‍ ‍ چرا از آینده نگاری حرف میزنیم؟

🔸تفکر درباره آینده و حوادث أن سابقه ای طولانی دارد. مردم همه دوران ها همواره مشتاق دانستن آینده خود بوده اند. شاهد این واقعیت وجود معابد یونان باستان و رونق حرفه طالع بینی است.

🔹اولین تلاش های سنتی مطالعه آینده از سال ۱۹۴۸ در شرکت رند آغاز شد. پیشگامان این مطالعات کاپلان، هلمر"، رشر، دالکی و گوردن بودند. عمده این مطالعات بر مبنای پیش بینی بود که سعی در شناخت وقایع احتمالی جنگ را داشت و بعدها در مسایل غیرنظامی و اقتصادی نیز به کار رفت.

💎ریاضیدانان و سایر متخصصان به این نتیجه رسیدند که رفتار جامعه بشری مانند یک نظام پویا و پیچیده است و نمی توان آن را در یک چهار چوب از پیش طراحی شده ریخت. گرچه بعضی از رویدادهای آینده را می توان از پیش تعیین کرد، مثل اینکه کودکان امروز، بزرگسالان فردا هستند. ولی بیشتر رویدادهای آینده غیرقطعی اند، با این وجود باز هم تلاش هایی نظام مند برای رسیدن به دورنمایی از آینده ممکن انجام گرفت. به مرور این تفکر پدید آمد که پیش بینی آینده به طور کامل غیرممکن است ولی هر اطلاعاتی درباره آینده برای تصمیم گیری می تواند مفید باشد. از این رو، از دهه ۸۰ به بعد، مفهوم أينده نگاری در سیاست گزاری جای گرفت. برای نخستین بار، ژاپنیها دردهه۸۰ از آینده نگاری به عنوان ابزار سیاست گزاری استفاده کردند.

#روشهای_آینده_نگاری_مازیار_عطاری_نشر_رویش
#آینده_نگری_و_آینده_نگاری
‎#آینده_پژوهی
‏#pragmatic_prediction
#pharmacy_in_next_50_years
@pssc_sums
@pharmacyinnext50years