آیا پژوهشگران باید کمتر مقاله بنویسند؟
شاید اغراق نباشد اگر بگوییم همه ما در جامعه مدرن، به ویژه پژوهشگران دانشگاهی، غرق در کار هستیم. همیشه مقالات بیشتری برای نوشتن، درخواست‌های بیشتری برای اعطای کمک هزینه تحصیلی، گزارش‌های اداری بیشتر برای تکمیل رزومه، شرکت در کنفرانس‌های بیشتری وجود دارد.
اتفاقاتی که افراد دانشگاهی در آن وارد یک مسابقه شده و تلاش می‌کنند برای تکمیل رزومه خود و افزایش بخت‌شان برای ترفیع و پیشرفت بیشتر در زمینه کاری و تحصیلی بیشتر در آن غرق شوند. در همین حال تعداد مقالات آکادمیک، انتشار موارد تحقیقاتی به شدت در حال افزایش است.
به طور خاص، به عنوان یکی از سریع‌ترین حوزه‌های رشد پژوهشی، پژوهش در زمینه انرژی تجدیدپذیر نیز شاهد رشد چشمگیر تعداد انتشارات و همچنین تعداد مجلات پژوهشی بوده است. به نظر می‌رسد ما در یک چرخه بی‌پایان قرار داریم که روز به روز سریع‌تر می‌شود و بدتر از آن، به نظر می‌رسد نمی‌توانیم مسیر را تغییر دهیم.
واضح است که همه سخت‌تر و سخت‌تر کار می‌کنند تا با تلاش‌های پژوهشی تأثیر بگذارند، اما مشخص نیست که آیا واقعا این تلاش‌ها به نتیجه واقعی ختم می‌شود یا افراد در یک مسابقه بی‌ارزش چاپ مقاله گرفتار شده‌اند. این‌همه مقاله در زمینه انرژی‌های تجدیدپذیر تا چه اندازه توانسته به تغییر سیاستی عملی در این زمینه منتهی شود؟ دولت‌ها تا چه میزان متقاعد شده‌اند که بر مبنای این پژوهش‌ها تغییراتی در سیاست‌گذاری کلی خود اعمال نمایند؟
برخی از محققان دانشگاهی معتقدند که شاید بهتر است مقالات کمتری منتشر اما روی کیفیت آن تمرکز و توجه بیشتری اعمال شود. به عبارت دیگر به جای انتشار تعداد بی‌پایانی مقالاتی که هر روز در نشریه، فصل‌نامه، ماه‌نامه و مجلات عملی و پژوهشی شاید بهتر باشد پژوهشگران روی تعداد کمتری مقاله و پژوهش اما با کیفیتی بالاتر که بتواند تاثیر عملی در زندگی داشته باشد کار کنند.
استمرار این روند باعث شده تا برخی از محققان از مفاهیمی چون مقالات فست‌فودی و ساندویچی برای پژوهش‌هایی استفاده کنند که با سرعت بالا اما با کیفیت پایین تولید می‌شوند.
ضمن اینکه برخی از این پژوهش‌ها بدون اینکه پایه علمی قوی داشته باشد، نتایج جدیدی را اعلام می‌کنند که با یافته‌های پیشین در تضاد است. این روند باعث می‌شود که مردم در یافتن برخی پاسخ‌ها سر در گم بمانند و وجود نتایجی کاملا متضاد در یک مسئله مشخص حتی اعتبار علم و پژوهش‌های علمی را هم به خطر بیندازد و در مقابل فضا را برای سواستفاده کسانی که از ناآگاهی و خرافه‌پرستی بخشی از جامعه سود می‌برند هموار می‌سازد./یورونیوز
@snrei
دیدبان منابع‌طبیعی و محیط‌زیست ایران
شاید اغراق نباشد اگر بگوییم همه ما در جامعه مدرن، به ویژه پژوهشگران دانشگاهی، غرق در کار هستیم. همیشه مقالات بیشتری برای نوشتن، درخواست‌های بیشتری برای اعطای کمک هزینه تحصیلی، گزارش‌های اداری بیشتر برای تکمیل رزومه، شرکت در کنفرانس‌های بیشتری وجود دارد.
اتفاقاتی که افراد دانشگاهی در آن وارد یک مسابقه شده و تلاش می‌کنند برای تکمیل رزومه خود و افزایش بخت‌شان برای ترفیع و پیشرفت بیشتر در زمینه کاری و تحصیلی بیشتر در آن غرق شوند. در همین حال تعداد مقالات آکادمیک، انتشار موارد تحقیقاتی به شدت در حال افزایش است.
به طور خاص، به عنوان یکی از سریع‌ترین حوزه‌های رشد پژوهشی، پژوهش در زمینه انرژی تجدیدپذیر نیز شاهد رشد چشمگیر تعداد انتشارات و همچنین تعداد مجلات پژوهشی بوده است. به نظر می‌رسد ما در یک چرخه بی‌پایان قرار داریم که روز به روز سریع‌تر می‌شود و بدتر از آن، به نظر می‌رسد نمی‌توانیم مسیر را تغییر دهیم.
واضح است که همه سخت‌تر و سخت‌تر کار می‌کنند تا با تلاش‌های پژوهشی تأثیر بگذارند، اما مشخص نیست که آیا واقعا این تلاش‌ها به نتیجه واقعی ختم می‌شود یا افراد در یک مسابقه بی‌ارزش چاپ مقاله گرفتار شده‌اند. این‌همه مقاله در زمینه انرژی‌های تجدیدپذیر تا چه اندازه توانسته به تغییر سیاستی عملی در این زمینه منتهی شود؟ دولت‌ها تا چه میزان متقاعد شده‌اند که بر مبنای این پژوهش‌ها تغییراتی در سیاست‌گذاری کلی خود اعمال نمایند؟
برخی از محققان دانشگاهی معتقدند که شاید بهتر است مقالات کمتری منتشر اما روی کیفیت آن تمرکز و توجه بیشتری اعمال شود. به عبارت دیگر به جای انتشار تعداد بی‌پایانی مقالاتی که هر روز در نشریه، فصل‌نامه، ماه‌نامه و مجلات عملی و پژوهشی شاید بهتر باشد پژوهشگران روی تعداد کمتری مقاله و پژوهش اما با کیفیتی بالاتر که بتواند تاثیر عملی در زندگی داشته باشد کار کنند.
استمرار این روند باعث شده تا برخی از محققان از مفاهیمی چون مقالات فست‌فودی و ساندویچی برای پژوهش‌هایی استفاده کنند که با سرعت بالا اما با کیفیت پایین تولید می‌شوند.
ضمن اینکه برخی از این پژوهش‌ها بدون اینکه پایه علمی قوی داشته باشد، نتایج جدیدی را اعلام می‌کنند که با یافته‌های پیشین در تضاد است. این روند باعث می‌شود که مردم در یافتن برخی پاسخ‌ها سر در گم بمانند و وجود نتایجی کاملا متضاد در یک مسئله مشخص حتی اعتبار علم و پژوهش‌های علمی را هم به خطر بیندازد و در مقابل فضا را برای سواستفاده کسانی که از ناآگاهی و خرافه‌پرستی بخشی از جامعه سود می‌برند هموار می‌سازد./یورونیوز
@snrei
دیدبان منابع‌طبیعی و محیط‌زیست ایران