در جستجوی گورعلی

او دفعه باهام مچ انداخت تا یه هفته دستم درد میکرد

همین فسقل بچه الان از من بلند تره

Pov:
I'm lonely because they think I'm a loser,
But I'm lonely because I think they're losers

خیلی بچه بودم یادمه یه استادی داشتم هیچوقت بهمون اجازه نمی‌داد از پاک کن برای تصحیح اسکیسایی که میزدیم استفاده کنیم حتی اجازه نمی‌داد طرحو بکنیم و از اول بکشیم حتی وقتی اشتباهای خیلی وحشتناکی هم داشتیم مجبورمون میکرد ادامه بدیم اونقد کار کنیم و کار کنیم تا بلاخره درست شه حتی اجازه نمی‌داد آخر کار رد اشتباهمون رو پاک کنیم فقط سایه میزدیم و سایه میزدیم تا وقتی که ردش هم از بین بره اون هیچوقت اسرار نداشت طرح ما کپیه اون چیزی که میخوایم باشه و حتی بهمون اجازه میداد ذهنیت خودمون رو هم وارد کار کنیم .
حالا که به عقب نگاه میکنم همون موقع ها و بعد ها یه سری کارا انجام دادم و یه سری خطوطی کشیدم که فکر میکردم جهت و شکل درستی دارن اما اشتباه بودن،نه میتونستم اونا رو از صفحه زندگیم محو کنم نه زندگیمو از بین ببرم و باز شروعش کنم فقط باید ادامه میدادم اون خطا ممکن بودن طرحی که میخواستم رو ایجاد نکنن ولی اونقد روش کار کردم تا طرح اصلی مشخص بشه قطعا هنوز خطای کمرنگ و اشتباه وجود دارن و نمیتونم از بین ببرمشون گاهی میزنن تو ذوقم و حس میکنم کل طراحیم خراب شده اما طراحی یه کپیه بی کیفیت از طرح انتخابی نیست یه سبک و راه برای نشون دادن طرح از نگاه خودته و حتی اگه طرح به کل عوض بشه بازم ارزش ادامه دادن داره حتی اگه یه خط خطیه مشکی رنگ از یه بچه ی دو ساله باشه.

از خودم بدم میاد از بقیه بدم میاد ممکنه بتونم بقیه رو دوست داشته باشم ولی خودم رو هرگز