دوست داشتنِ اصیل چیزی جز مهرورزیدن نیست.
مهرورزیدن نام دیگر عشق است.
مهرورزیدن در هر شرایطی نام دیگر عشقِ سالم است.
مهر ورزیدن به معنای این نیست که هیچگاه خشمگین نشویم، مرز نکشیم و انتظاراتمان را بیان نکنیم، بلکه به این معناست که با نگاهی مهربان دنیای درونی آدم مقابل را درک کنیم و با آغوشی که بی‌دریغ بر رویش گشوده‌ایم، حرف‌هایمان را بزنیم.
و این نوع مهرورزیدن و درک کردن یعنی طنابی محکم و قوی در شرایط بحرانی.. طنابی از محبت که میتواند شالوده‌ی روان ما را در سختی‌ها نگه دارد.
شناسایی آدم‌های واقعا مهربان و همدل کار سختی نیست.
تشخیص اینکه آیا خودمان با خودمان مهربان هستیم هم کار سختی نیست.
کافی‌ست گاهی خلاف انتظار کاری انجام دهیم یا اوضاع انطور که میخواستیم پیش نرود، آنگاه میتوانیم متوجه شویم آیا به راستی ما برای خودمان آدم مهربانی هستیم؟ آیا پارتنرمان با ما مهربان هست؟
مهرِ واقعی، در سختی‌ها و در غیر منتظره‌ها خودش را نشان میدهد.
اگر با آدمِ نامهربانی گیر کرده‌اید، لحظه‌ای به رابطه‌ی خودتان با خودتان نگاه کنید. آیا شما در پستی بلندی‌های زندگی‌تان با خودتان مهربان هستید؟
تقریبا محال است ما با خودمان مهربان باشیم و خودمان را لایق آدمی نامهربان، سرد و تنبیه‌کننده بدانیم.
#پونه_مقیمی