كانال انجمن صنفي روزنامه نگاران استان تهران

سالی که گذشت برای روزنامه‌نگاران ایرانی، سالی دشوار بود. اگر ناامنی شغلی ناشی از برخوردهای قضایی، در سال‌های پیش عامل اول رنج همکاران ما و مدیران مسئول مطبوعات به شمار می‌رفت، در سال ۱۳۹۶ و همزمان با گسترش و توسعه رسانه‌های مجازی و ماهواره‌ای، که موجب کاهش حساسیت‌ها به مطبوعات کاغذی و در نتیجه کاهش فشار بر آنها شد، این عامل جای خود را در صدر، به مشکلات عمیق اقتصادی بنگاه‌های مطبوعاتی کوچک و بزرگ داد و بدین ترتیب روزنامه‌نگاران با تعطیلی بنگاه‌هایی که در آن مشغول به کار بودند یا با تعدیل نیروی انسانی پیاپی مواجه شده و به غم معیشت، که ایشان را نسبت به بسیاری صنوف و اقشار دیگر در وضعیت بدتری قرار داد، گرفتار آمدند.
بروز این وضعیت که بخشی از آن در چارچوب وضعیت کلی اقتصاد کشور قابل درک است، موجب نحیف‌تر شدن پیکر روزنامه‌نگاری حرفه‌ای شد و با علم بر اینکه سال آینده نیز چشم‌انداز اقتصادی مطلوبی پیش روی این حرفه، به دید نمی‌آید، دشواری‌ها و مرارت‌های بیشتر معیشتی برای فعالان این عرصه قابل پیش‌بینی است.
نابسامان شدن اوضاع اقتصادی بنگاههای مطبوعاتی و به تبع آن وضع معیشتی روزنامه‌نگاران حرفه‌ای، آثار سوئی برای جامعه داشته و دارد. یکی از این آثار، آسیبی است که در فقدان روزنامه‌نگاری و رسانه‌های قابل اعتماد، به ثبات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کشور از طریق رواج اخبار نامعتبر و شایعات وارد می‌شود. دود این آسیب بویژه در ماههای گذشته و در بروز حوادثی چون زلزله کرمانشاه، اعتراضات خیابانی دی‌ماه و اتفاقات تلخی چون غرق شدن نفتکش سانچی و سقوط هواپیما در یاسوج به چشم جامعه و از جمله حکومت رفت و بجز با فربه شدن نهاد مطبوعات مستقل و مورد اطمینان مردم، راه حلی ندارد.
با وجود این شرایط و بنا به سنت پسندیده ایرانیان، سال جدید را از طرف خودم و هیأت مدیره انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران به همه همکاران رسانه‌ای که بار وظایف خطیر خود را به رغم دشواری‌ها بر دوش کشیدند، تبریک می‌گویم و امیدوارم با کوشش و همراهی یکایک آنها بتوانیم در سال ۹۷ برنامه‌ای برای کاهش آلام این مجموعه ارزشمند از نیروی انسانی جامعه، و ثبات و توسعه نهاد مهم مطبوعات، تدوین کرده و گام‌های قابل قبولی برای اجرای آن برداریم.
عباس عبدی

ای بخت، بچرخ تا بچرخیم

سعید ارکان‌زاده یزدي/ عضو هيات تحريريه"آسمان آبي"

آسمان آبی» تمام شد؟ پاسخ ظاهرا یک «بله» محکم است. هیچ راهی برای ادامه وجود ندارد؟ پاسخ یک «نه» محکم. اما همیشه در عین ناامیدی مطلق، ناگهان یک نور امید از ته تاریکی جوانه می‌زند و پیش می‌راندمان. روزنامه‌نگاری مانند خیلی از کارهای دلی دیگر این مُلک که حامی ندارد، با همین امیدِ از پس ناامیدی مفرط، زنده است. این بار،‌ این امید خودِ «آسمان آبی» بود.
با عقل سرد معمول اصلاً نباید روزنامه‌نگاری در ایران شکل بگیرد. عقل معاش می‌گوید نباید یک دانشجوی جوان از دل دانشکده بیاید توی تحریریه و مدت‌ها بدون دستمزد کار کند و با راهنمایی آدم‌های باتجربه آواره کوچه و خیابان شود و کارهایش را چاپ کند و به‌تدریج جای پای خود را محکم کند و بعد با یک قوت لایموت استخدام شود و زندگی با آن تا آخر ادامه داشته باشد. بزرگترها می‌گویند نسل دهه‌هفتاد فکر کار نیست و به پول اهمیت می‌دهد و ترقی شتابان، و برای همین، روزنامه‌نگاری در حال ته‌کشیدن است و آخرین نسل‌ها هم در حال خروج از تحریریه‌ها هستند؛ اما «آسمان آبی» این فرضیه را ابطال می‌کند. خلوص کار و زندگی در تحریریه این روزنامه نشان داد نسل بعدی روزنامه‌نگاران در راهند و ازقضا اگر بتوان در فضای درستی با آن‌ها کار کرد، می‌درخشند و حرفه‌ای‌ترین عملکردها را هم خواهند داشت. چه عملکردی حرفه‌ای‌تر از این‌که برای سرمایه‌گذار روزنامه مشکلی پیش بیاید و یک تحریریه بداند که شب عید حقوقی برای اسفندماه در کار نیست، اما بماند و یک ماه با وظیفه‌شناسی کار و هر روز 32 صفحه روزنامه منتشر کند؛ چون برندی را که ساخته است دوست دارد و تحریریه‌ای را که در آن زیسته است می‌خواهد حفظ کند؟
تحریریه «آسمان آبی» یکی از سالم‌ترین تحریریه‌های روزنامه‌های ایران بود و این سلامت در این زمانه که سره از ناسره مشخص نیست غنیمتی بزرگ است؛ می‌توان نشست و درباره کیفیت مصاحبه و گزارش‌نویسی و سطح دانش حرفه‌ای و دیگر جنبه‌های صرفا فنی روزنامه‌نگاری در این تحریریه بحث کرد و به هر یک از این جنبه‌ها نمره‌ای داد، اما قطعا نمره اخلاق در این تحریریه نمره بالایی بود و همین سطح بالای سلامت نفس و اخلاق بود که «آسمان آّبی» را تا امروز، به‌خصوص در یک ماه آخر، حفظ کرد. غالب خبرنگاران تحریریه با خلوص کار می‌کردند، تلاش نمی‌کردند همکارشان را نردبان ترقی خود کنند، زدوبند نداشتند برای فروش خبر به نهادهای بیرون از تحریریه، در شبکه‌های اجتماعی روزنامه‌شان را به‌نفع خود نمی‌فروختند، دعواهای زرگری راه نمی‌انداختند، برای این‌که مشکلات شخصی خود را فرونشانند یا خود را برتر نشان دهند، اگر کسی مشکلی حتی شخصی داشت به او کمک می‌کردند که مسئله‌اش حل شود و پشت یکدیگر را خالی نمی‌کردند برای این‌که دو قران پول بیشتر از خبرنگار میز کناری نصیب‌شان شود. همین حال‌وهوا بود که تحریریه تا آخر کار ‌وظیفه‌اش را انجام دهد و تک‌تک اعضای آن، وقتی‌که دیروز با ناباوری آخرین عکس یادگاری را می‌گرفتند، از خود بپرسند آیا واقعا راهی نیست که این‌جا و این جمع را حفظ کرد؟
می‌توان سه عامل را دلیل موفقیت «آسمان آبی» در ایجاد تحریریه‌ای سالم و حفظ این سلامت تا به انتها دانست؛ اول بودجه معقولی بود که سرمایه‌گذار برای انتشار روزنامه اختصاص داده بود و برخلاف خیلی از رسانه‌ها، سرمایه‌گذار در کار تحریریه دخالت نمی‌کرد؛ دومین عامل چینش تحریریه و کادر فنی بود که ترکیبی از جوانان پرشور و روزنامه‌نگاران مجرب را کنار هم نشاند که آمیزه تجربه و شور، موتور محرکه روزنامه باشد؛ سومین عامل نیز این بود که روزنامه استراتژی داشت. این استراتژی اول کار و در ادامه مسیر، به‌کمک جوان‌ترین روزنامه‌نگار تا مسن‌ترین عضو شورای سیاست‌گذاری رشد کرد و پخته شد و در حال به‌ثمرنشستن بود که چرخ گردون از گشتن ایستاد.
حال، ما همه باید از این قطار پیاده شویم؛ می‌توانیم دوباره شروع کنیم به گفتن این قصه تکراری که ایران نهاد روزنامه‌نگاری ندارد و مدام می‌سازد و ساخته‌اش جلوی چشمش خراب می‌شود. می‌توان گفت اگر ما روزنامه‌نگاری درستی داشتیم، اگر روزنامه‌نگاری درست به رسمیت شناخته می‌شد و اگر رسانه‌های قدرتمندی می‌داشتیم، این قطار از حرکت بازنمی‌ایستاد؛ اما درهرحال باید پیاده شد؛ پیاده می‌شویم، اما سوار قطار دیگری خواهیم شد. وظیفه ما ساختن است و وظیفه این چرخ بداقبال، خراب‌کردن. بسیار خب؛ ای بخت، بچرخ تا بچرخیم.

دیدار اعضای هیات مدیره و هیات موسس انجمن صنفی روزنامه نگاران استان تهران با شهردار تهران

در ادامه نشست اعضای هیات مدیره و هیات موسس انجمن صنفی روزنامه نگاران استان تهران با مقامات اجرایی، شب گذشته اعضای این انجمن با شهردار تهران دیدارداشتند.
در ابتدای این دیدار عباس عبدی رییس انجمن صنفی ضمن اشاره به راه‌های تعامل با شهرداری گفت: رسانه بعنوان دوربین شهر فعالیت می کند و می تواند نارسایی‌ خطا ها و نقاط قوت شهر را رصد کند از این رو مدیریت شهری می تواند با تعامل با این قشر مشکلات شهر را سریعتر و راحت تر شناسایی و حل کند.
کامبیز نوروزی نایب ریس انجمن صنفی نیز در این دیدار با تاکید بر اینکه رسانه‌ها گسترش زیادی یافته‌اند گفت: در چنین فضایی آشنا شدن بخش های مختلف شهرداری با کارکرد، عملکرد و نحو تعامل با رسانه ها بسیار مهم است.
وی افزود :از آنجایکه سیاست رسانه‌ای بصورت یکسویه قابل اعمال نیست ، تدوین روشهایی برای آشنایی بخشهای شهرداری با رسانه ها بسیار راهگشا خواهد بود.
در این دیدارمژگان جمشیدی از اعضای هیات مدیره با نقد تغییرات پیش آمده در بخش محیط زیست روزنامه همشهری گفت: روزنامه همشهری بعنوان تنها روزنامه‌ای که به طور مرتب به مسایل زیست محیطی می‌پرداخت اکنون با یک چالش جدی روبرو شده است و این امر می تواند اطلاع رسانی در محیط زیستی اخلال ایجاد کند.
داود محمدی عضو موسس انجمن صنفی نیز در این دیدار گفت: آموزش شهروندی و اطلاع رسانی بخشی از وظایف رسانه‌هاست که روزنامه نگاری ذیل آن قرار می گیرد در این میان پاسخگو بودن مدیران می‌تواند بخش مهمی از این اطلاع رسانی را شفاف می کند.
همچنین علی کدخدا زاده دبیر کمیته آموزش انجمن صنفی روزنامه نگاران تهران ضمن ارایه پیشنهاد برگزاری دوره های مشترک آموزشی گفت: انجمن صنفی رزنامه نگاران این امکان را دارد تا در حوزه‌های مشترک دورهای آموزشی ، نشست و همایش برگزار کند تا فضای تعاملی بین دو نهاد شکل گرفته و گسترش یابد.
دکتر نجفی شهردار تهران در این دیدار ضمن استقبال از آغاز فعالیت انجمن صنفی روزنامه نگاران استان تهران گفت: بحث این است که چکار کنیم که حال شهر بهتر شود و تهران به سمت شرایط زیست پذیر تر حرکت کند.
وی با اشاره به اینکه تهران با چالشهای جدی روبرو است گفت: در عین حال چالش‌های تهران اگر درست مدیریت شود
می تواند به فرصت تبدیل شوند.
شهردار تهران افزود: تهران پتانسیل‌هایی دارد که میتواند آنرا به شهری نمونه تبدیل کند.
وی خیل عظیم دانشجویان موجود در شهر، امکانات اقتصاد جمعیتی و کوهپایه‌‌ای بودن تهران را از مثالهای این چالشها ذکر کردو گفت: متاسفانه به دلایل گوناگون تاکنون با دید مثبت به این بحث‌ها پرداخته نشده است.
شهردار تهران گفت: ما میتوانیم خیلی از مشکلات را با کمک رسانه ها حل کنیم در این راه از همکاری ها و کمک های انجمن صنفی استقبال می کنیم.
وی در مورد روزنامه همشهری نیز گفت:همشهری باید روزنامه شهر باشد و نه شهرداری وباید سخنگوی مردم باشد و نه شهردار.
در پایان این نشست محسن پور سید آقایی معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران در باره طرح جدید ترافیک توضیحاتی داد و از روزنامه نگاران برای انجام بی مشکل این طرح درخواست همکاری داشت.

آسمان آبی دوباره به دکه باز میگردد

آسمان آبی دوباره به دکه باز میگردد
‌
روزنامه «آسمان آبی» از روز سه‌شنبه هفته گذشته چاپ نشد و به‌صورت دیجیتال منتشر میشد از فردا دوباره انتشار کاغذی خود را از سر میگیرد.
دست اندر کاران این روزنامه اعلام کردند: به‌دلیل بروز مشکلات پیش‌آمده برای منابع مالی روزنامه، تحریریه و کارکنان روزنامه تصمیم گرفتند به‌رغم مشکلات مالی و بنا به تعهد حرفه‌ای به مخاطبان، به کار خود ادامه دهند و روزنامه را به‌صورت دیجیتال منتشر کنند. در این مدت، روزنامه با همان تعداد صفحات روزنامه چاپی و با همان کیفیت منتشر شد و تحریریه «آسمان آبی»، با امید به رفع مشکلاتی به‌وجودآمده، به کار خود ادامه داد. در طی این روزها بسیاری از همکاران رسانه‌ای و شمار بسیاری از مخاطبان به «آسمان آبی» اقبالی بیش‌ازگذشته نشان دادند و پیام‌های امیدوارکننده و دلگرم‌کننده‌ای فرستادند که روحیه ما را برای ادامه مسیر تقویت کرد. در این میان، برخی از اهل صنف مطبوعات و «انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران» به کمک «آسمان آبی» شتافتند و با یاری آن‌ها و به‌خصوص مساعدت‌های جناب آقای محمدرضا مقیسه، شرکت چاپ «انتخاب رسانه» پذیرفت بدون این‌که هیچ پیش‌پرداختی دریافت کند، تهیه کاغذ و چاپ روزنامه «آسمان آبی» را تقبل کند که پس از حل مشکلات مالی، هزینه‌ها با این شرکت تسویه شود؛ بنابراین از امروز دوباره «آسمان آبی» به‌صورت چاپی پیش روی شما خوانندگان عزیز است. این روزها که همه درباره پایان عمر مطبوعات و رسانه‌های کاغذی صحبت می‌کنند، ما همچنان به این اعتقاد داریم که روزنامه چاپی واجد‌ اهمیت و اثرگذار است و تاثیرگذاری روزنامه‌ای که چاپ می‌شود از یک نشریه صرفا دیجیتال بسیار بیشتر است. درهرحال، تحریریه و کارکنان روزنامه «آسمان آبی» به عهدی که با خوانندگان برای ارائه محتوای تحلیلی تولیدی بسته بودند پایبندند. ما امیدواریم هر چه سریع‌تر نهادهای ذی‌ربط به این نتیجه برسند حضور روزنامه‌ای که می‌تواند محتوای حرفه‌ای را در چارچوبی موردقبول به خوانندگان خود عرضه کند برای جامعه ایران لازم است و مشکلاتی که برای امور مالی روزنامه به وجود آمده است رفع شود؛ اگر «آسمان آبی» و نشریات مشابه آن چاپ نشوند، رسانه‌های غیررسمی جای آن‌ها را خواهند گرفت، آن‌هم درحالی‌که آن رسانه‌ها به جامعه تعلق‌خاطر کمتری دارند، کمتر حرفه‌ای و مسئولیت‌پذیرند و کمتر به مصلحت کشور توجه خواهند کرد.