سلام
در جواب جناب خرمی عزیز
حافظ در طول غزل سرایی خود که از اوان جوانی بوده ، سعی کرده است به پاسداری از ارزش های اجتماعی پای بند باشد .
از حاکمانی تمجید کرده است که حداقلِ آزادی های اجتماعی را مسدود نمی کردند و مردم را تحتِ فشار - خصوصأ فشار عقیدتی - قرار نمی دادند .
در طول عمر خود که مصادف با زمامداری هشت پادشاه بود ، مدحِ کسانی را گفته - از شاه و وزیر - که مصداق آمر بالمعروف و ناهی از منکر نبودند .
مثلا حتی یک مورد هم سلطانِ غازی امیر مبارزالدین محمد مظفری را ، نستوده است ، سلطانی که به راهِ دین می رفت و میکده ها را بسته بود و بیت لطف ها را مسدود کرده بود و اگر بر خلاف راه دینِ حکومتی می رفتی ، حکم به تازیانه می کرد و زنجیر و زندان و حتی اعدام .
از میان پادشاهان ، این افراد مورد نقد حافظ قرار گرفته اند :
1- امیر مبارزالدین محمد مظفری ، مؤسس آل مظفر
2- شاه محمود مظفری
3- از شاه شجاع -که اتفاقأ مورد علاقه حافظ بوده - در دوره دوم حکومت او که از سال های 769 به بعد است انتقاد کرده ، چون به راه پدر می رفته است . و در همین سال هاست که حافظ به یزد مهاجرت می کند.
4- شاه یحیی ، به خاطر خساستش . البته در بعضی جاها از او تمجید کرده است
5- از سلطان زین العابدین ، پسر شاه شجاع به خاطر بی تدبیری هایش
از پادشاهانی که تمجید کرده :
1- شاه شیخ ابو اسحاق اینجو
2- شاه شجاع مظفری ، تا آنجایی که به راه پدر و زُهاد نرفته بود .
3- شاه منصور مظفری ، که حافظ علاقه خاصی به او داشت و او را چون فرزند خود مورد لطف و محبت قرار می داد .
با بیشتر وزرا حشر و نشر داشت و مراوده و در مدح آنها سخن گفته است .
در مجموع لبه تیز حمله حافظ به زُهاد و ریاکارانِ عصر خود بود و بسیاری از اهل شریعت را به دیده انتقاد می نگریست .
#محمدتقی_رفیعی_امام
@radepak
در جواب جناب خرمی عزیز
حافظ در طول غزل سرایی خود که از اوان جوانی بوده ، سعی کرده است به پاسداری از ارزش های اجتماعی پای بند باشد .
از حاکمانی تمجید کرده است که حداقلِ آزادی های اجتماعی را مسدود نمی کردند و مردم را تحتِ فشار - خصوصأ فشار عقیدتی - قرار نمی دادند .
در طول عمر خود که مصادف با زمامداری هشت پادشاه بود ، مدحِ کسانی را گفته - از شاه و وزیر - که مصداق آمر بالمعروف و ناهی از منکر نبودند .
مثلا حتی یک مورد هم سلطانِ غازی امیر مبارزالدین محمد مظفری را ، نستوده است ، سلطانی که به راهِ دین می رفت و میکده ها را بسته بود و بیت لطف ها را مسدود کرده بود و اگر بر خلاف راه دینِ حکومتی می رفتی ، حکم به تازیانه می کرد و زنجیر و زندان و حتی اعدام .
از میان پادشاهان ، این افراد مورد نقد حافظ قرار گرفته اند :
1- امیر مبارزالدین محمد مظفری ، مؤسس آل مظفر
2- شاه محمود مظفری
3- از شاه شجاع -که اتفاقأ مورد علاقه حافظ بوده - در دوره دوم حکومت او که از سال های 769 به بعد است انتقاد کرده ، چون به راه پدر می رفته است . و در همین سال هاست که حافظ به یزد مهاجرت می کند.
4- شاه یحیی ، به خاطر خساستش . البته در بعضی جاها از او تمجید کرده است
5- از سلطان زین العابدین ، پسر شاه شجاع به خاطر بی تدبیری هایش
از پادشاهانی که تمجید کرده :
1- شاه شیخ ابو اسحاق اینجو
2- شاه شجاع مظفری ، تا آنجایی که به راه پدر و زُهاد نرفته بود .
3- شاه منصور مظفری ، که حافظ علاقه خاصی به او داشت و او را چون فرزند خود مورد لطف و محبت قرار می داد .
با بیشتر وزرا حشر و نشر داشت و مراوده و در مدح آنها سخن گفته است .
در مجموع لبه تیز حمله حافظ به زُهاد و ریاکارانِ عصر خود بود و بسیاری از اهل شریعت را به دیده انتقاد می نگریست .
#محمدتقی_رفیعی_امام
@radepak