《 من واقعا از وجود ماسک خوشحالم
میدونین چرا؟ چون آدما وقتی ماسک میزارن تنها چیزی که میشه روش زوم کرد چشماشونه ، چشم ها هم حرفای زیادی برای گفتن دارن . مثلا آدم دو رویی که حرفش با فکرش یکی نباشه چشماش فرق داره ، شاید عضلات صورتشو مجبور کنه وانمود کنن ولی چشماشو نمیتونه وادار کنه ، کسی که دیروز راجبتون بد گفته و امروز بخاطر لباس جدیدتون ازتون تعریف میکنه ، ماهیچه های گونه هاش که بخاطر اون لبخند فیک بالا رفتن باعث میشن فکر کنید اون لبخند زده ،ولی وقتی به چشماش نگاه میکنید میفهمید که بیروحی خاصی درونشونه ؛ چشماش داد میزنه که این عکسالعمل واقعی نیست ، چشم های خودش ، بهش پشت پا میزنه .》