نتایج مطالعه‌ ی ACTT-4 در قالب مقاله علمی در مجله‌ی The Lancet Respiratory Medicine منتشر شده است.

در بیماران کووید-۱۹ بستری با نیاز به اکسیژن (Low or High flow و NIV) استفاده از باریسیتینیب به همراه رمدسیویر و یا استفاده از دگزامتازون به همراه رمدسیویر نتایج مشابهی داشته است. (از نظر بقای بدون نیاز به تهویه مکانیکی تا روز ۲۹).
با این تفاوت که عوارض مربوط به حالتی که دگزامتازون استفاده می‌شده بیشتر بوده است. (عوارض مرتبط به درمان و عوارض شدید و تهدید کننده حیات). در نتیجه در زمان فعلی به نظر می‌رسد انتخاب اختصاصی تر ایمونو مادولیتور می‌تواند بر حسب شرایط بیمار، بیماری های زمینه‌ای، آسانی تجویز و هزینه و … صورت بگیرد.

قبلا ترایال ریکاوری و متاآنالیز همراه آن از مطالعات قبلی، نشان از کاهش مرگ ناشی از کووید-۱۹ توسط باریسیتینیب داشت. در متاآنالیز این کاهش تا بیست درصد در مقایسه با گروه کنترل بود.
نکته‌ی مهم در مورد استفاده از باریسیتینیب این است که اثر کاهش مرگ در ترایال ریکاوری در کنار استفاده از دیگر داروها (کورتیکواستروئید، توسیلیوزمب و رمدسیویر) هم دیده شده است و الان می‌دانیم در شرایطی در برخی بیماران می‌توان احتمالا از همه داروها در کنار هم استفاده کرد.

کانال تلگرام @Scientometric