مجله‌ی The Lancet Infectious Diseases در یک مقاله‌ی Case Series به شکل گذشته نگر به توصیف هفت بیمار مبتلا به آبله میمونی (چهار مرد و سه زن شامل یک نفر از پرسنل بهداشتی درمانی) در فاصله سالهای ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۱ در بریتانیا پرداخته است.

منشا بیماری در این افراد از سه راه وارد شده از خارج، انتقال داخل بیمارستانی و انتقال بین افراد یک خانه گزارش شده است.

برای درمان سه بیمار از brincidofovir (۲۰۰ میلی‌گرم‌خوراکی هفته ای یک بار) استفاده شده است. هیچ مزیت بالینی قانع کننده ای از این دارو مشاهده نشده و علاوه بر آن همه موارد با افزایش آنزیم‌های کبدی مواجه شدند که به ناچار دارو قطع شده است.

همچنین در درمان یک بیمار دیگر از tecovirimat (۲۰۰ میلی‌گرم دو بار در روز و برای دو هفته) استفاده شد. این بیمار در مقایسه با بقیه بیماران مورد مطالعه در این مقاله، مدت زمان علائم و وایرال شدینگ کمتر در مجاری تنفسی فوقانی داشته (دوره بستری ده روزه) و همچنین تا قبل از ترخیص عوارضی از دارو برای وی گزارش نشده است.

وایرمی طولانی مدت و وایرال شدینگ طولانی تر در مجاری تنفسی فوقانی در چند بیمار حتی بعد از کراسته شدن ضایعات پوستی دیده شده که منجر به طولانی شدن ایرولاسیون آنها در بیمارستان شده است. (بر خلاف توصیه های فعلی) با توجه به مثبت بودن طولانی مدت PCR، پنج بیمار بیش از سه هفته در ایزولاسیون در بیمارستان بوده‌اند. (۲۲ تا ۳۹ روز)

یک بیمار هم از این هفت بیمار، شش هفته بعد از ترخیص عود خفیفی داشته است.

کانال تلگرامی @Scientometric