Мати
Када твоја мати остари,
И када њене драге верне очи,
Узнемогу сагледати живот као некада пре,
Када њена преморена стара стопала,
Не буду више могла да је носе док хода -
Ти јој подај своју руку, и прихвати је се као ослонац,
Испрати је са радошћу и задовољством,
Јер доћи ће горки часак, када ћеш је пратити на њеној последњој шетњи.
И ако те пак пита шта,
Дај јој одговор.
И ако поново приупита, ти јој опет одговори!
И ако пак поново приупита, ти и тада одговори,
Али брижно и стрпљиво.
И ако те не успе разумети,
Све јој од миља појасни,
Јер часак ће доћи, тај горки часак,
Када те њена уста више неће ништа питати.
- Адолф Хитлер, 1926
Када твоја мати остари,
И када њене драге верне очи,
Узнемогу сагледати живот као некада пре,
Када њена преморена стара стопала,
Не буду више могла да је носе док хода -
Ти јој подај своју руку, и прихвати је се као ослонац,
Испрати је са радошћу и задовољством,
Јер доћи ће горки часак, када ћеш је пратити на њеној последњој шетњи.
И ако те пак пита шта,
Дај јој одговор.
И ако поново приупита, ти јој опет одговори!
И ако пак поново приупита, ти и тада одговори,
Али брижно и стрпљиво.
И ако те не успе разумети,
Све јој од миља појасни,
Јер часак ће доћи, тај горки часак,
Када те њена уста више неће ништа питати.
- Адолф Хитлер, 1926