آنکه روزي آدمیان را پرواز خواهد آموخت، سنگچینهایِ مرزها را همه زیر-و-زبر خواهد کرد. سنگچینها همه خود در برابرِ او به هوا خواهند پرید، و او زمین را با نامِ «سَبُک» از نو تعمید خواهد داد.
شترمُرغ از هر اسبي تندتر میدود؛ امّا او نیز سرِ خود را سنگینوار به زمینِ سنگین فرومیافکند: همچنین است انساني که هنوز پرواز نمیتواند کرد.
زمین و زندگی بهرِ او سنگین است و جانِ سنگینی آن را همچنین میخواهد! امّا هر آن کس که میخواهد سبُک و پرندهوار شود باید خود را دوست بدارد: من چنین میآموزانم!
امّا بیگمان، نه با عشقِ بیماران و رنجوران؛ زیرا نزدِ آنان خویشتندوستی نیز بویناک است.
باید خویشتندوستی آموخت _ من چنین میآموزانم!_با عشقي سالم و درست، چندان که که بتوان نزدِ خویش ماند و
سرگردان نگشت!
فریدریش نیچه
@smartcry