجتماعی به جای نفع شخصی به رشد و بالندگی توجه دارد. علاقه‌ی اجتماعی وضعیت طبیعی گونه انسان و چسبی است که جامعه بشری را به هم می‌چسباند.
حقارت‌های طبیعی انسان را مجاب می‌کند که برای تشکیل جامعه‌ایی سالم و جهانی عاری از ظلم و فساد به یکدیگر بپیوندند. بنابراین علاقه‌ی اجتماعی برای تداوم بخشیدن به گونه‌ی انسان ضروری است. و الان پیامم به ابر قدرت‌های جهان این است که از حقارت بنیادی خود دست بردارید و به سمت علاقه‌ی اجتماعی و بالندگی بشتابید تا شاهد نابودی جهان و بشریت به دست یک حقارت طبیعی به نام کرونا نباشیم .
✍بابک بزازی روانشناس بالینی و مشاور خانواده 🇮🇷

چرا برخی از افراد ویروس کرونا را جدی نمی گیرند؟ پدیده توهم کنترل

انسان به طور طبیعی به دنبال شناسایی هر نوع تهدید و ارتقاء روش های مقابله ای با آن است. تهدیدها انواع مختلفی دارد که از جمله آن تهدید به سلامت فردی و جمعی است. در روزهای اخیر شناخت جمعی درگیر تهدیدی به نام ویروس کرونا شده است. هرچند خاستگاه این مشکل غیر بومی بوده است لیکن به دلایلی همچون عدم مشارکت جدی هموطنان پیامدهای نامطلوب آن رو به تزاید است. سوال اساسی این است که چرا در کشور ما پدیده ویروس کرونا جدی دریافت نمی شود؟ هرچند پاسخ به آن متنوع هست لیکن در این نوشتار به یکی از عوامل شناختی یعنی پدیده کنترل اشاره می شود. بسیاری از افراد در جامعه فعلی ما دچار 《توهم کنترل》 شده اند و همین موضوع باعث روش های مقابله ای ناکافی شده است. توهم کنترل زمانی شکل می گیرد که انسان ها تصور می کنند منبع یک تهدید یا خطر تحت کنترل آنهاست حال آنکه واقعیت خلاف آن است. دلایل توهم کنترل متعدد است اهم آن به شرح زیر است:
۱_ انسان ها تهدیدهای ترس آور را تهدید تلقی می‌کنند. مثلا آنگونه که مردم از سرطان ها می ترسند از ویروس هایی همچون آنفولانزا یا کرونا نمی ترسند. به همین دلیل فکر می کنند برخلاف سرطان به راحتی میتوانند ویروس کرونا را کنترل کنند.
۲_ انسان ها تهدید طبیعی را نسبت به تهدیدهای مصنوع بشر کمتر تهدید کننده می دانند. افراد جامعه ویروس کرونا را یک تهدید طبیعی تلقی می کنند. لذا آن را تهدید کننده جدی نمی بینند.
۳_ هرچه آگاهی ما از یک تهدید بیشتر باشد کنترل ، واقع بینانه تر خواهد بود. علی رغم تزریق اطلاعات پیشگیرانه از سوی رسانه های مختلف به نظر می رسد توده مردم آگاهی مکفی ندارند. به گونه ای که در کنار سایر روزمرگی ها قرار می دهند.
۴_ هر رویداد تهدید زا علتی دارد. اسناد علت ها به عوامل بیرونی باعث شکل گیری روش های مقابله ای ناکارآمد می شود. فارغ از سر منشا اولیه باید بپذیریم که دلیل شیوع ویروس کرونا قصور تک تک شهروندان است.
با توجه به نکات فوق و عوامل دیگر باید بپذیریم که هموطنان ما در خصوص میزان کنترل ویروس کرونا دچار توهم کنترل بوده و کنترل واقع بینانه ای ندارند. لذا در صورت زمانبر بودن این بحران بهداشتی بیم آن می رود تبدیل به یک معضل اجتماعی و سیاسی شود. لذا به شدت به یک برنامه راهبردی جامعی نیاز است تا در کنار فعالیت های سازمان های درگیر ، مهارت های شناختی فردی هم ارتقا یابد. هر دو دریافت افراطی و تفریطی به نوعی یک خطای شناختی است که حاصل آن شکل گیری 《استرس جمعی》 و《 توهم کنترل》 است. امید است در آینده نزدیک شاهد آرامش همه آحاد جامعه و شادابی روز افزون آنها باشیم. @persona20

🌀 پژوهش روان‌درمانی مقایسه‌ای (بلاگیس و هیلسرنورث،۲۰۰۰) نشان می‌دهد که هفت موضوع و روش‌های زیر، درمان روان‌پویشی کوتاه‌مدت را توصیف می‌کنند:
▪️تمرکز بر ابراز هیجانات بیماران
▪️بررسی تلاش‌های بیماران برای اجتناب کردن از موضوعات یا مقاومت نشان دادن
▪️مشخص کردن الگوهای تکراری در زندگی و روابط بیماران
▪️تاکید بر تجربه‌های گذشته
▪️تمرکز بر تجربه‌های میان‌فردی مراجع
▪️بررسی امیال، رویاها، و خیال‌پردازی‌های بیماران
▪️تاکید بر رابطه‌ی درمانی

⚠️ موضوع آخر اشاره دارد به این‌که درمانگر فعالانه اتحاد درمانی یا کاری تسهیل کننده با مراجع برقرار می‌کند. این اتحاد بر خلاف تحریف ناهشیار رابطه‌ی بین درمانگر و مراجع، با تشریک مساعی آگاهانه و هم‌رایی آشکار مشخص می‌شود. این اتحاد معمولاً به‌صورت موافقت درباره‌ی هدف‌های درمان، اتفاق‌نظر درباره‌ی وظایف درمان، و پیوند رابطه ارزیابی می‌شود ( بوردین، ۱۹۷۶).

📗منبع: نظریه‌های روان‌درمانی پروچاسکا و نورکراس(۱۳۹۵)، ترجمه‌ی یحیی سید محمدی، نشر روان
🌓 کانال تخصصی نظریه‌های شخصی🌓
@persona20

💠 مقایسه‌ی روان‌پویشی کوتاه مدت با روان‌کاوی سنتی
➕ درمانگر پویشی کوتاه مدت از نظر کار، فعال‌تر از روان‌کاوان سنتی و از نظر رابطه، رهنمودی‌تر از آن‌هاست.
➕ در روان‌کاوی کلاسیک، درمانگر اجازه می‌دهد که انتقال به کُندی با گذشت زمان، همراه با تعبیرهای تدریجی نمایان شود.
➕ در درمان پویشی کوتاه‌مدت، درمانگر بیمار را از همان ابتدا به‌طور فعال درگیر فرایند می‌کند، روی موضوع میان‌فردی تمرکز می‌نماید، و درباره‌ی ارتباط بین رفتار بیمار با درمانگر، شخصیت‌های کنونی در زندگی، و اهمیت شخصیت‌های مهم در گذشته، بارها تعبیرهای انتقالی ارائه می‌دهد.
⚠️مثلاً دل‌درد مکرر بیمار که هیچ علت پزشکی ندارد، می‌تواند فقط در حضور مادر او در گذشته، در حضور دوست صمیمی وی در زمان حال، و اکنون در حضور درمانگر در اتاق مشاوره تجربه شود. یک تعبیر می‌تواند این باشد که دل‌دردها روش عادی بیمار برای پرداختن به مشکل او در ابراز پرخاشگری باشد؛ او به جای این‌که خشم خود را به‌طور مستقیم ابراز کند، آن را می‌بلعد و به خود برمی‌گرداند.
⚠️ با وجود آن‌که درمانگران روان‌پویشی کوتاه‌مدت از نظر کاربست از روان‌کاوان کلاسیک فعال‌تر و التقاطی‌ترند، ولی همچنان روش‌های برجسته‌ی روان‌کاوی را به کار می‌برند.
📚منبع: نظریه‌های روان‌درمانی پروچاسکا و نورکراس(۱۳۹۵)، ترجمه‌ی یحیی سید محمدی، نشر روان
@persona20

با سلام و وقت بخیر خدمت دوستان و همراهان محترم.
ممنون از همه‌ی عزیزانی که به من لطف دارند و پیام محبت آمیز میدن. خوشحالم که مطالب کانال تا اینجا مفید واقع شده. بنده به علت مشغله‌ی کاری نمی‌تونم دقیق مطلب بگذارم. با توجه به این‌که برخی دوستان آزمون دکترا را در پیش دارند و از مطالب کانال استفاده می‌کنند، پیشنهاد می‌کنم که اول مطالب را خوب مطالعه کنند بعد به سوالات پاسخ دهند.
برای همه‌ی عزیزان آرزوی موفقیت و سربلندی دارم🌹

▪️درمان روان‌پویشی کوتاه‌مدت

✅نظریه‌پردازان پیشتاز در این حوزه:

➕لستر لوبورسکی (۱۹۸۴)
➕ لوبورسکی و کریتس کریستف (۱۹۹۰)
➕ جیمز مان (۱۹۷۳؛ مان و گلدمن، ۱۹۸۲)
➕ هانس استراپ (لیونسون، ۱۹۹۵؛ استراپ و بیندر، ۱۹۸۴)

🌀چند ویژگی، که این درمان‌های روان‌پویشی را متحد می‌کند:
🔹 تعیین محدودیت زمانی برای درمان، معمولاً از ۱۲ تا ۴۰ جلسه
🔸 هدف قرار دادن مشکل میان‌فردی اصلی ظرف چند جلسه‌ی اول
🔹 پذیرفتن موضع درمانی فعال‌تر و کمتر بی‌طرف
🔸 برقراری اتحاد درمانی سریع و نیرومند
🔹 استفاده‌ی نسبتاً سریع از تعبیر و تعبیر انتقال
🔸 تاکید بر فرایند و اجتناب‌ناپذیری خاتمه دادن به درمان.

✔️نکته: تمام درمان‌های روان‌پویشی کوتاه‌مدت به عنوان اخلاف مستقیم روان‌کاوی، اصول اساسی روان‌کاوی، از جمله وجود مقاومت، ارزش تعبیر، و اهمیت اتحاد درمانی نیرومند را دربردارند.
📗منبع: نظریه‌های روان‌درمانی پروچاسکا و نورکراس، ترجمه‌ی یحیی سید محمدی، نشر روان
@persona20

✔️ درمان حمایتی ممکن است به عنوان درمان کامل یا به عنوان بخشی از درمان مورد استفاده قرار بگیرد (با توجه به نیاز بیمار در زمان حاضر).
🌀 در واقع، درمان روان‌پویشی، آمیزه‌ای از مداخله‌های ابزاری / کاوشی و حمایتی است.
➕مدت‌ها قبل فروید، این اجتناب‌ناپذیری را تشخیص داد که "طلای نابِ روان‌کاوی" باید آزادانه با "مسِ توصیه" ترکیب شود.
⚠️ باید دید که کدام بیماران به جنبه‌ای ابزاری و کدامیک به جنبه‌ی حمایتی بهتر جواب می‌دهند.
📚منبع: نظریه‌های روان‌درمانی پروچاسکا و نورکراس (۱۳۹۵)
👤 ترجمه‌ی یحیی سید محمدی
📝 نشر روان
@persona20

💠 درمان حمایتی به طور گسترده‌ای اجرا می‌شود، مخصوصاً در مشاوره و در روان‌پزشکی و همراه با مدیریت دارو
➕ درمان حمایتی عموماً زمانی ضرورت می‌یابد که بیمار از ذهنیت لازم روان‌شناختی یا امکانات مالی برای درمان فشرده و بینش‌گرا که هنوز هم اکثرا درمانگران روان‌پویشی آن را ترجیح می‌دهند، برخوردار نباشد.
➕ با توجه به محدودیت‌های بیمار یا موقعیت، درمانگر به‌طور فعال، رفتارهای انطباقی بیمار را تقویت می‌کند تا تعارض‌های درون‌روانی را که ممکن است نشانه‌های روان‌پزشکی را ایجاد یا بدتر کنند، کاهش دهد.
⚠️ درمانگر در این نوع درمان، برای کمک کردن به ایجاد روابط سالم، به رابطه‌ی ترغیب کننده با بیمار می‌پردازد. از این نظر، درمان حمایتی به سمت یکپارچه‌نگر گرایش می‌یابد که روش‌هایی را از درمان‌های فردمدار، شناختی-رفتاری، میان‌فردی و متمرکز بر راه حل ترکیب می‌کند.
📗منبع: نظریه‌های روان‌درمانی پروچاسکا و نورکراس(۱۳۹۵)، ترجمه‌ی یحیی سید محمدی، نشر روان
@persona20

💠 درمان حمایتی 💠

✅ درمان‌های روان‌کاوی و روان‌پویشی می‌توانند در طول پیوستار درمان ابزاری - حمایتی قرار بگیرند.
▪️در انتهای یک پیوستار، روان‌کاوی با تاکید بر ابراز بیمار، تداعی آزاد، و واپسروی همراه با تعبیر و انتقال درمانگر، دفاع‌ها و تعارض‌های ناهشیار قرار دارد.
▪️ در انتهای پیوستار، درمان حمایتی یا supportive therapy، برگرفته از مفاهیم روان‌پویشی قرار دارد.
⚠️ درمان حمایتی قصد دارد شیوه‌ی مقابله‌ی بیمار را نیرومند کند، ترغیب نماید و از واپسروی جلوگیری کند.
✔️ درمان حمایتی به جای این‌که دفاع‌ها را به دقت بررسی کند، آن‌ها را تقویت می‌کند.
➕ حمایت مستقیم و توصیه، به بینش و تعبیر ترجیح داده می‌شوند.

🗞منبع: نظریه‌های روان‌درمانی پروچاسکا و نورکراس (۱۳۹۵)، ترجمه‌ی یحیی سید محمدی، نشر روان
@persona20