نمی‌دانم چرا ولی هرجور زندگی و خوشی دیگران دلم را به هم می‌زند - در صورتی که می‌دانستم زندگی من تمام شده و بطرز دردناکی آهسته خاموش می‌شود! به من چه ربطی داشت فکرم را متوجه زندگی احمقها و رجاله‌ها بکنم که سالم بودند، خوب می‌خوردند، خوب می‌خوابیدند و خوب جماع می‌کردند و هرگز ذره‌ای از درد‌های مرا حس نکرده بودند و بالهای مرگ هردقیقه به سر و صورتشان ساییده نشده بود؟

بوف کور – صادق هدایت