📚Хикоялар.Ретро асарлар📚ОНЛАЙН КУТУБХОНА.

Рахмат каттакон эътибор учун аяжоним💐💐💐

Ассалому алайкум аҳли группадошларим ҳмммаларингизни жума айёмларингиз муборак бўлсин келгуси жумадаям ҳаммамизни яна шундай дийдорлашишни Аллоҳ насиб қилсин. Зебо қизим сиздан Аллоҳ Рози бўлсин илмларингиз бунданда зиёда бўлсин бизга шундай мазмунли қалбларимизни эритиб юракларимизни юмшатувчи. Пайғамбаримиз саллоллоҳу алайҳи васалламга янаям кўпроқ яқинлаштирувчи жўнатмаларни ташлаганингиз учун сизгақанча ташаккурлар айтсак ҳам камлик қилади, йиғлаб йиғлаб эшитдим. Фарзандларингизни роҳатини узооқ умрлар кўриб роҳатланиб яшанг қизим, узр биродарларим жуда чўзилиб кетди, соғ бўлинг қизим

Реакцияларни чиройли қилиб босиб ташлангларчи ўзимни қадрдон қадрли обуначиларим.

Ҳозир келаман. Бироз кутиб тур. - Мустафо қизни коридор марказигача олиб келдида, ўзи уйнинг қайсидир тараф и га ўтиб кетди. Орадан кўп ўтмай, уйдаги барча чироқлар ўчди. Шонага бу тўсатдан рўй берган ҳодиса зиғирча бўлса ҳам таъсир қилмади. Чунки, ўрганган у. Шунчаки, жойида жим туравераркан, Мустафо қўлида шамлари ёниб турган тўрт билан кўриниш берди.
- Мустафо. - деди норози.
- Биламан, туғилган кунингни ёқтирмайсан. Аммо, мен ёқтираман.
Шундай экан, ҳеч қандай эътирозлар қабул қилинмайди. Энди эса жимгина шамларни пуф л а.
- Ярамас... - деди-да, шамларни ўчирди. Шамлар ўчиши билан чироқлар ҳам ёнди.
- Туғилган кунинг билан ёлғончи.... Юр энди ошхонага.
- У ерда нима қиламиз?
- Тўртни таътиб кўрмайсанми? - ошхона томон ҳаракатланаркан, Шона юришни истамасди.
- Шартми шу....
- Шарт, шарт. Ва яна шарт. Кел стулга ўтир.
- Йўқ.
- Унда тур. Ҳозир кесамиз... - тўртни оҳиста кесди ва санчқи билан озгина олиб, Шонага тутқазди. - Оч, оғзингни...
- Уф ф ...емасам майлими..
- Майли эмас. Ноз қилмасдан оғзингни оч. - Шона истамайгина тўртдан таътиб кўрди...
- Айланиб бўлдикми, кечирасизми мени? - деди сабрсизлик билан.
- Ўйлаб кўраман... - дейиши билан яна қизнинг кўзларини кўз ёшлар эгаллаб олди. - Нега йиғлайверасан а?
- ...Чунки, мен сизни...жуда соғинганман... - секингина бошини қуйи эгиб оларкан, кўз ёшлари энди тўғри ерга туша бошлади. Мустафо эса озгинча шундай жим турдида, сўнг, қўлларини икки ёнга кенг ёзди.
- Кел, дўстим. Мен ҳам сени соғинганман. - шу сўзларни қиз эшитдию, энди янада қаттиқроқ йиғлашга ўтди. - Яхши, туравер йиғлаб... - деганидан сўнгина ўзига келиб, Мустафони олдига бориб, уни ҳам бағрига босди.
- Мустафо, кечиринг, илтимос. Мен...мен кимнидир хафа қилишни истамагандим.
Тимурда ҳам айб йўқ, улардан мен илтимос қилгандим....- Аҳа, иккалангда ҳам айб йўқ. Аммо барибир жазоланасизлар. - қизни гапларини бошини силкиш орқали маъқуллаб, Шонани сочларини оҳиста силаб қўйди.
- Биринчи навбатда сен ресторанга қайтасан. Кейин эса, ўзинг узиб кетган дўстлик риштасини тиклайсан. Яна аввалгидек дўст бўламиз. Шу шартларни бажарсанг, кечирдим деб ҳисоблайвер...
- Наҳотки?! - хурсанд бўлиб кетди. - Лекин, жазоланасизлар дедингиз... Жазо қандай?
- Вақти келганда билиб оласан. Энди сени уйга ташлаб қўяман.
Оилангдагилар ҳавотир олишаётгандир... Истасанг, шу ерда қолишинг мумкин.
- Йўқ, уйга бора қоламан. Рўё опа айтмай кетиб қолганимни билса, тривога қилади.
- Яхши, кетдик, унда....


121~Қисм

Меҳмонлар орқа томонда бўлганлиги учун ҳам олд тарафда деярли ҳеч ким йўқ эди. Дарвозани секин очиб, ташқарига чиқаркан, ўзидан 5-6 метр узоқликда турган Мустафони кўриши билан яна йиғлашга ўтди. Юриши кераклиги учун ҳам майда қадам ташлаб, олдинга ҳаракат қиларкан, бошини бироз қуйи эгиб олди. Икки уч қадам қолганда оёқлари автоматик тарзда тўхтади.
- Машинада гаплашиб олсак, майлими? Қарши эмасмисан? - деди жиддий.
Шона бунга жавобан бошини силкиб қўйди. Мустафо эса қизни кутмасдан туриб, ўзи биринчи бўлиб, машинага ўтириб олди. Кейин эса Шона орқа ўриндиққа ўтирди. У ҳеч нима демасди. Деёлмасди ҳам. Ўзини оқлаш учун бирор баҳонаси ҳам йўқ эди. Шу сабабдан ҳам жим ўтирарди у.
- Нега?! - деди Мустафо овозини бироз баландлатиб. - Нега алдадинг, мени?
- Айбдорман, тўғри...
- Агар дўст бўлишимизни истамаётганингни айтганингда мен ҳаммасига нуқта қўярдим.
- Йўқ, йўқ. Сабаби бу эмас.
- Унда нима? - ортига ўгирилиб, нигоҳларини қизга қаратди.
- Мен ҳалиги...ўша расм сабаб эди, кетиш..шимга...
- Қанақасига?
- Ўша куни хонангизга нонушта олиб кирганимда кўзим ўша расмга тушганди. Қизиқиб кетиб...бориб кўрдим. Мени расмим эди, яна юракча шаклидаги рамка ичида...- Хўш, нима бўлибди шунга?
- Мустафо, ҳозирги айтмоқчи бўлган гапларимдан узр сўрайман. Аммо, мен ўйлагандимки, сизз...дўстлик чегарасидан чиқдингиз ва мени...
- Ва сени севиб қолганман деб ўйладинг...шундайми? - қизнинг гапларининг мазмун, маъносини англагач, жуда жаҳли чиқиб, бақириб юборди. - Ажойиб, браво сенга! - деди қарсак чалиб.. Шона ҳеч нима демади. Шунчаки, жим ўтираверди. Мустафо ҳам бироз тинчланиб олгач, сокинлик билан сўради.
- Сенга қачондир ортиқча муносабатда бўлдимми?
- Йўқ.
- Ёки бирорта мавзудан ташқари бўлган гап айтдимми?
- Йўқ.
- Лекин сен...шундай ўйладинг...
- Мени кечиринг, илтимос. Мен худди, Элдор акадек хаёлга борибман.
- Ким у?
- Хуллас.... - дея Суҳробга ҳаётини айтиб бергани каби Мустафога ҳам ҳаммасини айтиб берди. Яна бугун кафега келганини ҳам. Ҳамма гапни эшитаркан, Мустафони қони қайнарди.
- Шу сабабдан ҳам ҳеч нима айтмасмидинг?
- Балки...шундайдир.... Кечиринг, илтимос, айб менда, тан оламан. Ундай хаёлга бормаслигим керак эди...
- Нима фақат кечирим билан қутулиб қолмоқчимисан? - дея айёрона жилмаяркан, Шонагул ҳам бошини кўтариб, Мустафога қаради.
- Нима истайсиз?
- Айланиб келамиз, қулай жойлашиб ол. - дедию, олдига қаради ва машинани ўт олдирди. Бир тарафдан Шона ҳаммаси яхши тугагани учун хурсанд бўлса, ҳеч кимга айтмай кетгани учун эзиларди.
Кўп юришмади. Манзилга тезда келишди. Машина тўхтагач, иккиси ҳам тушишди.
- Қаерга келдик? - деди Шона ҳайрон, қаршисидаги уйга боқаркан.
- Бу уйни Хушноза учун олгандим. Аммо, онам билан яшайман деб туриб олди. Шундан буён бўш турибди.
- Чиройли уй экан а?
- Худди синглим каби... Қани юр, ичкарига кирамиз.
- Аҳа... Ичкари ҳам жуда чиройли бўлса керак а?
- Албатта... - иккиси ҳам қаршисидаги уй томон ҳаракатланишаркан, Мустафо ойнаванд эшикни калит билан очиб, чироқларни ёқди. Шона ҳам ичкарига кирди. Оппоқ уй эди, яна ҳамма ёғи ёп ёруғ.


120~Қисм

#Ишқ асари
#Давоми

Хаёл суриб ўтираркан, негадир хаёлини бир учига ўша ялтироқ қоғозга ўралган энсиз совға келаверарди. Бир тарафдан уни очиб кўрмоқчи ҳам бўлди. Аммо кўп ўтмай бу фи кридан қайтди. Бир неча маротаба ўзини совғани очиб кўриш фи кридан қайтаришга уринди. Лекин, минг ҳаракат қилса ҳам ўзини тўхтата олмади. Ўрнидан туриб, креслога суяниб турган совғага яқинлашиб келаркан, яқинига келгач оҳисталик билан бир учини очди. Бу расм эди. Қиз совға расм эканлигини билгач, ишини тезлаштирди. Ва расмни ялтироқ қоғоздан бутунлай озод этгач, расмда нима тасвирланганини аниқ кўра олмасди. Чунки, хонани фақатгина деразадан тушаётган ойнинг хира нури ёритиб турарди. Расмни яна креслога суяб қўйдида, ўзи чироқни ёқиш учун кетди. Чироқни ёқиб қайтгач, ўша расмда ким тасвирланганини кўрдию, юраги тўхтагандек бўлди. Сабаби, бу ўша расм эди, ўша Мустафо чизган Шонанинг расми эди.
Кўзларига ишонмай, расмни қўлига олиб қарай бошлади. Чиндан ҳам ўша расм. Фақат олдин кўрганидан кўра анча чиройлироқ эди. Яна ранглари ҳам ёрқинроқ...
- Ахир, қанақасига? - деди ҳайрон қолганча. Тўсатдан шарақлаб очилиб кетган деразадан чўчиб кетди. Расмни яна креслога суядию, секин дераза томон юра бошлади. Деразаси катта кўчага қарагани учун деярли ҳеч ким йўқ ва кўринмас эди. Деразадан бошини ташқарига чиқариб, атрофга алангларкан, ҳеч кимни кўрмагач, ортига қайтди.
Яна расмга қараб тураркан, бирдан телефони жиринглади. Нотаниш рақам..биринчи марта кўриши эди, у бу рақамни. Яшил тугмачани босиб қулоғига тутди.
- Ало, эшитаман. - деди эҳтиёткорлик билан. Нариги томондан эса жавоб келмади. - Гапиринг, эшитаман. - деди яна ўша ҳолатда. Нариги томондан эса яна жавоб йўқ. Жавобни ўрнига алоқани узиб қўйди. Қиз ҳайрон бўлиб, экрандаги рақамларга диққат билан қаради. Бир оздан сўнг, яна худди шу рақамдан қизга қўнғироқ бўлди. Шона яна телефонни кўтариб, қулоғига тутаркан, аввалги ҳолат яна такрорланди. Бу сафар алоқани Шона узиб қўйди.
Беш дақиқадан сўнг, яна қўнғироқ бўлди. Эндиги сафар Шонани жаҳли чиқа бошлади.
- Агар бу сафар ҳам гапирмасангиз, телефонни бошқа кўтармайман! - дея таҳдид қилганидан сўнг, телефон ичидан овоз келди.
- Совға ёқдими? - жуда таниш овоз эди бу. Яна Шона анчадан бери эшитмаган дўстининг овози эди. Жавоб беришни ҳам унутиб қўйиб, жим қотди.
Вақт у учун тўхтагандек ҳис этди. Аниқроғи дўстини алдаб кетиб қолган куни эсига тушиб кетди. У ўйламаган эди, қачондир Мустафо шу ердалигини билиб қолса унга нима деб жавоб бериши ҳақида. Ҳозир шуларни ўйларкан, унга нима деб жавоб беришини билолмай, кўзлари ёшга тўлди. - Нима ўхшамапдими? - деди, жавоб бермагани учун.
Шона эса жавоб беришни ўрнига йиғлашга тушди. Билдирмаслик учун кўзёшларини артдида, тоза ҳаво олиш учун дераза томон юра бошлади.
Телефон ҳали ҳамон қулоғида, ҳеч ҳам жавоб берай демасди. Токи, дарвоза ташқарисида машинасига суяниб турган Мустафони кўрмагунга қадар бу ҳолат давом этди. Беҳосдан нигоҳларини унга қаратдию, ҳозиргина тўхтатган кўзёшлари яна селдек оқиб кела бошлади. - Ташқарига чиқа оласанми? -деди Мустафо яна, бу сафар жаҳл аралаш гапираркан. Шу саволига Шона жавоб бергиси келди чоғи - Ҳа. - деди, кўзларини узмаган ҳолда.
- Унда тез чиқ, бўлмаса яхши иш бўлмайди, ёлғинчи, вафосиз дўстим. -ўзгача оҳангда гапириши Шонага таъсир ўтказмай қўймади. Шарт ортига ўгирилди ва телефонни ўчириб ётоғига отиб юбордию, ўзини эшикга урди.


119~Қисм

Мен қолсам қоламан, аммо сиз қолмайсиз, опа. - охири Шамсиддин ташқарига чиқишга иккиланаётган қизнинг қўлидан маҳкам ушлади, ва зиналар томон олиб кетди.
Ташқарига чиқишганда ҳам ҳамманинг кўзи уларга қаратилган эди.
Шамсиддин қизни тўғри мингбар томон олиб келаркан, Шона ўзига қадалган нигоҳлардан қочишга ҳаракат қилар, аммо уддалай олмасди.- Биламан, бу оқшом сабабчисини ҳали яхши танимайсизлар. Ва мен ҳам ҳали бери бу соҳибжамол қизнинг ким эканлигини айтмайман. Кимлигини эса бир оз муддатдан сўнг, билиб оласизлар.... - микрафон қаршисида туриб, гапираркан, қизнинг қўлларидан оҳиста тутди. - Аммо, шуни айта оламанки, бу қиз мен учун жуда қадрли. Уларни жуда яхши кўраман. Яхши ҳамки, ҳаётимда борсиз... - дея қизни қучоқлаб қўяркан, Шона ҳам тилга кирди.
- Шу нарсалар шартмиди? - кўзларини қаттиқ юмиб, қалқиб турган кўз ёшларини ташқарига чиқариб ташлади.
- Шарт, ахир опамсиз...
- Катта раҳмат...
- Опа, йиғлашни бас қилинг...
- Ҳўп...мана бўлди... - деди бурнини тортиб қўяркан, кўз ёшларини қўли билан артиб.
Кейин эса мусиқа қўйилди. Шамсиддин билан Шонагул иккаласи пастга, меҳмонлар ёнига тушишди. У тенги қизлар ҳам Шонани ким эканлигига жуда қизиқарди. Шу сабабдан ҳам бир четда тўпланиб туриб олган бир нечта қизлар ўзаро Шонанинг ким эканлигини таҳмин қилишарди.
- Ким деб ўйлайсизлар?
- Билмадим, балки, Шамсиддинни севганидир?
- Йўғэ, Шамсиддин ундан кичкиналиги кўриниб турибди-ку. Шаҳодат келинойим ҳам бугун жуда бошқачаларми?
- Ҳа, шундай, опа. Лекин, бу қиз, келинойимга ҳам бироз ўхшаб кетарканлар а? - бу гапларни барчасини Шонагул аниқ эшитиб турарди, ёки қизлар атай баланд гапиришаётгани учун у ҳаммасини эшитгандир. Негадир у ерда туриш қизга ёқмай бошлади. Атроф и га аланглаб, Рўё ва Шамсиддин йўқлигини кўргач, оҳиста ортига ўгирилиб, уй томон юриб кетиб қолди.
Зиналардан баъзўр кўтарилиб, хонасига чиқиб олди-ю, шу заҳотиёқ чуқур чуқур нафас ола бошлади. Илк бор у туғилган кунида одамлар орасига чиқишни истамаётган эди. Майда қадам ташлаб, ётоғигача келдию, секингина ўтирди. Ташқарида бўлаётган ўйин кулгу барчасини бир лаҳза унутди. Хаёлига Таҳмина келди. Шона нима истаса ва нимани талаб қилса, индамай бажарадиган инсон бу Таҳмина эди. Бугунги кун билан оввора бўлиб, унга қўнғироқ қилмагани эсига тушиб қолди. Телефонини қўлига олиб, Таҳминанинг рақамларини тераркан, тўсатдан эшик очилиб, қўлида катта совға кўтарганча Рўё кириб келди.
- Рўё опа, бу яна нима? - деди қиз қўнғироқ қилишни ҳам унутиб қўйган ҳолда.
- Билмайман, кимдир бериб кетди, Шонагулга бериб қўйинг деб. Сени қидириб топа олмаганмиш. Шунга хонангда бўлсанг керак деб олиб келавердим.
Очиб кўрасанми, нима экан?
- Майлими кейинроқ. Ҳоли қолганимизда иккимиз барча совғаларни очиб чиқамиз, опа. - қоп-қора ялтироқ қоғозга ўралган бу энсиз совғани очишни негадир у истамасди.
- Майли, сен нега бу ерда ўтирибсан?
- Ҳозир тушаман, дугонамга қўнғироқ қилиб олай. Сиз тушаверинг.
- Аҳа, тезлаш маликам. - совғани креслога суяб ўзи чиқиб кетди.


118~Қисм