.
خوبم!
خیلی خوب ...
مگر می‌شود به فکر تو بود وُ خوب نبود
تو را خیال داشت وُ
بد بود
من خوبم قشنگِ عزیز
راستی تا یادم نرفته بگویَم،
دوستت دارم
نه مثل دیروز
نه مثل امروز
نه حتا مثلِ اولِ سطر وُ حالِ
حالا
نــــــــه !
الان،
تو را یک جورِ دیگر دوست دارم
بیشتر از هر جور.
غمگینم!
آخر امروز نگفتم
نگفتم دوستت دارم
از خودم خجالت می‌کشم
از خودم فرار میکنم
که دیر کردم
که دیر گفتم وُ
امروز رفت ...
_
قشنگِ نازم،می‌دانم هیچ بیراهه‌ای
به تو نمی رسد
_
می‌دانم تا تو خیلی راه است
خیلی!
تازه راه؛
خیلی راه باشد
شاید به تو برسد
_
تو که غریبه نیستی
علاقه‌جانِ منی
خواب ماندم
نه این که در خواب نگفته باشم‌ها...
نه!
تازه یواشکی بوسَ‌ت هم کردم
( خجالت )
_
گفتم شاید تو نشنیده باشی
نه نه ... دارم دروغ می‌گویم
می دانی،
اصلن کیف میکنم هِی بگویم سلام
هِی بگویَم دوستت دارم
هِی یواشکی ببینمت
دید بزنم
بوس کنم
( ببخش، غلط کردم
قهر نکن
دیگر این یواشکی‌ها را خواب نمی‌بینم )
بخدا حتا همین سطر هم،
جوری دیگر
دوستت دارم
جورِ دیگر می‌گویم
سلام
علاقه‌یِ نازم
دوستت دارم
حالت چه‌گونه است.
من،
به فکرِ تو
خوبم!
می‌بوسمت.
هرجا، هروقت ( نه! ماچَ‌ت میکنم )
https://t.me/simamim#افشین_صالحى
