اگر نویسنده شدی...
کاغذ های سفید را جلویت بگذار
بهترین قلمت را بردار
و در پهنه وسیع کاغذ رهایش کن
بگذار بنویسد
بگذار در همه جا سیر کند و به وجد و سماع بپرداز
بگذار فریاد بزند و سرشار از تهی شود
از آسمان بگوید
از عشق
از پرواز
از جهانی رویایی در دور دست ها...
از آرزوهایی که هیچگاه برآورده نشد!
از هرچه که تا به حال باید می بود و نبود...
قلمت یک رنگ بیشتر ندارد.
بگذار همين یک رنگ ، گویای هزار رنگ باشد!
تو مثل نقاش ها نیستی که ترکیبی از رنگ های زیبا را بر بوم زندگی بپاشی و از همگان دلبری کنی!
و یا حتی به شاعران نمی مانی که عاشقانه هایت همه را مدهوش کند!
تو تلخی و قلمت هم همین یک رنگ را بیشتر ندارد...
لاجرم باید به پذیرش همین یک رنگ تن دهی!
این جرأت را به قلم کوچکت بده که با همین یک رنگ سد جهل و خفقان را در هم شکند...
دنیای خاکستریمان را طلایی کند
و فریاد اعتراض را در حروف و کلمات جای دهد.
کار تو سخت است!
در جهان منفعت طلبان حرف هایت خریدار نخواهد داشت.
اما باز هم بنویس...
مبادا از ترس بی توجهیِ مردمانِ همیشه در خوابِ غفلت قلمت خشک شود و فصلِ احساست زمستانی!
قلمت باید همیشه بهار باشد و در عین سیاهی زندگی سپید را نوید دهد...
باران شود و بر تن های خسته ببارد ،
ماه شود و در نبود خورشید ، راهنمای شب های تار باشد ،
آتش شود و رذایل را در شعله هایش بسوزاند و خاکسترش را به دست باد ها دهد تا به دور دست ها ببرند!
خاک شود و بدی ها را در خود دفن کند و به جای آن نهال عشق را بپروَرَد.
و این گونه همه عناصر هستی را در همین قلمِ تلخِ یک رنگت جا بده!
رهاورد این قلم ، آزادی و عدالت است!
بگذار تا بی نهایت پر بکشد و به آرمان های فراموش شده جانی دوباره دهد!
و بدان
اگر قلم ها سالم شوند و آنچه را که باید بنویسند ؛ زمین ، یکپارچه به مزارع پر نور آفتابگردان تبدیل می شود!
و زندگی در بستر عشق جاری خواهد شد...
#فاطیما_فرهنگ
@Rapper
