سیاهی روبه‌رومون بود
دیگه چیزی نمی‌دیدم
تموم راهو جون کندم
تموم راهو ترسیدم

چراغ جاده‌مون ماهه
منم با ماه همراهم
نمی‌دونم کجا می‌رم
ولی با راه همراهم

یه وقتی راضی از اینی
که می‌بینی خطر کردی؟
همیشه قصه رفتن نیست
یه جایی خوبه برگردی

یه وقتایی یه جاهایی
آدم چیزی نمی‌دونه
یکی راه و یکی چاهه
دوراهی روبه‌رومونه

که می‌بینی کسی از دور
داره دستی تکون می‌ده
همیشه لحظه‌ی آخر
یکی راهو نشون می‌ده

از این‌جایی که ما هستیم
یه دنیا نور معلومه
ببین جاده تهش چی شد
که نور از دور معلومه

#علیرضا_آذر