Мен аслида кимлигимни билмайман. Мен мехрибонман, лекин баъзида ғазаб мени маст қилади. Мен жимман, лекин шундай пайтлар бўладики, жим туролмайман. Мен заифман, лекин баъзида менинг шафқатсизлигим чегара билмайди. Мен севишни биламан, лекин кўрсатолмайман. Мен фаҳрланаман. Мен хақоратларни унутмайман. Мен хаётимни остун устун қилганларни қандай кечиришни билмайман. Мен сотқинларни ёмон кўраман, ўзимни парво қилмайман деб ўйлайман, лекин ичимда уларни соғинаман ва халигача севаман. мени тушунасизми? лекин менда мехрибонлик ғазабдан кучлироқ эканлигини аниқ биламан.