برای من همین‌قدر که دستش را در دست دارم، کافی است. می‌فهمی؟ می‌دانی این که دست کسی را در دست داشته باشی یعنی چه؟یعنی دست‌هایت در عین بی‌حرکتی حرکت دارد. این از آن لحظه‌هایی است که بیش از هر خاطره‌ی دیگری از آن شب خاص، در همه‌ی عمر با آدم می‌ماند. تمامی جان آن لحظه، دست در دست داشتن است. من این را باور دارم. وقتی همه چیز عادی و تکراری و پایان‌یافته شد، آن لحظه‌های نخستین است که جاودانه می‌شود...


ساحره‌ی سرگردان
ری برادبری