-ترکیب بندی این اثر،یکی از شاهکار های جنبش فراواقع گرایی در قرن ۲۰ است.در سمت راست تصویر فریدا مکزیکی در لباس بومی و در سمت چپ فریدا اروپایی شده با لباس یکدست سفید مانند لباس عروس قرار دارد.
-هر دو فریدا بر روی نیمکتی به رنگ سبز نشسته‌اند و دست های هم را در دست دارند،هم چنین بر روی سینه هر دو فریدا ، قلبی آناتومیک ترسیم شده که رگ های دو قلب به هم متصل‌اند.و سر آن در دست فریدای اروپایی قرار دارد که توسط قیچی بریده شده است.
-ابر های سیاه و گرفته پس زمینه تصویر،با نور کمی که وارد میکند به تیرگی و افسردگی اثر دامن میزند.
-همچنین نگاه آرام و خنثی فریدا،رنگ پردازی مات اثر،فرم ساده اندام ها و فیگور،در کنار تلاطم پس زمینه،فیگور قلب ها و رگ های بریده شده،تصویری از دنیای متلاطم درون هنرمند دارد.
-خلق این اثر در دوره جدایی فریدا از دیه‌گو قرار دارد،روز هایی که فریدا بخاطر خیانت دیه‌گو زندگی‌اش را رها کرد،شاید نقطه کشف این اثر تجملاتی باشد که فریدا از این دوران به زبان اورده است: دیگر دیه‌گو هم با من نیست،رهایش کردم،حالا خودم هستم،نقاشی میکنم،این بار خودم را میکشم،با خودم ازدواج کرده‌ام،راستی!!آیا من برای خودم کافی‌ام؟