Xudo urgan shaytonman gohi,
Gohi — duo tekkan farishta.
Xulqim haqda so‘z ketgan chog‘i,
O‘lchanar u
Har xil qarichda.
Birov aytar:
«Taniyman sal-pal,
Ko‘cha-ko‘yda o‘rmalar sipoh.
Bu toifa tulkilar azal
Qilar faqat xilvatda gunoh».
Boshqasi der:
«Ko‘rganman to‘yda,
Qo‘ygan ekan o‘ziga bino.
Ko‘p falsafa sotdi behuda,
Ichib mening shishamdan vino».
Qariyalar so‘ylaydi faqat
Ta’zim qilib yoqqanligimdan.
Ichda o‘ylar:
«Bu — bir dalolat
Oxiratdan qo‘rqqanligidan».
Go‘zallar der,
Chetga yuz burib:
«Yomon yigit emas, albatta.
Ammo suhbat qizimay turib,
Qo‘ldan tuyqus tortqilar shartta. . . »
Afsus,
Kim ham berolgay so‘zlab
Qonimda dard gupurishidan.
Qalbim har kun moʻjiza izlab,
Oddiy kunga tupurishidan.
Do‘stu dushman gapirar nuqul
Kitobxo‘r yo notiqligimni.
Eslashmaydi
Ushalmagan ul —
Orzularga sodiqligimni.
Bu dunyodan yumar bo‘lsam ko‘z,
To‘qimanglar menga qasida.
Aytolmaysiz biron odil so‘z
Na xulqim,
Na ko‘nglim haqida.
@sheroziy_fikri