برای
سکوت خودوم.
با دیدن این اکوری پکور یاد تو افتادم. میدونی چرا؟ آخه تو منو یاد جوونه ها میندازی. همهش اینکه چجوری علاقه تو با وجود شرایط متفاوتت سفت چسبیدی و بازم ادامه دادی رو به خودم یادآوری میکنم. تو برای من نماد امید هستی. ایشون هم یه جوونهی پر انگیزه و میهربان و خوش ذوقه دقیقا مثل خودت *-* فقط اینکه بهش بجای آب باید آب پرتقال بدی :->
اون کرم کوچک هم دوست صمیمیشه. فکر نکنی موجود موزاحمیه بندازیش تو کوچه!