تنهایی عمیق به قلبم خوش آمدی
ای درد، ای رفیق، به قلبم خوش آمدی
درمن جراحتی ست که سوغاتی غم است
ای بوسه بوسه تیغ! به قلبم خوش آمدی

مثل قدیم دلخوش آینده نیستم
حتی شبی برای خدا بنده نیستم
خو کرده‌ام به بغص به همزاد روزهام
آنقدرها که منتظر خنده نیستم

من آشنای خلوت شب‌های کافه‌ام
از زندگی کلافه‌ام از غم کلافه‌ام
بی‌ربطم آن‌چنان که فقط توی زندگی
این روزها شبیه به حرفی اضافه‌ام

تا کی به دوش خود بکشم این جنازه را
هر بار هی فرو بخورم حرف تازه را
هر بار پی‌نوشت غزل‌های خود کنم
این بوسه‌های مضطرب بی‌اجازه را

حالا که منتظر ته این جاده‌ام بیا
با زندگی و عشق در افتاده‌ام بیا
من سال‌هاست چشم به راه توام، ببین
ای مرگ، تا برای تو آماده‌ام بیا

#مرضیه_فرمانی

@shaeran70