از من پرسید که آیا در روز خاکسپاری مادرم, اندوهگین بودم؟ این سوال مرا بسیار متعجب ساخت و به نظرم رسید که اگر همچو سوالی را من مطرح کرده بودم, بسیار ناراحت می‌شدم. با وجود این به او جواب دادم که عادت از خود پرسیدن را مدتی ست از دست داده ام و برایم دشوار است که از این مطلب چیزی بگویم. بی شک مادرم را خیلی دوست می‌داشتم, ولی این مطلب چیزی را بیان نمی‌کرد. آدم‌های سالم, کم و بیش مرگ کسانی را که دوست می‌داشته اند, آرزو می‌کرده اند.

⋆بیگانه/ آلبر کامو